Lezeressen vertellen: ‘Hij bedroog me en toch blijf ik bij hem’
23 september 2021
Wat zou jij doen als je partner vreemdging? Deze acht vrouwen besloten na bedrog van hun partner toch met hem door te gaan. Een keuze die niet iedereen van ze begrijpt, maar waar zij voor 100 procent achter staan.
‘Hij heeft minstens honderd keer zijn excuses aangeboden’
Mariëlle (42): “Meteen na zijn vakantie met vrienden biechtte Victor (43) mij huilend op dat hij was vreemdgegaan. Hij voelde zich in Spanje ‘ver weg van mij’, was zijn verklaring. Pas op de terugreis in de bus was tot hem doorgedrongen wat hij had gedaan. Ik was er kapot van. We waren net een jaar samen, hoe kon hij mij dit aandoen? Ik heb hem weggestuurd en we hebben een week geen enkele vorm van contact gehad. Daarna heb ik hem huilend opgebeld: ik wilde door met hem. En hij gelukkig ook nog steeds met mij. Hij bood me vervolgens minstens honderd keer zijn excuses aan. Inmiddels kunnen we erom lachen. We zijn bijna twintig jaar getrouwd en hebben drie kinderen samen. Victor is de meest trouwe persoon die ik ken, ik vertrouw hem voor de volle honderd procent. Hij heeft zijn lesje wel geleerd toen.”
‘Mijn boosheid was een wake-upcall voor hem’
Mieke (47): “Ron (48) heeft drie jaar geleden een zwaar jaar gehad. Zijn bedrijf ging failliet en door alle stress kreeg hij een burn-out. Om het financiële gat te dichten ging ik harder werken dan ooit, meer dan fulltime. We leefden steeds meer langs elkaar heen, zoals je dat dan vaak hoort. Dat Ron ineens weer een beetje opbloeide, viel me wel op. Er was iets aparts met hem aan de hand, ik kon mijn vinger er niet op leggen. Pas toen ik per toeval een sms’je van een andere vrouw op zijn telefoon zag binnenkomen, viel het kwartje. Hij ging vreemd! Ron biechtte het direct op toen ik hem ermee confronteerde. Ik heb geschreeuwd, gehuild, gescholden… Woest was ik. Ik werkte me kapot en hij zocht zijn vertier bij een ander?! Mijn boosheid was een wake-upcall voor Ron. Hij zag in dat hij niet de enige was die onder het faillissement te lijden had. Hij verbrak al het contact met die vrouw en ging in therapie, deels ook samen met mij. Rons daadkracht heeft me overtuigd bij hem te blijven. Hij heeft zich zo ongelooflijk voor onze relatie ingezet. Of het vertrouwen ooit weer helemaal terugkomt, betwijfel ik. Ik denk dat ik altijd op mijn hoede zal blijven. Toch heb ik geen spijt dat ik gebleven ben. Zeventien jaar huwelijk gooi je niet zomaar weg.”
‘We doen allemaal wel eens wat stoms met een borrel op’
Saskia (33): “Straalbezopen was ’ie, zo vertelde hij. Ik weet inmiddels uit ervaring dat Leon (34) dan dingen doet waar hij later spijt van krijgt. Het gebeurde zes jaar geleden, we waren nog niet zo heel lang samen. Zijn beste vriend Sjors zei hem de volgende ochtend wat er was gebeurd. ‘Of jij vertelt het Sas of ik doe het’, had hij erbij gezegd – Sjors is nogal principieel. Leon besloot voor de eerste optie te kiezen. Er was flink gezoend, meer niet. Toch vond ik dat al heel naar om te horen. Leon vroeg me of ik het hem wilde vergeven. Ik zag aan zijn ogen dat hij er oprecht spijt van had. En hij kon het zich zelf niet eens meer, of in elk geval nauwelijks, herinneren. Ik besloot met mijn hand over mijn hart te strijken, we doen allemaal wel eens wat stoms met een borrel op. Leon drinkt tegenwoordig amper meer. Die ene avond was een complete vergissing, ik kan me niet voorstellen dat hij dat ooit nog eens doet, helemaal niet omdat we volgend jaar gaan trouwen.”
‘Nu staan we quitte’
Renate (29): “Waarom ik hem zijn bedrog vergeven heb? Heel simpel. Omdat ik zelf niet lang daarvoor was vreemdgegaan. We staan nu quitte. Toen Nick (27) mij vertelde dat hij met een andere vrouw in bed was beland, vertelde ik hem dat ik ook een soortgelijk slippertje op mijn naam had staan. Het werd een heel gekke situatie: we waren allebei boos op elkaar én ergens opgelucht. Na een paar goede gesprekken besloten we de handdoek niet in de ring te gooien, maar door te gaan samen. Vooralsnog gaat dat heel goed. Ik denk dat we elkaar allebei ‘met een slag om de arm’ vertrouwen. We weten waartoe we in staat zijn…”
‘Mijn boosheid was gezakt, en hij was vol berouw’
Fenna (34): “Dat Job (38) mij een keer bedrogen had, kon ik hem niet zomaar vergeven. Sterker nog: ik heb de relatie verbroken toen ik er via via achterkwam en was niet van plan hem ooit nog in mijn leven toe te laten. Het gebeurde in 2016, we waren op dat moment een kleine twee jaar samen. Zij was een nieuwe collega en ze had hem na een vrijdagmiddagborrel het hoofd op hol gebracht. Hij wilde niet met zijn fout leven, zei hij, en daarom vertelde hij mij al vrij snel over die bewuste actie. Ik heb hem in mijn boosheid mijn appartement uitgezet en zette in mijn hoofd een streep onder onze relatie. Zo had ik het me ook altijd voorgenomen: als iemand mij zou bedriegen, was het over en uit.
Er verstreken maanden en maanden en hoewel ik zo nu en dan weer een date met een andere man had, kon ik Job niet uit mijn hoofd krijgen. Dat frustreerde me enorm. Ik wilde hem haten, maar dat lukte me niet. Ik bleef denken aan al onze mooie momenten samen en aan de plannen die we hadden. Met deze man wilde ik oud worden, dacht ik altijd. Alleen die man woonde nu in het vakantiehuisje van zijn ouders, wist ik van gezamenlijke vrienden. Omdat ik zo stellig was geweest, deed Job geen enkele poging mij weer voor zich te winnen. Ik weet ook niet hoe ik erin had gestaan als hij dat wel had gedaan. Juist omdat hij zo stil bleef, begon ik hem te missen. Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hem een berichtje gestuurd.
Nog die avond kwam hij bij me langs en hebben we uitvoerig met elkaar gesproken. Mijn boosheid was gezakt. En Job was vol berouw. We zijn opnieuw begonnen, precies acht maanden nadat ik hem eruit had gegooid. Het vertrouwen moest heel langzaam weer worden opgebouwd. Zo stond ik er bijvoorbeeld op dat ik zijn telefoon altijd mocht inzien en heb ik hem best lang op de huid gezeten met vragen als ‘waar zit je nu?’ Hij begreep dat gelukkig, hoewel hij het wel irritant vond. Inmiddels denk ik er amper nog aan. We hebben vorig jaar een dochter gekregen, Luna, waardoor we niet alleen partners, maar ook ouders zijn. Een extra verbintenis die je niet zomaar overboord gooit voor een flirt op een borrel, zei Job een keer toen Luna net geboren was. Daar vertrouw ik op. Maar 100 procent zekerheid? Dat krijg je nooit in het leven.”
‘Ik vond het nog pijnlijker onze oude dag samen over de schutting te smijten’
Josanne (56): “Jean (59) ging heel klassiek vreemd toen hij in zijn midlifecrisis terechtkwam. Het was op het gênante af, de vrouw met wie hij scharrelde was zo’n 20 jaar jonger. De kinderen werden gek toen ze het hoorden. Ze waren zo boos. Vooral onze zoon heeft Jean keihard de wacht aangezegd. Het was heel mooi hoe mijn kinderen voor mij opkwamen. Jean is bij een vriend ingetrokken, ik kon hem even niet meer om mij heen hebben. Toch wist ik vanaf het begin dat het tijdelijk zou zijn: Jean en ik horen bij elkaar. En hij is altijd al een beetje een wilde geweest; dit paste ergens ook wel weer bij hem. Niet dat ik het daarmee goedpraat: ik vind het ongelooflijk pijnlijk wat hij heeft gedaan. Maar ik had het nog pijnlijker gevonden om daardoor onze oude dag samen over de schutting te smijten. Daarom heb ik met mijn hand over mijn hart gestreken. Jean zag in dat hij niet alleen mij, maar ook onze kinderen met zijn gekke gedrag kwijt dreigde te raken. We zijn nu weer een kleine twee jaar samen en denken het liefst niet meer terug aan die roerige periode in ons leven. De kinderen ook niet, hoewel onze dochter er laatst nog over begon. ‘Zo blij dat jij zo’n groot hart hebt, mam’, zei ze. Aan eeuwige rancune heeft niemand iets. Soms moet je de liefde voor elkaar gewoon laten winnen.”
‘Ik zag geen andere optie dan bij hem blijven’
Nicole (32): “Ik heb Daan (38) zijn bedrog min of meer noodgedwongen moeten vergeven. Ik was net bevallen van onze tweede dochter en zag geen andere optie dan bij hem blijven. Een eigen huis huren of kopen kan ik niet. Ik werd intens verdrietig bij de gedachte dat onze kinderen dan met gescheiden ouders zouden opgroeien. En bovendien beloofde Daan plechtig dat hij nooit, nooit meer vreemd zou gaan. Het was gebeurd in een vlaag van verstandsverbijstering. Of beter: in meerdere vlagen van verstandsverbijstering, want hij is in totaal twee maanden vreemdgegaan. Ik vind het heel moeilijk hem weer te vertrouwen, daar ben ik eerlijk in. Onze relatie heeft een behoorlijke knauw gehad. Mijn vriendinnen en ouders snappen absoluut niet dat ik bij hem blijf, maar ik ben hen geen verantwoording verschuldigd. Dit is mijn keuze. En of het de juiste keuze is, zal de toekomst uitwijzen.”
‘Hij is een veel te fijne vent en een te lieve en leuke vader’
Myrthe (45): “Ze had hem opgezocht via Facebook, vertelde hij, zijn eerste schoolvriendinnetje. Het is natuurlijk vragen om problemen als je daar dan ook nog stiekem mee afspreekt. Maar Tom (44) deed het, ik dacht dat hij met een oude schoolvriend had afgesproken. Toen hij thuiskwam zag ik het meteen aan zijn gezicht: er was iets gebeurd. Hij ontweek mijn vragen over zijn schoolvriend en kwam amper uit zijn woorden. ‘Jij bent vreemdgegaan’, zei ik toen ineens heel stellig. Zijn gezicht sprak boekdelen. We hebben die nacht niet geslapen en alleen maar met elkaar gesproken. Er was iets bij hem aangewakkerd, iets van vroeger, zei hij. Een spanning, de kriebels van die eerste verliefdheid. Ik snapte het gek genoeg ergens wel. Ik kan me mijn eerste liefde ook nog zo goed herinneren. Als ik die nu tegen zou komen, zou ik misschien ook weer vlinders voelen. We hebben besloten het tegen niemand te zeggen en het er niet meer over te hebben. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb het uiteindelijk toch met mijn zus en beste vriendin besproken. Zij veroordeelden hem genadeloos, maar snapten ook dat ik niet zomaar mijn huwelijk en gezin opbrak. Het is nu vier jaar geleden en heel soms, als we ruzie hebben, werp ik het hem nog wel eens voor de voeten. Toch heb ik het hem echt vergeven. Daarvoor is Tom een veel te fijne vent en een te lieve en leuke vader.”
Tip van de redactie
Het fenomeen vreemdgaan of overspel is van alle tijden en gaat veelal gepaard met heftige emoties. Wat drijft de partner tot overspel? Wat zijn de motieven van de minnares? En wat is de reden dat de bedrogen echtgenote haar man toch niet kwijt wil en het overspel vergeeft? Hier kun je alles over lezen in De duivelsdriehoek van Carolien Roodvoets. Voor meer info klik op onderstaande button.
De duivelsdriehoek
Tekst: Hester Zitvast.
