Daniela verhuisde op haar 24ste voor de liefde naar Nederland
8 oktober 2021
Ze was pas 24 jaar toen ze haar leven in Roemenië achterliet en de liefde achternaging. In Nederland bouwde ze een nieuw leven op en ondanks dat het echt niet altijd makkelijk was, zou ze nooit meer terug willen.
Daniela: ‘Ik was nog jong toen ik Rob voor het eerst zag. Ik was 24 en woonde in Boekarest toen ik voor mijn werk naar een beurs moest. Op die beurs ontmoette ik Rob. Hij had net een nieuwe baan en zijn eerste werktrip was naar de beurs waar ik ook was. Ik weet nog goed dat hij vroeg of hij mij die avond mocht bellen. Ik moest lachen, maar gaf hem uiteindelijk toch mijn nummer. Stiekem ging ik ervanuit dat ik nooit iets van hem zou horen, maar al een paar uur later had ik Rob aan de lijn.’
Afwijzen
‘Hij vroeg of ik mee ging uiteten. Ik hoorde de teleurstelling in zijn stem toen ik zei dat ik niet meeging. Ik vond het zelfs een beetje een gekke vraag, ik kon hem immers helemaal nog niet. Rob ging terug naar Nederland, maar een paar weken later stond hij weer op dezelfde beurs als ik. Achteraf hoorde ik van zijn baas dat hij bij terugkomst in Nederland tegen hem had verteld dat het goed voor het bedrijf zou zijn als ze vaker naar Roemenië zouden gaan. Eigenlijk zocht hij gewoon naar een smoesje om mij vaker te kunnen zien, haha.
Tussen september en december kwam hij geregeld naar Roemenië en spraken we met elkaar af. Ik ontdekte dat Rob toch wel heel erg leuk was en werd verliefd op hem. Op een gegeven moment hadden we iedere dag contact. Mijn Engels was niet heel goed, dus overdag zat ik vaak met een woordenboek op schoot zodat ik ’s avonds aan de telefoon kon vertellen wat ik bijvoorbeeld die dag had gedaan.’
Trouwen
‘Toen hij in december bij ons thuis was, vroeg hij of ik met hem wilde trouwen. Ik was compleet verrast, maar zei ja. Een dag later dacht ik ‘shit, wat heb ik gedaan?!’ Ik realiseerde me dat het zou betekenen dat ik zou moeten verhuizen naar een onbekend land. Toch ging bij mij al snel de knop op. Ik wilde niets liever dan bij Rob zijn en had ook echt het gevoel dat we bij elkaar hoorden. Toen alle administratie geregeld was, liet ik Boekarest achter en ging ik een onbekend avontuur tegemoet. Ik emigreerde naar Nederland. Natuurlijk vond ik het moeilijk om mijn vertrouwde leven achter me te laten, maar de liefde was zo sterk dat ik het avontuur aandurfde.
De omschakeling was gigantisch. Van de grote stad Boekarest verhuisde ik naar een klein dorpje in Zeeland. Ik kwam in een totaal andere wereld terecht en moest echt mijn draai vinden. Gelukkig werd ik geweldig ontvangen door mijn schoonouders. Ze sloten mij meteen in hun hart en deden er alles aan om mij welkom te laten voelen in Nederland. Rob werkte voor een internationaal bedrijf en was dus vaak van huis, waardoor ik ook echt wel in mijn eentje mijn weg heb moeten vinden.’
Amerika
‘Ik nam deel aan het inburgeringsproces wat me erg heeft geholpen om de Nederlandse taal onder de knie te krijgen. Toen ik een aantal jaar in Nederland woonde, zijn Rob en ik nog een jaar naar Amerika gegaan. Hij moest daar een jaar heen voor zijn werk en de keuze voor mij om mee te gaan was niet moeilijk. Ik heb altijd tegen hem gezegd dat ik hem steunde en dat zolang wij samen zijn, ik hem zou volgen. Precies twee weken voordat de wereld werd opgeschrikt door de terroristische aanslag op 9/11 verhuisden we terug naar Nederland. Het voelde heel onwerkelijk om over de grote ramp te horen, terwijl we daar kortgeleden zelf woonden.
Terug in Nederland hebben we ons leven hier weer opgepakt. Ik vond mijn draai en we kregen twee fantastische kinderen. Over twee jaar woon ik alweer 25 jaar in Nederland, precies even lang als ik in Roemenië heb gewoond. Ik dacht dat ik nooit aan het Nederlandse weer zou wennen, maar niets is minder waar. Ik vind het altijd leuk om mijn haar mooi te maken, maar met de Zeeuwse wind hier heeft dat weinig zin. Toch merk ik dat wanneer familie uit Roemenië hier is en ze het over de kou hebben, ik denk: het is helemaal niet koud. Ik ben er dus toch aan gewend geraakt.’
Geen dag spijt
‘Ik vind Nederland een fantastisch land. Alles is hier super schoon en netjes geregeld. Ik voel me echt op mijn plek, maar natuurlijk blijft het lastig dat familie ver weg woont. Ook mis ik het spontane afspreken. Nederlanders lopen niet zomaar bij iemand naar binnen voor een kopje koffie, ze zijn bijna altijd druk met werk. Die spontaniteit mis ik dus wel, maar ik heb er onbeschrijfelijk veel voor teruggekregen. Ik heb nog geen dag spijt gehad dat ik ja zei op het huwelijksaanzoek van Rob en het avontuur ben aangegaan. Ik heb de liefste man en twee geweldige kinderen waar ik zielsveel van hou.’
Tekst: Lisa Schoenmaker