Ashley is 27 en heeft al 5 kinderen: ‘Ik droomde altijd van een groot gezin’

10 oktober 2021

Een huis vol kinderen, dat zag Ashley (27) voor zich als ze aan later dacht. Nu dat volle huis er is gekomen, draait haar leven om haar 5 kinderen. Dat klinkt hectisch, maar valt reuze mee. Ashley: “Wat er ook gebeurt, ik blijf kalm en relaxed.”

“Wilde je niet eerst léven voordat je aan kinderen begon?” vroegen mensen Ashley weleens als ze hoorden dat ze een jonge moeder is. Wilde ze niet eerst reizen en de wereld zien voordat ze aan de zware taak van ouder begon? Ashley vindt dit best een gekke vraag. Alsof je niet echt kunt leven mét kinderen. En reizen kan volgens haar prima met een baby in de draagzak en een paar kinderen aan de hand. Ashley: “Toen Laurens en ik zin hadden om naar Parijs te gaan, zijn we er samen met de kinderen naartoe gegaan. We hadden een heel gaaf weekend.” Dat een groot gezin vooral druk en zwaar is, wil Ashley ook weerleggen. “Ik denk dat het bepalend is hoe je zelf in je vel zit. Laurens en ik zijn allebei vrij relaxed. We hebben grenzen, maar daarbinnen kan veel. Ik probeer me altijd te verplaatsen in mijn kinderen en wat zij leuk vinden. Als ik hun tempo volg en niet te star vasthoud aan mijn eigen planning, maken we te gekke avonturen mee. Laatst maakten we een fietstochtje met de bakfiets. Toen we langs een strandje kwamen, besloten de twee jongsten spontaan dat ze het water in wilden. Helemaal prima vind ik dat. Dan stop ik, trek ik hun kleren uit en laat ik ze lekker in hun onderbroek spetteren. Als we thuiskomen, draai ik een extra was. Voor mij een kleine moeite en de kinderen hadden een topmiddag. Het voorkomt een hoop gedoe als je als ouder meegaat in wat je kind boeiend vindt. Sterker nog, je beleeft dan zo veel mooie momenten.”

Geen gejengel

Ashley vertelt over het moederschap terwijl haar kinderen Yvah (8), Novée (7), Livay (5) en Jevtha (1,5) rustig spelen. Ondertussen zet ze koffie en neemt ze haar zoon Niven (3) op schoot. Het gaat er superrelaxed aan toe in huishouden Mamash, de naam waaronder Ashley haar belevenissen en gedachten deelt op Instagram. Nergens klinkt gejengel of geruzie. Twee buurmeisjes lopen het huis in en uit. Wat volgens Ashley het geheim is van zo’n goede sfeer? “Aandacht. Voor de kinderen is het vanzelfsprekend dat er altijd iemand thuis is die naar ze luistert. Ze zijn alle vijf anders en dat is goed. Ze kunnen alle vijf zichzelf zijn. Onze ronde tafel is het hart van het gezin. Een paar keer per dag komen we er samen om te eten en te kletsen. Ook de jongsten zijn daarbij als ze wakker zijn. We doen veel met elkaar, maar Laurens en ik ondernemen ook dingen alleen met de kinderen. Laatst ging ik met de meiden shoppen, terwijl Laurens een ‘mannenuitje’ had. Hij nam de jongens mee naar de kinderboerderij.”

Van nature rustig

Omdat Ashley vaak reacties krijgt van jonge moeders die het indrukwekkend vinden hoe ontspannen ze in het ouderschap staat, besloot Ashley haar ideeën en belevenissen te delen op Instagram. “Veel ouders vinden het hectisch om jonge kinderen te hebben. Ik niet. Misschien omdat ik van nature rustig ben. Natuurlijk maak ik ook momenten mee waarop het allemaal niet zo soepel loopt. Als er een kind valt bijvoorbeeld, terwijl ik net een luier aan het verschonen ben en een ander kind vraagt of ik zijn billen wil afvegen. Maar ook dan blijf ik kalm en doe ik wat er gedaan moet worden. Het helpt ook dat ik heel duidelijk weet wat ik wil. Ik vind mijn kinderen het allerbelangrijkste en mijn focus ligt op hen. Ik wring me niet in allerlei bochten om van alles te doen en te kunnen waardoor ik met anderen kan meepraten. Ik hoef niet zo nodig veel ballen hoog te houden. Natuurlijk zou ik nooit zo’n relaxte moeder zijn als ik Laurens niet was tegengekomen. Mijn geluk is dat ik een man heb gevonden die hetzelfde in het leven staat en net als ik een groot gezin wilde.”

Twee werelden

Als jong meisje had Ashley al de wens om later moeder te worden van veel kinderen. “Vroeger droomde ik van een thuis waar het gezellig is, waar veel kinderen wonen en waar iedereen zich geborgen voelt. Ik denk dat die diepe wens kwam door de scheiding van mijn ouders. Hoewel ik niet beter wist dan om in twee gezinnen op te groeien – ik was anderhalf jaar toen mijn vader en moeder uit elkaar gingen – had ik het er wel moeilijk mee. Bij mijn moeder ging het er anders aan toe dan bij mijn vader. Soms leek het of ik in twee verschillende werelden leefde. Ik vond het lastig om me telkens te moeten aanpassen. Hoe fijn zou het zijn om één thuis te hebben waar iedereen zichzelf kon zijn? Het leek me geweldig om als moeder mijn kinderen dat te kunnen bieden. Als kind dacht ik veel na, ook over zware thema’s. Een tiener ben ik eigenlijk nooit geweest. Van uitgaan en stappen hield ik niet. Liever voerde ik interessante gesprekken of was ik met kinderen bezig. Wat was ik blij toen mijn moeder weer gelukkig werd in de liefde en met haar man nog twee kinderen kreeg. Ik was twaalf jaar oud toen mijn broertje werd geboren en vijftien toen mijn zusje kwam. Ik maakte mijn moeders zwangerschappen heel bewust mee en toen mijn broertje en zusje er waren, vond ik het leuk om ze te verzorgen.”

Eerste vriendje

Ashley was vijftien en Laurens zestien jaar toen ze verkering kregen.  “Laurens is mijn eerste vriendje. Ik vond hem zo leuk, dat ik daarna nooit meer heb gedatet. Laurens is lief, ambitieus en hij geeft me het gevoel dat ik goed ben zoals ik ben. Het was direct serieus tussen ons. Toen ik hem vertelde dat ik later een huis vol kinderen wilde, schrok hij niet. Laurens komt zelf uit een gezin van zeven. Voor hem was het dus niet vreemd.
Hoewel we graag kinderen wilden, lag het absoluut niet in de planning om snel ouders te worden. Eerst zouden we studeren en werken. Laurens was negentien en ik achttien toen we samen gingen wonen. Dat lijkt misschien jong, maar we waren er echt aan toe om ons eigen huishouden te runnen en we wilden niets liever dan bij elkaar zijn. Ik leerde destijds voor begeleider van mensen met een verstandelijke beperking en Laurens voor makelaar. We waren druk met onze opleidingen en ons werk. En toen raakte ik ongepland zwanger doordat ik wisselde van anticonceptiepil. Deze gebeurtenis zette ons leven op zijn kop, maar maakte ons ook heel gelukkig.
Natuurlijk schrokken we in eerste instantie ontzettend, maar nadat we de eerste schok te boven waren, vonden we het heel mooi en bijzonder. We durfden er ook voor te gaan omdat we zeker wisten dat we ons kind een goede basis konden geven. We hadden een huis, een inkomen en het vertrouwen dat we voor ons kind konden zorgen. Doordat ik veel op mijn broertje en zusje had gepast, wist ik wat ik moest doen. Toch mocht het niet zo zijn. Ik was tien weken zwanger toen ik een miskraam kreeg. Alle vreugde over de zwangerschap was in één klap weg. Wat voelde ik me leeg en onmachtig. Ik realiseerde me toen ook dat je op veel gebeurtenissen geen invloed hebt, hoe hard je ook je best doet. Toen ik samen ging wonen met Laurens, had ik het gevoel dat ik de regie over mijn leven had. Maar de miskraam maakte pijnlijk duidelijk dat je vaak helemaal geen controle hebt. Ik besefte toen ook wat voor een ongelofelijk groot wonder het is als je een kind mag krijgen.”

Zielsblij

Na de miskraam was bij Laurens en Ashley het verlangen naar een kind zo groot, dat ze niet langer wilden wachten. “Toen we besloten om ervoor te gaan, hielden we er rekening mee dat een nieuwe zwangerschap even kon duren. Maar een maand later was het al raak en negen maanden later werd onze dochter Yvah geboren. We waren zielsblij.”
De komst van Yvahs bracht geen grote verandering teweeg, zegt Ashley. “Yvah was een heel lieve, makkelijke baby. Huilen deed ze alleen als ze honger had en ze sliep als een roosje. Omdat we graag een broertje of zusje voor haar wilden, nam ik geen anticonceptie. We planden niets en lieten ons verrassen. Yvah was zeven maanden oud toen ik zwanger raakte van onze dochter Novée.
Voor mij brak toen een pittige periode aan omdat op mijn werk een reorganisatie gaande was wat de nodige onrust met zich meebracht. Ook had ik er moeite mee om Yvah naar de oppas te brengen. Ik wilde alles van onze dochter meemaken en had het gevoel dat ik veel van haar miste. Laurens en ik hebben toen samen besloten dat het beter was als ik zou stoppen met werken. Onze wens om een groot gezin te krijgen, speelde hier zeker in mee. Omdat we veel kinderen wilden, leek het ons goed als er altijd iemand thuis zou zijn. Ik ben nog steeds blij met deze keuze. Het bracht rust en stabiliteit. Ik wil wel benadrukken dat dit voor ons werkt. Moeders die graag werken, moeten dat vooral blijven doen. Het gaat erom dat je als ouder doet wat jou blij maakt, want ik weet zeker dat kinderen je emoties oppikken. Om die reden let ik erop dat ik goed in mijn vel zit. Elke ochtend maak ik me op en trek ik iets leuks aan. Dan begint mijn dag meteen goed en ben ik vrolijk. Er is ’s ochtends vroeg altijd wel een moment waarop ik voor de spiegel kan staan. Yvah, Novée, Livay, Niven en Jevtha zijn vaak rustig aan het spelen en als ze me nodig hebben, wacht ik vijf minuten voordat ik mijn lippen stift.”
Bij Ashley thuis is het niet snel te druk of vol. Zou er nog een kind bij kunnen? “Gevoelsmatig is ons gezin compleet als we zes kinderen mogen krijgen. Maar ik ben erg voorzichtig in het uitspreken van deze wens. Een kind krijgen is niet vanzelfsprekend. Iedere zwangerschap is een wonder.”

Tekst: Sonja Brekelmans.
Foto: Yasmijn Tan.
Visagie: Wilma Scholte.