Ramona viel in drie jaar 65 kilo af: ‘Lange tijd nam ik mijn overgewicht voor lief’

5 november 2021

Ramona (38) is getrouwd en heeft een zoon. Ze viel in drie jaar 65 kilo af. “Ik wist: dit kan zo niet doorgaan.”

Ramona: “Ik sla mezelf nog weleens voor m’n kop als ik foto’s van vroeger terugkijk, want hoewel ik dacht dat ik als kind heel dik was, viel dat achteraf reuze mee. Ja, ik was iets groter en breder gebouwd dan mijn leeftijdsgenoten, maar ik had geen obesitas: het zat gewoon tussen mijn oren. Dat ik door mijn lichaamsbouw werd gepest en hierdoor van school moest veranderen, werkte ook niet mee aan mijn zelfbeeld. Toch kreeg ik pas in mijn tienerjaren last van eetbuien en nam mijn gewicht ongezonde vormen aan. Op mijn zestiende woog ik honderd kilo en dat bouwde zich geleidelijk op. In de tussentijd probeerde ik alle diëten die je maar kunt bedenken: van punten tellen en een hormoondieet tot injecties en mezelf pijnigen met elektroden. Zonder succes, want na non-stop jojoën, tikte de weegschaal op mijn 32ste honderdvijftig kilo aan.
In die tijd was ik doodongelukkig. Ik at en sliep slecht, had geen zin om eropuit te gaan, kon geen fatsoenlijke broek of jurk meer vinden en zorgde niet goed voor mezelf. Om me beter te voelen, creëerde ik korte geluksmomentjes door te grijpen naar zoetigheid. Heel even vergat ik alles, want mijn lijf kreeg een suikerboost. Nadat dit fijne gevoel verdween, begon het riedeltje weer van voren af aan.”

Beschuit met muisjes

“Het lukte me met geen mogelijkheid om op eigen kracht af te vallen. Ik zag hierdoor geen uitweg meer en stond in 2014 op de wachtlijst voor een maagverkleining. Maar toen het zover was, haakte ik af: ik durfde het niet. Wilde het nog één keer zelf proberen.
Verrassend genoeg lukte het me toen wél om onder begeleiding van een personal trainer veertig kilo af te vallen. Niet veel later bleek ik zwanger te zijn en had ik voor mezelf al besloten dat die kilo’s er weer aan zouden komen. Als mensen mij complimenteerden omdat ik zo veel was afgevallen, zei ik bijvoorbeeld heel vlug: ‘Niet voor lang hoor, want ik ben zwanger!’ En jawel, met zes maanden zwangerschap stopte ik met fanatiek sporten en at ik voor twee. Gaat er wel weer af zodra ik borstvoeding geef, dacht ik naïef. Maar na een heftige keizersnede, gebroken nachten en borstvoeding die maar niet op gang wilde komen, kwam ik van een koude kermis thuis. Toen begon het bunkeren weer. De caissière bij de supermarkt dacht waarschijnlijk dat ik hordes kraamvisite kreeg toen ik dag in dag uit beschuit en muisjes op de rolband legde. Wat ze niet wist, was dat ik alles allemaal zelf opat.”

Eyeopener

“Lange tijd nam ik mijn overgewicht voor lief – ik had gewoon de puf niet om er iets aan te doen. Tot ik drie jaar geleden met mijn zoon van toen bijna twee op het strand liep, hij alle kanten op vloog en ik geen conditie had om ’m bij te houden. Ik kreeg een vreselijke steek op mijn borst en het was de eerste keer dat ik, naast wat pijntjes aan mijn knie, lichamelijk merkte wat mijn gewicht met mijn lichaam deed. Toen wist ik: dit kan zo niet doorgaan. Straks lig ik tussen zes planken en zie ik mijn zoon niet meer opgroeien.
Het bleek de eyeopener die ik nodig had, want de knop ging radicaal om. Ik zocht contact met de coach die mij eerder ook had geholpen met afvallen en stelde mezelf een ambitieus doel: vijftig kilo verliezen in één jaar tijd. Ik trainde me vier keer per week een slag in de rondte. En doordat ik keer op keer mijn doelen behaalde, genoot ik enorm van het proces.”

Opleiding volgen

“Tijdens mijn afvalrace werd de interesse in een gezonde levensstijl steeds groter. Ik besloot daarom de OERsterk coachopleiding te gaan volgen. Hier leerde ik hoe belangrijk de juiste combinatie van voeding, beweging en ontspanning is én realiseerde ik me in één klap hoe het zo mis had kunnen gaan met mijn gewicht. We hebben in Nederland een enorme broodcultuur: starten de dag met snelle koolhydraten. Natuurlijk zijn er mensen die daar geen last van hebben, maar ik ben van mening dat het niet voor niets is dat meer dan vijftig procent van de Nederlanders met overgewicht kampt. Door het systeem van mijn lichaam te leren kennen, veranderde mijn mindset. Zo start ik de dag niet meer meteen met een ontbijtje, maar ga ik eerst sporten om te verbranden – je stopt immers ook geen benzine in een volle autotank. Ik weet wat ik moet eten om niet de hele dag te snaaien en grijp nu niet meer naar ongezonde snacks.”

Zelfverzekerd

“Niet alleen qua voeding, maar ook op emotioneel vlak heb ik een enorme groei doorgemaakt. Vroeger vond ik het lastig om geconfronteerd te worden met mijn emoties: ik probeerde ze weg te stoppen door te eten. Nu ik onderhand al 65 kilo kwijt ben en ik mentaal alles veel beter op een rij heb, weet ik dat die emoties er mogen zijn. Zit ik niet lekker in mijn vel? Dan mediteer ik of probeer ik een rustig momentje voor mezelf te vinden. Ik zorg dat ik op tijd naar bed ga en ik geef mijn emoties de ruimte.
Op deze manier sta ik zelfverzekerder in het leven. Wat betreft mijn uiterlijk – ik hoef me tenslotte niet meer druk te maken over waar ik mijn kleding koop en of dat terrasstoeltje mij wel houdt zodra ik ga zitten – maar zeker ook op het gebied van werk. Zo heb ik drie maanden geleden, nadat ik tien jaar in hetzelfde winkeltje zat met mijn hondenspeciaalzaak, getekend voor een nieuw pand: een enorme balzaal waar ik niet alleen de shop, maar ook mijn coachingbedrijf kan vestigen. Zodra alle maatregelen weer versoepelen, wil ik daar workshops geven en nog meer mensen begeleiden. Gek eigenlijk; als je een paar jaar geleden had gezegd dat ik zo’n risicovolle stap zou durven nemen, had ik je vierkant uitgelachen.”

Uit balans

“Door al deze positieve veranderingen ben ik gelukkiger dan ooit, maar natuurlijk heb ook ik nog weleens een terugval. Zo merkte ik dat het de afgelopen tijd door alle toestanden om me heen – corona, thuisscholing en werk – weer even wat minder ging. Ik ging te laat naar bed en doordat ik uit balans was, pakte ik toch weer wat sneller die zak chips of snoep. Slechte gewoontes als de chocoladepasta van het mes likken nadat ik een boterham had gesmeerd voor mijn zoon, slopen er weer in. En zo belandde ik opnieuw in die vicieuze cirkel.
Drie jaar geleden zou ik hier dan heel moeilijk uitkomen, maar nu ik besef dat ik me écht beter voel door op mijn voeding te letten, trek ik mezelf er heel makkelijk weer uit. Daarbij weet ik ook gewoon dat ik sommige dingen moet laten staan. Als ik bijvoorbeeld een stroopwafel of Oreo-koekje eet, kan ik niet stoppen. Al dat lekkers ligt overal voor het grijpen, dus het blijft een valkuil, maar mentaal ben ik nu sterk genoeg om het niet te pakken. En weet je? Ik schaam me er ook niet meer voor als het even niet goed gaat. Altijd wilde ik alles zelf doen. Nu vind ik het alleen maar fijn om hulp te vragen om op het rechte pad te blijven. Iedereen kan namelijk op z’n tijd wel wat hulp gebruiken.”

Positieve gedachten

“Toen ik topzwaar was, focuste ik alleen op de negatieve dingen: ik vond mezelf niet goed genoeg, accepteerde mezelf niet en voelde me niet trots – ondanks alles wat ik naast mijn overgewicht wél in huis had. Hoe negatiever ik ging denken, hoe meer ik geloofde dat het nooit meer goed zou komen.
Door positieve gedachten is mijn leven drastisch veranderd. Ik spreek vaak uit dat ik mijn eigen ik accepteer, dat ik goed genoeg ben en dat ik trots ben op mezelf. En echt, dan ga je er vanzelf in geloven, want alles wat je aandacht geeft groeit. Tegen iedereen die wil afvallen, wil ik dan ook zeggen: maak het niet te moeilijk voor jezelf. Het enige wat je nodig hebt, is één goede dag. En vervolgens weer een goede dag. Dan heb je zonder dat je het doorhebt ineens een goede week, een goede maand en kun je vervolgens trots terugkijken naar wat je hebt bereikt.”