Zó gaat het nu met Sylvia van Married at First Sight

5 januari 2022

Sylvia van Mierlo deed vorig jaar mee aan Married at First Sight, trouwde met Fred en scheidde bijna meteen weer. ‘Ik heb tegen hem gezegd dat we niet bij elkaar moesten blijven omdat ik ziek was.’

Sylvia (59): “Sinds een jaar of veertien ben ik alleen, gescheiden. In het begin was ik niet op zoek naar een man. Mijn kinderen woonden nog thuis en het leek me niet leuk voor hen om te worden geconfronteerd met een vreemde man in huis. Pas na een jaar of zes ging ik daten. Ik heb op allerlei sites gezeten: dure datingsites, sites met psychologische tests, van alles. Maar op het laatst was ik daar erg teleurgesteld in. Dan had ik weer zo’n man die zei dat-ie bij zijn vrouw weg was, maar dat bleek niet zo te zijn.
Begin vorig jaar zag ik op tv een oproep voorbijkomen van kandidaten voor Married at First Sight, een tv-programma waarin een match wordt gebaseerd op de wetenschap. Ik dacht: misschien helpt het als de wetenschap het voor mij uitzoekt. Ik gaf me in een impuls op, maar ik verwachtte natuurlijk totaal niet dat ik eruit zou worden gepikt. Toen mijn kinderen hoorden dat ik me had opgegeven, schoten ze in de lach. “Ma zoekt haar grenzen weer op,” zeiden ze.
Eind mei was de eerste selectieronde. We waren met vijftien vrouwen. Allemaal zaten ze een beetje in elkaar gedoken, veel vrouwen droegen een spijkerbroek en een donker shirtje of bloesje. Het waren allemaal van die grijze muisjes. Zelf had ik een fleurige jurk aan. En ik bleef staan. Ik dacht: dan zien ze me beter.”

Spontane interactie

“Toen presentator Carlo Boszhard binnenkwam, was ik de eerste op wie hij afstapte. Hij vroeg wat voor man ik zocht. “Nou, zo iemand als jij,” zei ik. “Dat wil je niet!” riep hij. “Jawel! Maar eigenlijk ook niet,” antwoordde ik. Ik had meteen een klik met hem, wij hadden een spontaan soort interactie. Niet omdat hij een BN-er is, maar hij is gewoon een leuke vent, een schat van een man. En ik werd er dus wél uitgepikt.
Het idee van het programma is dat je te horen krijgt wie je match is als je al in je trouwjurk staat. Ik hoorde toen dat mijn match tien jaar ouder was. En dat terwijl ik had gezegd dat ik iemand van mijn eigen leeftijd wilde. Hij mocht 58 zijn, of 62, maar geen zeventig. Ik voelde een teleurstelling, en toen had ik hem nog helemaal niet gezien.”

Geen klik

“Toen ik Fred voor het eerst zag, voelde ik al meteen de klik niet. Ik had me voorgenomen om mezelf te blijven, anders houd je het nooit vol. Gelukkig was Fred dat ook. Al was hij in het begin wel erg nerveus. Dat kwam ook al die camera’s. Maar die cameramensen voelen op een gegeven moment ook als familie, die lopen de hele tijd achter je aan, op je trouwdag, je huwelijksreis, en ook nog tussendoor, dus dat ging gelukkig snel over.
Mijn omgeving vond Fred wél heel leuk. Ik vroeg me af wat er met mij was dat ik niets voelde. Want die man ís ook echt leuk. Maar hij bleek iemand te zijn met wie ik in gesprekken niet echt de diepte in kon, het bleef een beetje oppervlakkig. Ik lees graag, hij was nogal een doener. Niks mis mee, maar daar moet je als vrouw maar net bij passen.
Fred had een vrouw moeten treffen die achter hem stond, en ook achter hem verdween. Zo’n soort vrouw had beter bij hem gepast. Maar ik ben nogal aanwezig, ik ben niet iemand die achter het aanrecht gaat staan en voor de rest niets doet. We hebben wel erg gelachen met elkaar, maar ik had geen romantische gevoelens voor hem. Hij wel voor mij, al zwakte hij dat af toen hij in de gaten kreeg dat ik zijn gevoelens niet beantwoordde. Maar als ik had gezegd: we gaan ervoor, dan was hij er ook voor gegaan.”

Ingeving

“Drie weken nadat we elkaar leerden kennen, kreeg ik iets wat ik een ingeving noem. Ik had dertien jaar geleden al een keer borstkanker gehad. Toen had ik ook zo’n ingeving, ik dacht: wat ik voel, is niet goed. Ik had niets, geen knobbeltje of zo, maar het voelde gewoon niet goed. Ik bleek er op tijd bij te zijn . Als ik twee weken later was geweest, zou het te laat zijn, want ik had een agressieve vorm van kanker. Nadat ik borstkanker had gehad, werd ik afgekeurd voor mijn werk, ook omdat ik astmapatiënt ben. Ik had de baan van mijn leven, als secretaresse in een ziekenhuis. Ik ben nu vrijwilliger, ik werk als ervaringsdeskundige bij een longvereniging.
Ik leef van een WAO-uitkering. Dat is niet makkelijk. Al mijn kleding is tweedehands. Niemand die het ziet, hoor. Ik word nog weleens nageroepen: dat ik zo’n leuke jas aan heb. Die komt dan uit een kringloopwinkel. Maar ik mag niet klagen. Ik kan niet op vakantie, maar ik heb verder alles. Gezonde kinderen en kleinkinderen, ik woon fantastisch, vlak bij de stad. Dus ik ben niet zielig.”

Chemo’s en bestralingen

“Hoe dan ook, die laatste keer had ik weer zo’n ingeving. Ik liep natuurlijk al bij de oncoloog, en toen heb ik tegen hem gezegd dat ik dacht dat ik een scan moest hebben omdat er iets niet goed zat, al wist ik niet wat. Mijn bloed was goed, de foto was ook goed, dus als ik niet om die scan had gevraagd, hadden ze niets gevonden. Uit de pet-scan bleek dat ik beginnende longkanker had. Ik had geluk, zei de oncoloog. Als ik de kanker echt al had gevoeld, was het te laat geweest.
Ik vond toen dat ik Fred niet kon opzadelen met een zieke vrouw. Ook omdat ik niets voor hem voelde. Ik heb tegen hem gezegd dat ik vond dat we niet bij elkaar moesten blijven, omdat ik ziek was. Ik zou het veel te druk met mezelf krijgen, ik ging volop in de chemo’s en bestralingen. Ik heb uiteindelijk 35 bestralingen en chemokuren gehad. Ik ben zó ziek geweest, het was verschrikkelijk. Ook omdat ik het in mijn uppie moest doen. Met die corona mocht er niemand binnen komen, op mijn kinderen na die met mondkapjes op eten kwamen brengen. Het liefst lag ik in een donkere kamer, zo ziek was ik.’

Medium

“Vanochtend heb ik toevallig voor het eerst gehoord dat er geen actieve cellen meer waren. Dat betekent dat ik – even afkloppen – voorlopig even kankervrij ben. Al durf ik het niet te hard te roepen. Ik heb voorlopig nog elke maand immuuntherapie en ik blijf onder controle. Mijn intuïtie heeft me dus gered. Ik heb wel iets van een zesde zintuig. Ik heb er niet altijd zin in om mensen op bezoek te krijgen die overleden zijn, zeker niet toen ik ziek was. Daarom heb ik in huis wat kruisjes opgehangen, omdat dat zou helpen tegen overleden mensen die je opzoeken. Toch komt mijn overleden vader wel regelmatig bij me.
Ik ben laatst naar een medium geweest. Zij zag dat mijn vader bij me was, hij verscheen achter mij, ze zag zijn weerspiegeling in het glas van haar bril. Ik heb er ook een foto van gemaakt en inderdaad, dat was mijn vader. Ik ben verder helemaal niet zweverig hoor. Maar als een vriendin van mij weleens hoofdpijn had, legde ik mijn hand op haar hoofd. Nu lukt het me niet meer, maar vroeger werden mijn handen dan gloeiend heet en was zij van haar hoofdpijn af.”

Overal herkend

“Fred spreek ik inmiddels niet meer. Hij heeft al een aantal maanden een vriendin. Ik vind het jammer dat we geen contact meer hebben, maar dat is de story of my life: zo heb ik het vaker meegemaakt met mannen. Spijt dat ik heb meegedaan, heb ik niet. Ik heb bij Married at First Sight de tijd van mijn leven gehad. Het was heel leuk, ik heb ontzettend veel lol gehad. Ik had ook een schat van een redactrice met wie ik nu nog bevriend ben.
Het heeft me veel gebracht. Het was ook wel zwaar, want je hebt 24/7 een camera op je gezicht, en dat op je trouwdag, je huwelijksreis, en ook nog tussendoor, tijdens het samenwonen en boodschappen doen. De camera was er altijd. Na het programma werd ik overal herkend. Laatst ging ik naar de sauna met een vriendin en zelfs daar spraken mensen me aan. Dat voelde wel een beetje ongemakkelijk.
Het enige wat Married at First Sight me niet heeft gebracht, en wat ik wel graag wilde, is een leuke man. Ik heb vorige week één seconde op een datingsite gezeten, ik ben er meteen weer afgegaan. Daar zijn ze weer, dacht ik: die mannen die mij totaal niet aantrekken. Er zijn weinig leuke mannen, en als ze leuk zijn, zijn ze vaak bezet. Ik ben ouderwets qua instelling, ik ga niet in een huwelijk zitten stoken. Bovendien: wat een man bij zijn vrouw uitspookt, kan hij bij mij ook weer doen. Ik ben niet eenzaam hoor. Mijn glas is halfvol. Maar ik voel me weleens alleen. Als ik thuiskom, lijkt het me weleens leuk als er iemand thuis is. Dus bij deze: ik ben nog steeds op zoek naar een leuke man!”

Tekst: Ella Mae Wester