![Canva1 2021 11 02t154440.214](https://www.vriendin.nl/wp-content/uploads/2021/11/Canva1-2021-11-02T154440.214.png)
Elma: ‘Lid zijn van de club van niet-traditionele gezinnen was even wennen’
1 februari 2022
Ze werd bekend als de schrijfster van Mam, vertel eens. Inmiddels schrijven er door haar boeken meer dan 4 miljoen mensen wereldwijd hun eigen verhalen. In haar nieuwste boek Elma, vertel eens deelt Elma van Vliet (47) haar persoonlijke verhaal over de zoektocht naar meer verbinding in haar eigen leven. In deze columns deelt ze haar verhaal met jou – en geeft ze elke twee weken 5 boeken weg.
Liefde
Ik geloof in de liefde. Liefde kan je laten dansen in het zonlicht, laat je de wereld door een roze bril zien, maar kan je ook door diepe dalen laten gaan. Toen ik klein was, dacht ik dat liefde alleen maar rozengeur en maneschijn zou zijn. Ooit zou ik een man ontmoeten, verliefd worden en we zouden voor altijd en eeuwig bij elkaar blijven. Toen ik ouder werd, kwam ik erachter dat liefde anders is dan het sprookje waarin de prins in galop naar het kasteel rijdt waar hij de prinses redt. Ik had mijn eigen dromen en hoefde helemaal niet gered te worden, want ik kon en kan me uitstekend redden.
Allesoverstijgend
Ik heb het geluk dat ik meerdere liefdes heb gekend. Van groots en meeslepend tot leerzaam tot bijna slopend. Uiteindelijk kwam er een geliefde met wie mijn grootste wens, moeder worden, in vervulling ging. De liefde die ik voelde toen mijn zoontjes geboren werden, ging zo diep dat die alles wat ik kende over de liefde oversteeg. Ik zou alles doen om hen te beschermen, veilig te houden en gelukkig te maken.
Met de komst van die fantastische jongens was het leven van mijn geliefde en mij als lovers voorbij: we waren nu in de eerste plaats vader en moeder. We beleefden prachtige jaren, maar toen de befaamde tropenjaren aanbraken, groeiden we onherroepelijk uit elkaar – ook al deden we nog zo ons best om elkaar te blijven vinden. We kwamen tot de pijnlijke conclusie dat we een mindere versie van onszelf moesten worden om ons gezin te behouden. En besloten om uit elkaar te gaan.
Een moedig besluit
Die beslissing was de pijnlijkste die ik ooit heb moeten nemen. We wilden onze kinderen beschermen tegen pijn en nu waren uitgerekend wij degenen die de grootste pijn in hun leven veroorzaakten. Er is heel wat water naar zee gestroomd voordat we allemaal onze draai weer hadden gevonden. En ik in dankbaarheid kon terugkijken op de prachtige reis die we gemaakt hebben en de mooie avonturen die we hebben beleefd. Natuurlijk had ik het heel graag anders gezien maar ik geloof nu dat we, juist doordat we de moed vonden om deze moeilijke beslissing te nemen, uiteindelijk leukere mensen en betere ouders zijn.
Lid zijn van de club van niet-traditionele gezinnen was wel even wennen. Al was ik een van de velen, het verdriet was er niet minder om. Ik heb bewust de tijd genomen om alles te laten betijen. Ik leerde dat de liefde voorbij kan gaan en tegelijk kan voortbestaan in een andere vorm. Liefde komt in veel verschillende vormen en een relatie kan eindig zijn.
Gek is dat
Net als toen ik een twintiger was, sta ik weer op een punt dat ik mijn leven zonder partner helemaal prima vind. Liefde gaat voor mij over verantwoordelijkheid nemen voor jezelf en je eigen geluk en elkaar in het midden ontmoeten. Ik geloof oprecht dat de liefde mij weer vindt. Op het moment dat ik er klaar voor ben, of als de liefde klaar is voor mij.
Gek genoeg is de gangbare mening nog steeds dat het plaatje pas compleet is als je een partner hebt. Dat sprookje zit er overal nog steeds goed ingebakken. Ik geloof juist dat alleen zijn niet zielig of eenzaam is, het kan ook gewoon een keuze zijn. Wat ik wel heel zonde vind, is dat als mensen die teleurgesteld zijn in de liefde zich ervoor gaan afsluiten. Ook als het voorbij is met iemand van wie je veel hield, probeer je dan toch te blijven richten op wat diegene, wat júllie mooi en bijzonder maakte. Wat weer hoog scoort in de categorie count your blessings. Ja, liefde kan pijn doen, maar is naar mijn mening het allermooiste wat wij als mensen hebben. In sprookjes geloof ik trouwens niet meer, maar wel in de liefde. Want volgens mij laat die de wereld draaien.
Wat is een van jouw mooiste herinneringen aan de liefde?
Winnen
Deel je met mee? Dan maak je meteen kans op een van de 5 exemplaren van Elma, vertel eens die we deze week weggeven!
Lees ook Elma’s vorige column: ’In mijn jeugd heb ik mijn vader vaak gemist’
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.