Home
Nieuwtjes
Roxanne: ‘Ik geef veel meer uit dan ik heb’

Roxanne: ‘Ik geef veel meer uit dan ik heb’

11 oktober 2023

Roxanne (45) heeft “yolo” als belangrijkste motto. Daardoor leeft ze op te grote voet en dicht ze het ene gat met het andere. ‘Het lukt me niet mezelf in te houden als ik iets zie wat ik graag wil hebben.’

Roxanne: “Ik kom uit een gezin waar altijd met de handrem stevig aangetrokken werd geleefd. Je zou zeggen dat je zoiets in je latere leven overneemt, maar niets is minder waar. Ik ben het tegenovergestelde van mijn ouders. Mijn vader had een goede baan en mijn moeder werkte twee dagen in de week. Financieel hadden we in theorie niets te klagen, toch was net alsof we altijd geld tekort kwamen. Kleding kocht mijn moeder voor mij en mijn twee broers het liefst tweedehands. Uit eten gaan deden we nooit. Een nieuwe fiets heb ik nooit gehad. Als we al eens op vakantie gingen, was dat naar een vervallen boshuisje ergens op de Veluwe. Exotische oorden waren aan ons gezin niet besteed, wintersport al helemaal niet.
Ik keek altijd met afgunst naar de kinderen in mijn klas die na de voorjaarsvakantie met van die bruine-skibril-gezichten naar school kwamen. Dat wilde ik ook. Alleen al kunnen zeggen dat je had geskied, leek me magisch. Mijn ouders zijn echte spaarders. Altijd bang voor ‘dat wat komen kan’. Ze hebben inmiddels hun huis volledig afgelost en zoveel gespaard dat ze maandenlang iedere dag een nieuwe wasmachine kunnen kopen. Toch gebruiken ze dat nog steeds als voorbeeld. ‘Zorg dat je altijd genoeg geld op je bankrekening hebt staan om kapotte apparatuur te vervangen als het nodig is. Denk aan een wasmachine.’ Ik kan hun opvoedkundige praatjes inmiddels uittekenen. ‘Jaha’, verzucht ik dan geïrriteerd. Ze proberen mij nog steeds iets bij te brengen en ergens is dat ook niet gek. Ik heb niets van al hun preken in mijn jeugd opgestoken.”

Maximale beurs

“Al tijdens mijn studie ging het mis. Ik leende maximaal bij. Met een slinkse constructie had ik een uitwonende beurs gekregen en ik leefde er lekker op los. Ieder weekend stappen en altijd in een leuke nieuwe outfit. Ik werkte ook nog eens aardig wat uren in de week en had voor een 19-jarige dus flink wat te besteden. Het was mijn ouders een doorn in het oog dat ik zo jong al zo’n schuld opbouwde. ‘Het is mijn leven, dit is mijn keuze’, reageerde ik, als ze er weer eens iets van zeiden. Ik was volwassen, op papier dan. Ze besloten mij het zelf uit te laten zoeken.
Nadat ik mijn studie had afgerond, had ik een schuld van zo’n 30.000 euro uitstaan. Ik lag er geen seconde wakker van. Aflossen hoefde ik voorlopig toch nog niet en tegen de tijd dat het wel aan de orde was, zou het vast wel goed komen. Samen met mijn vriend Jasper kocht ik een eerste huisje. Dat konden we al na een paar jaar doorverkopen met een aardige winst. Om ons nieuwe huis te verbouwen, sloten we een bouwdepot af. Dat deden we zo royaal dat we er zelf ook nog wat overhielden. We kochten er een bootje van. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, maar een kennis van Jasper is aannemer, en hij vond het geen probleem om in ruil voor een goede fles whisky een nepfactuur aan te maken. In die tijd kon dat nog redelijk eenvoudig. Wij kwamen er in elk geval mee weg.”

Erfenis al uitgegeven

“Jasper heeft dezelfde instelling als ik. Je moet nu leven, want voor je het weet lig je onder een tram of blijk je ongeneeslijk ziek. En dan heb je niet kunnen doen wat je altijd al wilde. We hebben dus een jaar of tien geleden een voorschot op zijn erfenis genomen. Zijn vader was op dat moment 84 en behoorlijk aan het kwakkelen met zijn gezondheid. We schatten zo in dat hij hooguit nog een jaar of twee zou leven. Met dat in ons achterhoofd, sloten we een persoonlijke lening af en maakten we een prachtige reis naar Amerika en Canada. En we richtten ons huis helemaal opnieuw in.
Toen mijn schoonvader vier jaar later nog in leven was, kregen we toch wel wroeging van onze actie. De rente op de lening was torenhoog. Je gooit feitelijk gewoon geld weg. Het eerste wat we gedaan hebben toen hij op 89-jarige leeftijd overleed, was met de erfenis de lening aflossen. Het bedrag dat over was, hadden we in no time uitgegeven. De kinderen kregen allebei een scootertje en we ruilden de boot in voor een groter exemplaar. Er bleef geen stuiver van de erfenis over. ‘Had er je huis mee afgelost. Of had in elk geval een spaarrekening opgebouwd’, mopperde mijn vader, toen hij werd geconfronteerd met ons uitgavenpatroon. Ik drukte hem op het hart dat hij zich geen zorgen moest maken. Hij genoot toch ook, op onze boot, lekker op het water? Daar kon hij weinig tegenin brengen. Mijn moeder hield wijselijk haar mond.”

Overboord met winkelen

“Het kan bij ons nooit normaal. Als ik met mijn dochter ga winkelen, kom ik altijd thuis met een schuldgevoel, want ik heb steevast te veel geld uitgegeven. Van tevoren neem ik een bedrag in gedachten waar ik me aan wil houden, maar dan zie ik zelf weer een prachtige jas of een geweldig paar laarzen. En ik kan mijn dochter niets weigeren. Vrijwel alles heeft bij ons een merk. Als je ons als gezin zou zien lopen, zou je denken dat we een godsvermogen verdienen. Nou hebben we het ook echt hartstikke goed met een dubbelmodaal inkomen, maar rijk zijn we zeker niet. Als ik weer eens overboord ben gegaan met winkelen, compenseer ik dat met mijn vakantiegeld. En onze dertiende maand gaat in z’n geheel op aan alle cadeaus die we in december kopen.
We gaan iedere maand minstens twee keer uit eten. Ik geniet daar enorm van. Ook dat doen we niet met de rem erop. Ik kan me herinneren dat we toen we enkele keer met mijn ouders uit eten gingen, één drankje per kind mochten bestellen. Bij ons is de drankrekening vaak hoger dan de kosten voor het eten. Het haalt toch alle genot weg als je voortdurend bezig bent met wat iets kost? Bestel gewoon lekker wat je wil, denk ik dan. We zien later wel hoe we de maand rondkomen.”

Blauwe envelop

“We komen regelmatig geld tekort aan het einde van de maand. Dan betalen we de nog openstaande rekeningen met de creditcard en schuiven we het probleem door naar de volgende maand. Mijn studieschuld is nog steeds niet helemaal afgelost. En pas hebben we een doorlopend krediet afgesloten omdat we door wat financiële tegenslagen eigenlijk niet op wintersport konden, maar per se wilden gaan. ‘Waar doen jullie het toch allemaal van?’, vroeg mijn beste vriendin onlangs. Zij is altijd open over haar financiële situatie en vertelt zonder gêne dat ze zo nu en dan krap bij kas zit. Ik zou dat nooit doen. Ik krijg daar een gevoel van schaamte door. Een ander hoeft niet te weten hoe jouw geldzaken ervoor staan.
Ook doet het mij denken aan mijn jeugd. Mijn moeder deed zich in mijn ogen altijd armer voor dan we waren. Zo zei ze een keer op het schoolplein tegen en andere moeder dat ze zich ‘al die luxe niet kon veroorloven’ – dat ging over een vliegreis maken in de zomervakantie. Ik kan me dat nog herinneren als de dag van gisteren. Ik kon wel door de grond zakken, zo gênant vond ik dat. Ik heb me ook altijd ongelukkig gevoeld in de kleding die ik droeg. Ik wist zeker dat al mijn klasgenootjes zagen dat ze tweedehands waren, ook al zeiden ze daar nooit iets over.
Het vliegt me weleens aan dat ik gezond verstand op financieel gebied tekort kom. Jasper en ik geven de kinderen nou niet bepaald het beste voorbeeld en het gaat natuurlijk een keer mis. Blauwe enveloppen maak ik bijna misselijk van de zenuwen open. Je hoort weleens dat mensen ineens een enorme aanslag krijgen. Ik zou niet weten waar wij dat van moeten betalen. Als er iets kapotgaat, hebben we ook een probleem. We rijden altijd in een splinternieuwe auto omdat we leasen – wat we overigens tegen niemand vertellen – dus daar zal het probleem niet door komen. Maar wat als onze verwarmingsketel een keer kapotgaat? Of we iets aan ons huis moeten laten repareren, een lek dak van de uitbouw bijvoorbeeld? We hebben daar echt het geld niet voor.”

Peperdure fiets

“Een van mijn grootste valkuilen is achteraf betalen. Als ik iets online bestel, is dat zo geregeld. Echt een kwestie van klik, klik, de volgende dag je bestelling openmaken en dan een maand later ontdekken dat je ergens nog een bedrag van soms wel een paar honderd euro hebt openstaan. Jasper heeft me op mijn hart gedrukt daar mee op te houden, want het is nu al een paar keer voorgekomen dat ik er een nare boete over moest betalen.
Onze yolo-instelling brengt ons aan de ene kant veel plezier en vreugde, maar aan de andere kant ook veel stress. Ik kan echt jaloers worden op mensen die wél die spaarrekening hebben. Dat lijkt me zo’n rustgevend idee. Eens in de zoveel tijd komt er een bericht van het Nibud naar buiten, waarin staat hoeveel spaargeld je eigenlijk zou moeten hebben. Dat bericht klik ik zo snel mogelijk weg. Wij behoren tot de 25% van de gezinnen met minder dan € 3.000 spaargeld. Vaak staat er niet eens € 300 op… Het lukt ons gewoon niet vermogen op te bouwen. Altijd als we wat bij elkaar hebben gespaard, vinden we weer een doel om het aan uit te geven. Het geld brandt in mijn zakken. Zo heb ik in coronatijd een peperdure elektrische fiets gekocht. Nou ja, die gebruik ik dan ook wel dagelijks.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar in mijn achterhoofd zit zeker wel dat mijn ouders niet het eeuwige leven hebben. Dan komt er opnieuw een smak geld voor ons vrij waarvan we onze schulden kunnen aflossen. Ik heb me heilig voorgenomen dan een deel van onze hypotheek af te lossen. En misschien ook nog een mooie reis met de kinderen te maken. Triest dat je zo over de dood van je ouders denkt alleen maar omdat je zelf je financiële zaakjes niet op orde hebt.”

Vriendin’s favoriet

Hoe krijg je grip op je geld in plaats van dat het geld jou in zijn greep houdt? Dat begint in de eerste plaats met inzicht krijgen in je financiën. Daarin zijn het pensioen, de hypotheek en het vermogen op de bankrekening hot items op dit moment, want waar doe je slim aan? In Grip op je geld en je leven kun je er alles over lezen. Voor meer informatie klik op onderstaande button.