Tahmina over Peter R. de Vries: ‘Hij heeft me geleerd wat echte liefde is’
15 juni 2022
Vandaag zal Tahmina Akefi (39), de vrouw met wie Peter R. de Vries een relatie had, spreken in de rechtbank. In het AD vertelt ze over het verlies van haar grote liefde.
Makelaar
Tahmina vertelt dat zij en Peter op de bewuste avond voor de tweede keer naar een huis zouden gaan kijken waarin ze samen wilden gaan wonen. Hier is de misdaadverslaggever nooit aangekomen. Dat het weleens fataal af zou kunnen lopen, drong niet tot haar door. “Ik weet nog dat ik op de grond zat, op de gang, met allemaal gewapende mannen om me heen. En, door alle tranen heen, dacht ik: ik moet de makelaar nog bellen om de afspraak te verplaatsen naar later.”
Echte liefde
Omdat de prognoses slecht waren, moest Tahmina zich voorbereiden op een afscheid van haar geliefde. “Zijn laatste nacht sliep ik urenlang naast hem in het ziekenhuisbed, tegen hem aan. Zelfs toen had ik nog niet in de gaten dat het afscheid met iedere seconde die wegtikte dichterbij kwam. Soms geloof ik het nog steeds niet. Vaak denk ik: als het straks allemaal voorbij is, bel ik Peter om te zeggen hoe het is gegaan.”
“Hij leerde mij niet bang te zijn, te zeggen waar het op staat. Peter zei altijd: als ik me iets moet aantrekken van wat mensen over me zeggen en wat ze van me vinden, dan kan ik beter een stuk touw kopen. En, dat is het belangrijkste, hij heeft mij geleerd wat echte liefde is. Die ervaring had ik nooit willen missen. Maar als ik had geweten dat dit zou gebeuren, had ik wel wat dingen anders gedaan. Ik zou hem echt aan de ketting hebben gelegd.”
‘Voorgevoel’
Tahmina vertelt dat ze vlak voor de laatste uitzending van RTL Boulevard waarin Peter sprak nog een appje van hem kreeg. Hierin schreef hij dat hij van haar hield. Dit soort berichten kreeg ze regelmatig tijdens hun zes jaar durende relatie, zowel op papier als per app. “En de laatste maanden extreem veel. Dat was geen gevolg van angst, of zoiets. Ik beschrijf het nu als een soort ‘voorgevoel’.”
“Elk jaar gaf hij me rozen voor mijn verjaardag, en dan bewaarde ik er eentje van. Dit jaar gaf hij me een bos, en ik kon ze niet weggooien. Zelfs niet nadat hij er wat van zei. Ik weet niet waarom dat was. Ik heb alle blaadjes er vanaf geplukt en in een schaaltje gelegd. We waren niet echt bang dat alles zou stoppen, maar ik denk wel dat er iets was waardoor wij ineens anders gingen handelen. Hij had ook ineens haast onze armbanden te graveren. We hadden daar door de jaren heen vaker over gesproken en toen moest het ineens.”
Bron: AD
Foto: ANP
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.