Rosan won in 10 maanden tijd 2x 25.000 euro

15 augustus 2022

Rosan (31) kon het bijna niet geloven: 2 keer de loterij gewonnen! Dankzij dat geld kwam haar grote droom uit: “Nu kon ik eindelijk samen met mijn vader motorrijden.”

Op advies van haar ouders werd Rosan in oktober 2018 lid van de Nationale Postcode Loterij. “Zij zijn al meer dan dertig jaar lid en ze hadden me op het hart gedrukt om dat ook te worden zodra ik het huis uit zou gaan. ‘Als er een prijs op je postcode valt en je bent geen lid, sla je jezelf voor het hoofd’, hadden ze gezegd.”
Ruim een half jaar nadat ze zich had aangemeld, kreeg Rosan een mysterieus telefoontje. “Ik kreeg te horen dat ik op een bepaalde dag thuis moest zijn. Dat vond ik raar. Maar ik heb toch maar vrij gevraagd van mijn werk. Ik ben buschauffeur en had op dat tijdstip toevallig dienst.”
Op die bewuste dag in mei 2019 werd er aangebeld. “Ik deed de deur open en zag daar een cameraploeg staan, mét Postcode Loterij-ambassadeur Gaston Starreveld. Mijn woonkamer is helemaal niet zo klein, maar opeens was mijn huis vol, want er stonden acht of tien man binnen.”
Rosan kreeg te horen dat ze de straatprijs van 25.000 euro had gewonnen. “Dat vond ik fantastisch. Ik had het niet zo breed, want ik had best veel spullen moeten kopen toen ik op mezelf ging wonen.”

Tranen van blijdschap

En Rosan had een grote droom. “Ik wilde al mijn hele leven mijn motorrijbewijs halen, om samen met mijn vader te kunnen motorrijden. Als klein meisje zat ik al bij hem achterop. Ik kon nauwelijks geloven dat die droom nu kon uitkomen. Gelukkig ben ik nog met Gaston op de foto gegaan, want toen de filmploeg weer weg was, bleef ik achter met het gevoel dat ik had gedroomd. Maar het was echt.”
Rosan belde meteen haar ouders. “Op dat moment kwamen de emoties. Ik barstte in tranen uit, tranen van blijdschap natuurlijk. Mijn twee beste vriendinnen heb ik daarna gebeld. Een van hen was net bevallen, die was ook helemaal in tranen. Ze gunde het me zo.”
Nog dezelfde dag belde Rosan naar een rijschool in de buurt waar ze les kon nemen. “Een week later zat ik al voor het eerst op de motor. Dat was een geweldig gevoel.” Over de aanschaf van een motor dacht ze niet na. “Dat had niet zoveel zin zolang ik mijn rijbewijs niet had. Bovendien is een motor best duur. Na aftrek van kansspel­belasting hield ik aan mijn prijs ongeveer 17.000 euro over, aan motorrijlessen ben je al snel 3000 euro kwijt.
Ik had me voor­genomen om een keer een motor te huren, zodat ik samen met mijn vader een ritje kon maken. Daarna wilde ik doorsparen, zodat ik later wél een eigen motor kon kopen.”

Grapje, zeker?

Rosan was nog bezig met haar motor­rijlessen toen ze in maart 2020 wéér een vreemd telefoontje kreeg. Ze was in een winkel toen ze alweer te horen kreeg dat ze op een bepaalde dag thuis moest zijn. “Ik dacht: nu word ik in de maling genomen, hier zitten mijn vrienden achter. Maar ik herkende de naam van de dame van de Postcode Loterij die me de vorige keer ook had gebeld. Ik moest lachen en vroeg of ze wel zeker wist dat ze de juiste persoon te pakken had, want ik kreeg het idee dat dit een grapje was of dat er iets fout ging.” “Nee, echt niet, je moet thuis zijn”, zei ze. Toen ik uitlegde dat ik haar nog geen jaar daarvoor ook al aan de telefoon had gehad, zocht ze het voor de zekerheid toch maar op en vroeg ze mijn straatnaam en postcode nog een keer. Maar het klopte. “Weet je het wel écht zeker?” vroeg ik. Ik heb dat wel een paar keer gevraagd, ik kon het niet geloven.
Dit is van bovenaf gestuurd, dacht ik. Terwijl ik helemaal niet gelovig ben. Maar ik werk veel, ik ben weinig thuis. Ik wilde opschieten, want mijn vader is al 71. Ik wilde snel met hem op de motor kunnen stappen. Het leek of iemand wilde zeggen: hier heb je een steuntje in de rug, dit verdien jij met je harde werken.”

Weer een grote prijs

Rosan zorgde er deze keer voor dat ze niet alleen thuis zou zijn. Ze vroeg of haar ouders erbij wilden zijn. “Ik moest weer vrij vragen van mijn werk, mijn chef geloofde het in eerste instantie niet. Samen met mijn ouders zat ik die dag zenuwachtig in huis te wachten.
En toen ik de deur opendeed, stond er gewoon weer een hele cameraploeg. Gaston vertelde dat hij in zijn carrière bij de Postcode Loterij nog maar één keer had meegemaakt dat iemand voor de tweede keer een grote prijs won. Het was zo bijzonder. Ik moest huilen, mijn moeder ook. Zij wist ook dat we nu meteen voor een motor konden kijken als ik mijn motor­rijbewijs had gehaald. Weer voelde het onwerkelijk: wat overkwam mij nu toch? Dat gevoel hield ik zeker een week.”
Niet iedereen in Rosans wijk had het geluk om twee keer achter elkaar de Postcode­Straatprijs te winnen. “Wat ik niet wist, is dat, als je zoals ik in een flat woont, er verschillende postcodes zijn. De eerste twee verdiepingen hebben bij ons andere letters in hun postcode. Mijn buurman van twee huizen verderop won twee keer een auto een bovenbuurvrouw won ook 25.000 euro, maar de andere buren hadden geen loten. Ik weet nog dat sommige familieleden bij de eerste keer zeiden dat ik nu wel kon opzeggen. Ik dacht: ik laat het maar lekker, want je weet maar nooit. En inderdaad.”

Dit wordt ’m

In 2020 haalde Rosan haar motorrijbewijs en kon ze haar motor gaan kopen. Het werd een Suzuki GSX 750. “Dat model vond ik altijd al heel mooi. Hij is wit parelmoer met een beetje blauw. Toen hij bij de dealer naar buiten werd gereden, was ik instant verliefd. Dit wordt ’m, dacht ik. Ik hoefde niets anders te zien. Ik stapte erop en hij was perfect.”
Wie denkt dat Rosan voor een nieuwe motor koos, heeft het mis. “Mijn motor was zeven maanden oud. Een nieuwe had ik best kunnen kopen, maar dat is heel duur, dan houd ik niets meer over.”

Lelijke reacties

Vlak nadat ze haar eerste prijs had gewonnen, was Rosan in beeld bij het tv-programma Eén tegen 50. Mensen reageerden daar enthousiast op. Maar de reacties veranderden toen de Postcode Loterij het verhaal dat ze twéé keer had gewonnen op Facebook zette. “Dat hadden ze gevraagd, omdat mijn verhaal zo bijzonder is. Er stond een foto bij van mij met mijn motor voor mijn flat. Ik ben hartstikke trots op mijn motor, die wilde ik graag laten zien. Maar op dat Facebook-verhaal kwamen lelijke reacties. Iemand vroeg bijvoorbeeld waarom ik niet eerst mijn rijbewijs had gehaald – dat ik toen overigens al had – en iemand anders zei dat je wel kon zien dat ik die prijs niet kon gebruiken. Alsof ze het mij misgunden. Dat vond ik niet leuk.
Er zou ook nog een filmpje van mij en mijn vader worden gemaakt, waarin we door het bos reden, maar die afspraak heb ik afgezegd. Daar zouden vast ook negatieve reacties op komen en daar had ik geen zin in. Bij de Postcode Loterij begrepen ze het wel: de eerste maanden vindt iedereen het leuk voor je, maar daarna worden mensen soms toch een beetje boos en lelijk. Alsof ze het je niet gunnen.”
Het winnen van haar twee prijzen heeft Rosans leven veranderd. “Ik heb er meer vrijheid door gekregen. Als ik op vakantie wil, kan dat gewoon. Vandaag ga ik met mijn vader weg op de motor. We vinden het leuk om over dijkjes in heel Nederland te rijden en binnenkort willen we een weekend naar Duitsland. Dan kan ik een keer voor hém tanken.
Ik wil het geld niet in één keer opmaken, ik ben meer van de herinneringen maken, dat vind ik het belangrijkst. Als ik met vriendinnen op vakantie ben en we willen een keer skydiven of zo, dan vind ik het leuk om dat te betalen. Ik hoef er niet zozeer spullen van te kopen, dat vind ik zonde. Wel heb ik de helft apart gehouden voor als ik ooit een huis ga kopen, want ik woon nu in een huurhuisje. Ik ben altijd goed geweest met geld. Vanuit de Postcode Loterij kun je begeleiding krijgen voor het omgaan met je prijs. Maar dat hoefde ik niet.”

Trotse vader

Twee keer zo’n grote prijs winnen heeft haar leven verrijkt, zegt Rosan. “Ik vind het fantastisch gaaf om dit met mijn vader te kunnen doen. Onze band was al goed, maar is alleen maar beter geworden nu we onze passie samen delen. Ik zie hoe trots hij is als we een hele dag weg zijn geweest. Als ik hem inhaal, zie ik het gewoon in zijn ogen. Mannen zeggen dat niet zo, maar ik zie dat hij ervan geniet. Dat is voor mij goud waard.”
Tekst: Ella Mae Wester
Foto: Getty Images