Rosanne: ‘Mijn bruidsjurk heb ik al, maar mijn verloofde is vertrokken’

25 oktober 2023

Rosanne (38) en Youssef (41) zouden gaan trouwen, in Spanje. Bruidsjurk, de band, de locatie: alles was al geregeld. Maar in maart verbrak Youssef van de ene op de andere dag de verloving. “Ik bleef in blinde paniek achter.”

Rosanne: “Elke keer als ik mijn bruidsjapon in de kast zie hangen denk ik: ja, dat is de allermooiste jurk ever. Dit is de ultieme bohemian Ibizajurk. Op mijn lijf geschreven. In deze japon zou ik op een Spaans strand gaan stralen, tijdens ons bruiloftsweekje. Heel even heb ik de trouwjurk op Marktplaats gezet, maar er toen weer snel afgehaald. Ik wil de jurk helemaal niet verkopen. Ik heb ‘m namelijk niet per se voor mijn aanstaande man uitgezocht, maar echt voor mezelf. Mocht ik ooit nog trouwen, dan heb ik mijn droomjurk tenminste al.”

Dagdromen

“Vijf jaar geleden leerde ik Youssef kennen, nota bene op een schoolreünie. Hij had twee klassen hoger gezeten. In die jaren kenden we elkaar niet, maar nu raakten we aan de praat en spraken af voor een date. Toen ik een paar weken later een dagje Utrecht deed om te shoppen voor een outfit die ik kon dragen tijdens de bruiloft van een vriendin, vroeg ik hem mij te vergezellen. We hadden een geweldige dag. Hand in hand liepen we over de grachten, kletsten, hadden lol, aten oesters en dronken wijn.
Terwijl we heerlijk op een terras zaten, fantaseerde Youssef over hoe een bruiloft van ons eruit zou zijn. Hij stelde voor dat we een groot feest zouden geven op een exotisch strand. Het was superromantisch zo samen te dagdromen. In eerdere relaties was trouwen nooit een optie geweest. Het was nooit de ware. Al had ik wel een dochter, Jasmijn is nu twaalf, ook met haar vader heb ik nooit de behoefte gevoeld te trouwen. We gingen een jaar na haar geboorte uit elkaar en hij verdween uit beeld.
Maar ook al kende ik Youssef net, met hem voelde het goed. Ik was helemaal in love met hem. Ook Youssef werd enthousiast bij het idee van een huwelijk. Ik vond het een avontuurlijke, spontane, zorgzame, leuke en zeldzaam open man. Tenminste, toen. Inmiddels weet ik dat je dat ‘open’ kunt uitgummen, want hij is juist eerder het tegenovergestelde, maar dat besefte ik destijds nog niet. Hij deed zich in ieder geval als extravert voor.
Onze relatie verliep liefdevol. We gingen samenwonen in mijn appartement en gingen er veel met vrienden op uit. We zijn allebei horecamensen, Bourgondiërs, houden van luxe uit eten met veel wijn. Van een aanzoek was het echter nog nooit gekomen.”

Droomaanzoek

“We waren twee jaar samen, toen Youssef op Oudjaarsavond door de knieën ging. Eerder had hij officieel bij mijn ouders om mijn hand gevraagd. Hij is erg ouderwets ingesteld. Mijn vader gaf graag zijn toestemming. Mijn ouders waren gek op hem en heel blij voor mij. Ze zagen in hem de ideale match voor mij en een fijne stiefvader voor mijn dochter.
In aanwezigheid van mijn dochter en een clubje vrienden, vroeg Youssef mij precies om 1 januari 2020 om 0.01 uur ten huwelijk. De bubbels stonden al klaar, we konden nog even doorproosten. Het was een droomaanzoek. Ik zei uiteraard meteen ja. Ik was dolgelukkig.
De grote dag planden we voor over twee jaar later, op een Spaans strand. Achteraf een uitkomst, in deze vorm had eerder vanwege corona nooit gekund. Maar wij hadden die aanloop nodig om te sparen. Aan onze wens hing namelijk een behoorlijk prijskaartje. Laten we zeggen dat je er een leuke auto van zou kunnen kopen. Maar goed, als ik trouwde, dan moest het ook helemaal zijn zoals ik wilde.
Vrienden van ons hadden aan de Spaanse costa een hotel, dat wilden we afhuren voor onze gasten, zodat we er met z’n allen konden eten en slapen. We zouden samen met onze ouders, broers, beste vrienden en mijn dochter heen rijden en er een weekje blijven.  Op het eigen privéstrand zouden een prieeltje en stoelen komen en een ambtenaar die ons daar in de echt kon verbinden.”

Zomers en chic

”Ik wilde een zomerse bruidsjurk dragen, luchtig vanwege de zon, maar wel chic. Eigenlijk wist ik allang wat ik wilde dragen. Ik had ‘m al een half jaar geleden via internet gevonden en was er smoorverliefd op geworden. Het was alleen nog de vraag of die jurk me ook zou staan.
Tussen de lockdowns in, toog ik met mijn beste vriendin en schoonzus en mijn dochter naar een exclusieve bruidsmodezaak. Zij zouden mijn twee bruidsmeisjes en bloemenmeisje zijn. Mijn moeder en schoonmoeder durfden vanwege corona niet mee, maar we hielden via videobellen contact met hen.
Meteen de eerste jurk die ik aantrok, was precies de jurk die ik in gedachten had: een strakke witte jurk van kant met een enorme split en een body met spaghettibandjes bezaaid met glitters en bloemen. Mijn haar zou ik in een lage knot doen, met een grote bloem en een sluier tot op de grond. Het was ‘m. Daar was iedereen van overtuigd, toen ik uit het pashokje stapte. De meiden, en mijn moeder en schoonmoeder via de telefoon, zaten half snikkend te knikken en gilden oh’s en ah’s. Ik koos voor mijn bruidsmeisjes een roze jurk uit en voor dochter Jasmijn een minivariant van die van mij, zodat we een mooi geheel zouden vormen. Het zou nog even duren voor de grote dag, maar de outfits had ik tenminste al.
In de maanden die volgden, vonden we een Spaanse fotograaf en betaalden die alvast aan. Ook zag ik het ultieme linnen pak voor Youssef dat hem wonderwel goed paste. We planden steeds meer voor onze droombruiloft en bleven hard doorsparen om alles te kunnen financieren. Ik keek er enorm naar uit, maar aan de andere kreeg ik een naar, onheilspellend gevoel als ik eraan dacht. Ik kan niet uitleggen waarom. Alsof mijn intuïtie me al waarschuwde dat er nooit een bruiloft zou gaan komen.”

Koudwatervrees

“Misschien omdat er gaandeweg barstjes verschenen in onze relatie. In de eerste plaats veranderde ons leven finaal door corona. Ik werk in de zorg en ik maakte lange dagen en zag de vreselijkste dingen. Soms overleden er vier mensen op één dag. Dat hakte erin.
Ik was amper thuis en als ik er was, dan overspannen en moe. Ook Youssef zat niet lekker in z’n vel. Hij had als eigen horecaondernemer veel last van de coronabeperkingen. Maar hij zei er niet veel over. Hij wilde mij niet belasten, maar eigenlijk kon hij ook helemaal niet echt praten over zijn gevoelens. Na onze eerste verliefdheidsweken had hij nooit meer echt iets met mij gedeeld, terwijl ik alles wat me dwars zat ventileerde.
Steeds vaker vond ik Youssef stil en teruggetrokken. Hij had nergens zin in. Het leek ook alsof de bruiloft hem minder interesseerde. Als ik mijn twijfels naar hem uitte, over ons, de relatie, mijn angst dat we uit elkaar groeiden, dan wuifde hij dat weg. Ik was volgens hem gewoon overspannen door de werkdruk in het ziekenhuis. Niks aan de hand. Ik gooide zijn slechte humeur op de pandemie. Als alles achter de rug was, dan zou ons huwelijk en de vakantie in Spanje een heel leuk geschenk zijn. Ik heb altijd gedacht dat alles goed zou komen als we eenmaal getrouwd zouden zijn.
Alleen, dat huwelijk kwam er niet. Begin dit jaar, een paar maanden voordat we op 5 augustus 2022 zouden gaan trouwen, barstte ineens de bom bij hem. Vanuit het niets kwam hij met de mededeling dat hij koudwatervrees had. Hij wilde zich toch niet binden. Hij blies het huwelijk per direct af.”

In shock

“Youssef is direct die dag vertrokken uit onze woning, ik bleef in blinde paniek achter met mijn dochter. Ik snapte er werkelijk niks van, was zo verdrietig. Wel duizend keer heb ik gevraagd of hij het echt zeker wist, of we het toch niet een keer konden proberen, desnoods in therapie gaan. Maar Youssef weigerde alles, zonder met een echt goede verklaring te komen. Onze omgeving was ook in shock. Niemand had het zien aankomen, we leken het perfecte stel. Ook mijn dochter was in tranen. Ze was echt gehecht aan hem. Maar niemand heeft een verklaring van hem gekregen anders dan ‘bindingsangst’.  Zijn eerdere relaties duurden ook geen van allen langer dan vier, vijf jaar.
Ik heb echt heel diep gezeten. Niet alleen was ik overspannen door het werk, ook raakte ik in een depressie door het stuklopen van de relatie en de afgeblazen bruiloft. In het begin leek het alsof ik een sticker op mijn hoofd had in het dorp met ‘zij zou gaan trouwen, maar hij wil niet meer’. Het was afschuwelijk zo nagestaard te worden. Nu de datum achter de rug is, is dat gelukkig veel minder.
Ik heb hem een brief geschreven met daarin mijn gevoel over onze relatie en het missen van ons huwelijk. Daarbij heb ik een foto gestuurd van mij in de trouwjurk. Kon hij tenminste zien hoe mooi deze me zou hebben gestaan. Hij heeft daar niet op gereageerd, maar het luchtte mij wel op.”

Tot rust gekomen

“Gelukkig gaat het op inmiddels wel wat beter met me. Ik ben net terug van een vakantie naar Portugal met mijn dochter en twee vriendinnen. Daar, helemaal weg uit alle narigheid, kon ik eindelijk op adem komen. We hebben veel gepraat en ik kwam echt tot rust. De gesprekken met hen hebben me doen inzien dat ik eigenlijk het laatste jaar van onze relatie al niet echt happy meer was. Dat gevoel drukte ik weg, omdat ik me zo focuste op de bruiloft. Nu even los van de situatie en alle stress kreeg ik nieuwe moed er weer het beste van te maken, samen met mijn kind. Ik ben nog niet over de misgelopen bruiloft heen, maar wel over mijn ex.”

Tekst: Joan Makenbach. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.