Simone is één van een drieling: ‘Niemand heeft een voorkeur voor elkaar’

1 november 2022

Altijd samen met haar twee beste vriendinnen. Zo kijkt Simone (41) terug op haar bijzondere jeugd met haar zussen Chantal en Mariëlle. Met z’n drieën vormen ze een drieling en dat vindt Simone nog steeds erg fascinerend. “We werden bijna tegelijk geboren, maar hebben allemaal onze eigen persoonlijkheid.”

Simone: “Ik heb het altijd superleuk gevonden dat ik één van een drieling ben. Zo werden mijn zussen Chantal, Mariëlle en ik vroeger ook vaak genoemd als we met z’n drieën voorbijkwamen. ‘Ah, daar heb je de drieling weer’, hoorden we dan. Of als één van ons alleen was: ‘O ja, jij bent één van de drie.’ Voor mij voelde dat vaak als een fijne bevestiging. Dat ik nooit alleen was, maar juist een onderdeel van een hechte drie-eenheid. Waar we met het gezin ook waren, ik had altijd mijn twee beste vriendinnen bij me.”

Drieling

“Mijn moeder kwam er al vroeg in de zwangerschap achter dat ze een drieling verwachtte. Een onverwachts cadeau, want mijn ouders waren er meteen heel blij mee. Dat drie baby’s ook drie keer zoveel zorg betekende, zagen ze niet als iets negatiefs. Sterker nog: ze voelden zich vooral erg gezegend, omdat mijn drie jaar oudere broer ook één van een drieling was. Helaas waren er in het begin van de zwangerschap twee vruchtzakjes afgestorven. Dat mijn ouders na hem dus alsnog een drieling kregen, vonden ze fantastisch. Opeens hadden ze een groot gezin, iets waar mijn moeder als klein meisje al van droomde. Hoe het kwam dat mijn moeder twee keer achter elkaar spontaan zwanger werd van een drieling, is nooit duidelijk geworden.”

De eerste

“Na 32 weken zwangerschap werden mijn zussen en ik op 1 oktober 1981 geboren. Meestal beval je tussen de 34 en 37 weken van een drieling, dus we waren iets te vroeg, maar wel gezond. Ik kwam als eerste, daarna Mariëlle (zo’n 25 minuten later) en als laatste Chantal (een uur na mij).”

Bijzondere band

“Als kind hadden we al een bijzondere band. Zo waren we veel samen en speelden we buiten vaak met dezelfde vriendjes en vriendinnen. Toch hadden we alle drie ook onze eigen vriendinnen. Ruzie was er bijna niet. Of nou ja, soms vonden we weleens dezelfde jongen leuk, maar dat werd nooit echt een groot ding. En naarmate we ouder werden, voelden we regelmatig dingen van elkaar aan. Zo is het weleens voorgekomen dat Mariëlle op vakantie flauwviel toen Chantal op haar hoofd viel. En ik kreeg als tiener tijdens de biologieles op de middelbare school een keer een heel heftige pijn in mijn benen. Omdat we na de basisschool alle drie een ander niveau gingen doen, zaten we niet bij elkaar in de klas, maar thuis bleek dat Chantal die middag was aangereden op de fiets. Ze was geraakt op de plek waar ik die middag pijn had gehad…”

Tegelijk zwanger

“Het grappige is dat niemand van ons drieën een voorkeur voor elkaar heeft. We houden allemaal net zo veel van elkaar en kunnen het alle drie even goed met elkaar vinden. Wel is het zo dat twee van ons soms tijdelijk meer naar elkaar toe trekken, zoals Mariëlle en ik toen we tien jaar geleden tegelijk zwanger waren van onze oudsten. Onze uitgerekende data verschilden maar één dag. Uiteindelijk beviel ik vier weken eerder en Mariëlle twee weken voor haar uitgerekende datum. We hebben zelf allemaal geen meerlingen. Zo heb ik twee kinderen, Xavi (9) en Finn (7) en Mariëlle een dochter, Eva (9). Chantal heeft geen kinderen en is een leuke tante voor die van ons.”

Eigen persoonlijkheid

“Wat ik zo fascinerend vind aan het zijn van een drieling, is dat we bijna tegelijk geboren werden, maar wel onze eigen persoonlijkheid hebben. Zo ben ik intuïtief sterk, is Mariëlle meer creatief en vrolijk en zegt Chantal juist wat ze denkt. Ook qua uiterlijk zijn we geen exacte kopieën van elkaar. Chantal heeft bijvoorbeeld steil haar, Mariëlle krulletjes en ik heb een mix van beide. Heel grappig vind ik zelf.”

Ben jij dat?

“Nu we volwassen zijn en alle drie ons eigen gezin hebben, zien we elkaar niet meer wel dagelijks. Wel spreken we elkaar een paar keer per week via Whatsapp. Omdat we redelijk dichtbij elkaar wonen (Chantal en ik wonen in hetzelfde dorp en Mariëlle woont twintig minuten rijden verderop), worden we regelmatig voor elkaar aangezien. Als Chantal bijvoorbeeld aan het winkelen is, denken anderen dat ik het ben. Bij Mariëlle is dat minder. Omdat ze door een lichamelijk beperking in een rolstoel zit, is ze duidelijk herkenbaar, maar Chantal en ik dus blijkbaar niet. We moeten er vaak om lachen. Zelf zou ik het ook echt niet anders willen. Het lijkt me heel gek als ik niet één van een drieling zou zijn. Mijn zussen zijn super belangrijk voor mij, dus ik ben blij met onze mooie band!”

privébeeld

privébeeld

Tekst: Renée Brouwer
Fotograaf hoofdfoto: Studio AnneMarije

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.