Meggy en haar man helpen nabestaanden een eigen kist te maken

14 februari 2023

Na het plotselinge overlijden van hun bijna tweejarige dochter Sammie moesten Meggy (52) en haar man Lennard (50) vijf jaar geleden opnieuw leren leven. Eén van de belangrijkste stappen die ze daarin maakten, was het starten met Het Laatste Huys. Een bedrijf dat nabestaanden helpt een eigen kist voor hun overleden dierbare te maken.

“Voor ons is het hét eerbetoon aan Sammie. Meggy’s buik was Sammies eerste veilige huisje en met heel veel liefde maakte ik haar laatste veilige huis.”

Sammie

14 februari 2018. Dat was de dag waarop Meggy en Lennard totaal onverwachts afscheid moesten nemen van hun dochtertje Sammie. Ze was twintig en een halve maand en overleed aan een hersenvliesontsteking en bloedvergiftiging, veroorzaakt door een infectie met meningokokken B.
Meggy: “Het ging zo snel allemaal. Op 12 februari werd Sammie wakker met hoge koorts en de volgende dag lag ze in het ziekenhuis waar ze ernstig ziek bleek te zijn. We dachten dat we haar goed hadden ingeënt, maar blijkbaar wordt er niet standaard gevaccineerd om meningokokken B te voorkomen. Hierdoor kon er bij Sammie een bacterie ontstaan, die in het ziekenhuis al in haar hersenstam bleek te zitten. Al haar organen vielen uit en Sammie werd voor 80 procent hersendood verklaard. De volgende ochtend, op Valentijnsdag, overleed ze.”

Een laatste huisje

In shock probeerden Meggy en Lennard een weg te vinden in hun grote verdriet, maar het was ontzettend zwaar.
Meggy: “We konden gewoon niet geloven dat Sammie er opeens niet meer was. Ze was altijd zo vrolijk, enthousiast en nieuwsgierig en ineens was het stil thuis. Al haar spulletjes stonden er nog, maar wij moesten verder zonder haar.”
Lennard: “In de eerste week werden we enorm geleefd. We moesten haar uitvaart regelen en ik wilde heel graag iets voor Sammie maken. Dat werd haar kistje, juist omdat Meggy’s buik Sammies eerste veilige huisje was en ik met heel veel liefde haar laatste veilige huis kon maken.”
Meggy: “Het was prachtig. Lennard werkte trouwens al als meubelontwerper, dus voor ons voelde het heel natuurlijk dat hij hiermee aan de slag ging.”
Lennard: “Drie maanden daarna overleed een goede vriendin van Meggy. Samen met haar man en twee vrienden heb ik toen ook een uitvaartkist voor haar gemaakt. Dat voelde goed, vooral ik me steeds zo machteloos had gevoeld. Toch duurde het nog wel even voordat we echt met Het Laatste Huys aan de slag gingen.”
Meggy: “Door de verliezen was ik compleet lamgeslagen. Zelfs ademhalen deed pijn.”
Lennard: “We moesten echt opnieuw leren leven en ongeveer een half jaar na Sammies overlijden kreeg ik onder de douche een ingeving. Opeens wist ik wat ik graag wilde doen en dat was andere mensen helpen met het maken van een mooie uitvaartkist voor hun overleden dierbare. Ik besprak het Meggy en zij vond het meteen een heel mooi idee.”
Meggy: “Als nabestaande voel je je vaak zo machteloos en op deze manier kun je toch nog iets voor je dierbare doen.”

Hout bepalen

Zeven maanden na Sammies overlijden startten Meggy en Lennard officieel met Het Laatste Huys. Sindsdien hebben ze met een heleboel nabestaanden verschillende, prachtige kisten gemaakt.
Meggy: “Als nabestaanden naar ons atelier komen om samen een kist te maken, vragen we altijd of ze een foto van hun overleden dierbare willen meenemen. Die plaatsen we dan op een mooie standaard met kaarsjes eromheen. Ook draaien we de lievelingsmuziek van de overledende. Dit vinden we heel belangrijk, omdat we zo dicht mogelijk bij de overledene en de nabestaanden willen komen. Wie was deze persoon? Waar hield hij/zij van? En hoe stond hij/zij in het leven? Het zijn de eerste vragen die we aan de nabestaanden stellen en daarmee maken we de rouw direct heel tastbaar.”
Lennard: “Doordat we via hun naasten een beeld van ze krijgen, kunnen we ook beter bepalen wat voor soort hout bij iemand past. Laatst maakten we bijvoorbeeld een kist voor een man die door zijn familie als een echte bourgoundiër werd omschreven. Ik wist direct: bij hem past eikenhout, want dat heeft een heel mooie, rustieke uitstraling. En toen we een tijdje geleden voor de ouders van een zeventienjarige, meervoudig gehandicapte jongen een kist maakten, vertelden ze over zijn kwetsbare, maar ook ruige karakter. Het hout wat toen bij mij opkwam, was onbehandeld, ruw steigerhout, vooral omdat heel goed weergaf hoe de jongen was.”
Meggy: “Dankzij ons eigen verlies begrijpen we beter dan wie dan ook waar een ander doorheen gaat als hij/zij iemand verloren heeft. Een speciaal ontworpen en handgemaakte kist kan al troostrijk zijn, maar het samen maken van een Laatste Huys maakt alles nog persoonlijker.”

Alles is goed

Voor het maken van een mooie kist hoef je trouwens niet per se heel handig te zijn.
Lennard: “Samen met de nabestaanden maak ik het ontwerp. We kiezen dan het hout uit en de stof van de binnenvoering. Als de familie en vrienden willen, mogen ze meehelpen met het zagen, boren en dichtspijkeren, maar dat hoeft niet. Zodra alles is uitgekozen, maken Meggy en ik de kist af als iedereen weg is. Soms vinden de nabestaanden het fijn om nog iets in of op de kist te schrijven en ook dat is prima.”
Meggy: “Er was eens een groep jonge mensen die de binnenkanten van de kist helemaal volschreven met persoonlijke boodschappen aan de overledene. Zo mooi vond ik dat. Ik kreeg er echt kippenvel van toen ik het zag.”

Stichting

Hoewel Het Laatste Huys officieel nog een bedrijf is, zouden Meggy en Lennard er in de toekomst graag een stichting van willen maken.
Lennard: “We gunnen iedereen de mogelijkheid om samen met ons een prachtige kist te maken. Helaas is het niet voor iedereen financieel haalbaar en daarom zijn we momenteel aan het kijken hoe we van Het Laatste Huys een stichting kunnen maken. Zo kunnen we mensen die het wat minder breed hebben alsnog helpen het afscheid van hun dierbare zo persoonlijk mogelijk te maken.”
Meggy: “Precies. We doen dit allemaal uit de naam van Sammie en ik weet zeker dat zij heel trots is en ons ook de kracht geeft om hiermee door te gaan. En daar zijn we ontzettend dankbaar voor.”

Meer informatie over Het Laatste Huys? Ga naar www.hetlaatstehuys.nl.

Tip van de redactie

Helpen bij verlies en verdriet is een onmisbare gids voor wie rouwt of een dierbare wil bijstaan in zijn verdriet. In deze volledig nieuwe editie toont Manu Keirse aan de hand van vele herkenbare voorbeelden hoe rouwen niet gelijkstaat aan afscheid nemen, maar aan anders leren vasthouden. Voor meer info klik op onderstaande button.

Tekst: Renée Brouwer
Foto: privébeeld

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.