Fleurs zoon was net genezen van kanker toen haar dochter ook ziek bleek te zijn

15 februari 2023

Vandaag is het Wereld Kinderkankerdag. Wereldwijd wordt er aandacht gevraagd voor kinderen die door kanker zijn getroffen. In Nederland zijn dat er jaarlijks bijna 600. Fleur (40) kan erover meepraten. Toen haar zoon na een lang behandeltraject vorig jaar genezen werd verklaard, werd er twee dagen later bij haar dochter ook kanker ontdekt. “Opeens begon alles weer opnieuw.”

Fleur: “Onze jongste zoon Cees (nu 7 jaar) was net drie maanden oud toen er bij hem een kwaadaardige tumor in zijn linkernier werd gevonden. Plotseling kwamen we als gezin -mijn man Jordy (45) en ik hebben naast Cees ook twee dochters, Anne (12) en Lotte (10)- in een grote rollercoaster terecht. Cees startte direct met chemobehandelingen en met een operatie werd de tumor in zijn linkernier succesvol verwijderd. Daarna volgden er regelmatig controles om te kijken of zijn situatie stabiel bleef.”

Onderbuikgevoel

“Op 4 mei 2022 kreeg Cees zijn laatste controle. Alles was nog steeds goed, dus tot onze grote opluchting werd hij officieel genezen verklaard. Helaas was Anne toen al een beetje aan het kwakkelen met haar gezondheid. Ze had vaak pijn in haar benen en daarom dachten we in eerste instantie aan groeipijn of een hamstringblessure. De huisarts, verschillende fysiotherapeuten en het ziekenhuis konden echter geen oorzaak vinden en ondertussen werd de pijn erger. Het werd zelfs zo erg dat Anne amper nog kon lopen en slapen en zelfs niet meer kon plassen en poepen. Haar arts dacht dat dit kwam door verstopping en schreef laxeermiddel voor. Dit zou haar klachten hopelijk verhelpen, maar de pijn bleef en Anne had ook nog steeds moeilijkheden met haar onlasting. Daarom eiste ik op 6 mei bij het ziekenhuis een spoed-MRI.”

Kwaadaardig

“Gelukkig werd er gehoor aan gegeven en dat was maar goed ook, want op de scan was inderdaad iets te zien. Vanuit Annes heiligbeen groeide een tumor. Volgens het ziekenhuis ging het om een goedaardige tumor. We hoefden ons dus niet opnieuw zorgen te maken, maar Anne werd volgens de regels wel overgedragen aan het gespecialiseerde kinderziekenhuis waar Cees ook behandeld was. Dezelfde dag konden we er terecht en de oncoloog van Cees stond ons in de gang al op te wachten. Het was een bizarre situatie, maar ik was blij dat Annes tumor in ieder geval niet kwaadaardig was. Totdat haar oncoloog na het bestuderen van haar MRI-scan zei dat het helemaal niet om een onschuldige tumor ging. Hij was, net als bij Cees, kwaadaardig en Anne moest zo snel mogelijk behandeld worden. De volgende dag kreeg ze meteen haar eerste chemobehandeling.”

Niet leven in angst

“Voor ons allemaal was het een grote shock. Al die tijd hadden we ons veel zorgen gemaakt om Cees en opeens begon alles weer opnieuw met Anne. De gedachten dat ze uitzaaiingen kon hebben of dat we haar zelfs konden verliezen, liet ik niet toe in mijn hoofd. Natuurlijk, ergens was ik er wel bang voor, maar als er iets was wat we bij Cees hadden geleerd, dan was het dat leven in angst ons niks zou brengen. Daarom leefden we echt met de dag (dat doen we nu nog steeds) en dachten we niet te veel vooruit. Ook hielden we ons vast aan het behandelplan voor Anne. Volgens haar oncoloog had ze een goede kans op genezing, omdat er geen uitzaaiingen waren gevonden. Anne was zelf ook vastbesloten om beter te worden en wilde bovendien niet aan de sondevoeding net zoals Cees, dus we gingen er weer voor.”

Bijna helemaal weg

“In totaal heeft Anne veertien chemokuren en dertig bestralingen gehad. Hoewel ze door de chemokuren geen eetlust had, hield ze zich goed aan haar voornemen om geen sondevoeding te hoeven. Zelfs als haar smaak was veranderd of als ze bekaf was, at ze wat, zodat ze in ieder geval genoeg binnenkreeg. Dat vond ik zo knap.
Begin deze maand kreeg Anne een nieuwe mri-scan. Hierop was te zien dat de tumor bijna helemaal weg was, maar er zat nog wel een stukje dood weefsel wat haar lichaam zelf nog moet opruimen. Het was het beste nieuws dat we konden krijgen. Nu krijgt ze om de twee maanden een nieuwe scan en hopelijk zal ze dan over vijf jaar ook genezen worden verklaard.”

Positief

“Met de kinderen hebben we het thuis vaak over wat er allemaal gebeurd is de afgelopen tijd. We zijn er heel open over en dat maakt het ook wat minder zwaar. Over onze middelste, Lotte, heb ik me alleen wel extra zorgen gemaakt. Ze is nogal een binnenvetter en wist in eerste instantie niet zo goed wat ze met het nieuws van Anne aan moest. Totdat ze twee weken later heel hard moest huilen en vroeg of zij de volgende was. Haar zus en broertje hadden immers ook kanker (gehad).
Haar zorgen begreep ik zo goed. Maar gelukkig kon ik haar wel geruststellen: de tumoren van Cees en Anne staan helemaal los van elkaar. Beide kankersoorten zijn niet genetisch en dus was het pure toeval dat zij allebei kanker kregen. Dit is voor ons allemaal een fijne geruststelling, want ik moet er niet aan denken dat we over een tijdje weer deze situatie meemaken. Het scheelt dat we als gezin positief zijn ingesteld. We genieten van alle mooie momenten die we meemaken (Anne gaat bijvoorbeeld sinds kort weer naar school en ik heb mijn werk als juf ook weer opgepakt) en voor de rest zien we wel wat er allemaal nog op ons pad komt.”

Stichting Kinderen Kankervrij (KiKa) werft fondsen voor wetenschappelijk onderzoek om de genezingskans van kinderen met kanker te verhogen. Wil je hier ook aan bijdragen? Ga dan naar www.www.kika.nl.

Tekst: Renée Brouwer
Foto: Villa Pardoes

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.