Na haar stukgelopen wereldreis leeft Joëlle als digital nomad in Portugal

23 februari 2023

Een jaar. Zolang zouden Joëlle (33) en haar vriend op wereldreis gaan, toen vlak na hun vertrek de pandemie uitbrak. Binnen een week waren ze weer terug in Nederland. In de rouw weliswaar, want na het opzeggen van hun baan en het onderverhuren van hun woning hadden ze geen plan meer wat ze in Nederland konden doen. En daarom vertrokken ze naar Portugal, waar ze nu nog steeds reizen, wonen en werken.

Joëlle: “Het was een grote droom: een wereldreis van een jaar, waarbij we zouden beginnen in Nepal. Samen met mijn vriend besloot ik er op 1 januari 2018 voor te gaan. Omdat zo’n reis een hoop geld kost, besloten we eerst zoveel mogelijk te sparen. En ruim twee jaar later waren we er met 20.000 euro op zak klaar voor. Na het opzeggen van onze banen en het onderverhuren van onze woning in Amsterdam vlogen we op 11 maart naar Kathmandu in Nepal.
Corona sluimerde toen al een beetje in Nederland. Premier Rutte had daarom de avond van ons vertrek in een persconferentie gezegd dat we elkaar niet meer de hand mochten schudden. Ja hoor, dachten wij, daar gingen we ons dus echt niet aan houden bij ons afscheid op Schiphol.
Totaal onbezorgd kwamen we na een lange vlucht in Nepal aan. We hadden allerlei plannen, maar voordat we het wisten, werd opeens aangekondigd dat de grenzen gingen sluiten en dat er een lockdown dreigde te volgen.”

Onheilspellende sfeer

“Om de situatie in Nepal te ontvluchten, besloten we na vier dagen naar Thailand te gaan. Daar was nog geen vuiltje aan de lucht. Tenminste, dat dachten we, want toen we op het vliegveld in Bangkok aankwamen, hing er een rare, onheilspellende sfeer. Iedereen droeg ook opeens mondkapjes en keek ons raar aan dat wij dat niet deden. Dat er heel snel een grote pandemie zou uitbreken, hielden wij totaal geen rekening mee. Natuurlijk, we vonden het wel raar dat de grenzen in Nepal al gesloten waren, maar we hoopten dat het allemaal wel mee zou vallen. Tja, little did we know…”

Lastige keuze

“Hoewel we in Thailand ons best deden om onze plannen uit te voeren, stonden we na een paar dagen al voor een lastige keuze: bleven we of gingen we terug naar Nederland? Ook de grenzen in Thailand gingen namelijk sluiten en niemand wist wanneer ze weer open zouden gaan.
Met pijn in ons hart boekten we uiteindelijk één van de laatste vluchten terug naar Nederland. We konden niet anders, want maandenlang op een vreemd eiland verblijven en daar ons geld uitgeven waar we zolang voor hadden gespaard, zagen we ook niet zitten.”

Niet meer terug

“Na een week waren we dus weer terug in Nederland. Dat was niet alleen een grote teleurstelling, maar ook superonhandig, omdat we door de onderverhuur van ons appartement geen woning meer hadden waar we naar terug konden gaan. Daarom trokken we tijdelijk bij mijn schoonouders in. Ondertussen kreeg ik na drie dagen een berichtje van het marketingbureau waar ik als accountmanager had gewerkt. Of ik misschien weer aan de slag wilde gaan, totdat mijn vriend en ik wisten wat onze volgende stap zou zijn. Dat was natuurlijk goed bedoeld, maar alles in mij zei nee. Ik had net afscheid genomen van mijn leven in Nederland en wilde gewoon niet meer terug naar mijn vorige werkgever.”

Huis uit

“Het scheelde dat onze huurder na zes weken ergens anders ging wonen en wij weer terug konden naar ons appartement. Terwijl ik onze dozen stond uit te pakken, werd ik gebeld door eigenaar van onze woning. Ze vertelde dat ze het ging het verkopen en dat wij er binnen een paar maanden uit moest zijn. Lachend, maar ook heel verbaasd gaf ik het nieuws door aan mijn vriend. Hoe ironisch was dat? We wilden graag verandering, dus we kregen het ook. Alleen niet op de manier waarop we het gehoopt hadden.”

Portugal

“Toch was het wel ergens goed voor. Zo besloten we onze dozen in een berging op te slaan en opnieuw onze spullen te pakken. Het was inmiddels bijna zomer en online zagen we dat er in Portugal nog maar weinig coronagevallen en maatregelen waren. Daar wilden we dus naartoe.”

Op onze plek

“Enthousiast streken we neer in een klein surfersdorpje en dat voelde zo goed dat we ons gelijk helemaal op onze plek voelden. Het geld dat we over hadden van onze wereldreis gebruikten we om de eerste maanden van te leven. Eerst voelde het als een lange vakantie, maar op een gegeven moment moesten we ook wel weer aan de bak om geld te verdienen. En waarom zouden we dat niet vanuit Portugal doen?”

Geen vaste woonplek

“Inmiddels werken we al tweeënhalf jaar als ‘digitale nomads’ in Portugal. Dat houdt in dat we locatie-onafhankelijke ondernemers zijn en online werken. Ik als marketing & content strateeg voor andere digital nomads en mijn vriend maakt onder andere webapps voor mijn online community. Het bevalt ons nog steeds hartstikke goed. Het is zo fijn om als ondernemer zelf te bepalen waar en wanneer je werkt. Een vaste woonplek hebben we niet in Portugal. We huren vooral in de winter vakantiewoningen van Nederlanders, Engelsen en andere internationals, waarbij we minimaal drie maanden ergens verblijven. In de zomer en met kerst zijn minimaal vier maanden in Nederland om vrienden en familie te zien en daarna gaan we weer terug.”

Cadeau

“Voor ons voelt dit alsof het zo moest zijn. Natuurlijk, het was enorm balen dat onze wereldreis niet doorging, maar achteraf was dit het mooiste cadeau dat ik kon krijgen. Door de letterlijke afstand van mijn normale, drukke leven in Nederland, had ik in Portugal ineens ruimte in mijn hoofd. En ook de vrijheid, rust en tijd om stil te staan bij waar ik echt blij van werd en hoe ik mijn leven wilde leiden.”

Keuzes

“Of we alsnog ooit een wereldreis gaan maak, weet ik niet. Ik denk het niet om eerlijk te zijn, want mijn bedrijf begint lekker te lopen nu, dus ik wil daar graag verder aan werken. Ook de vraag of we voor altijd in Portugal blijven, kan ik nog niet beantwoorden. Aan de ene kant denk ik: ja, waarom niet? Maar aan de andere kant houd ik er ook rekening mee dat we ons over een tijdje toch willen settelen in Nederland en misschien een gezin willen stichten. Ik ben er nog niet helemaal over uit, dus ik zie wel waar ons schip strandt. Zolang ik maar volop geniet van wat er allemaal op ons pad komt. Dat is voor mij het belangrijkste…”

Tekst: Renée Brouwer
Foto’s: Bruna Rezende

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.