Janneke (40) verloor haar broer door zelfdoding
1 maart 2023
Het verlies van een dierbare is vaak ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Janneke over haar broer Evert die op 27-jarige leeftijd overleed toen hij in 2013 een eind aan zijn leven maakte. “Ik vond het ergens moedig dat hij de keuze had gemaakt. Hij had lang genoeg gevochten en gestreden.”
Janneke: “Mijn vier jaar jongere broertje Evert zei vaak dat hij geboren was in het verkeerde tijdperk. Hij zag zichzelf meer in de jaren twintig leven, de tijd waarin onze vader geboren werd. Mijn ouders scheelden 22 jaar. Samen hadden ze vier kinderen, mijn twee zussen, ik en Evert. Ik keek altijd enorm tegen hem op. Hij kon prachtig pianospelen en was erg filosofisch ingesteld. Samen hadden we regelmatig eindeloze gesprekken over onder andere het geloof, de evolutie en de zin van het leven. Bij Evert moest je niet aankomen met gesprekken over koetjes en kalfjes. Dat boeide hem niet. Hij wilde vooral diepgang en dat maakte de communicatie met hem soms ook best zwaar.”
Depressie
“Toen onze vader overleed, was Evert pas dertien jaar. Opeens was hij de enige man tussen vier vrouwen en hij miste onze vader ontzettend. Met hem deelde hij een passie voor jazz en klassieke muziek en ze hadden een diepgaande connectie met elkaar.Eigenlijk paste Evert niet in een bepaald hokje. Als jongvolwassene werkte hij graag met data. Zijn baan als programmeur bij een verzekeringsmaatschappij ging hem dus goed af. Helaas kreeg onze moeder in 2011 borstkanker. Evert nam direct ontslag om er voor haar te kunnen zijn. Gelukkig ging het na een tijdje weer beter met onze moeder, maar met Evert ging het bergafwaarts. Hij belandde in een diepe depressie en niemand kon hem helpen. Ondertussen kreeg hij van iedereen verschillende labels opgeplakt, zoals autisme. Dit kon echter nooit worden vastgesteld en Evert deed zelf ook veel onderzoek wat hij precies had. Zo dacht hij aan schizofrenie en Asperger (een vorm van autisme, red.). Door zijn depressieve gevoelens sloot hij zichzelf het liefst in zijn huis op. Ik las dat volledige isolatie een gebrek aan stimuli in je hersenen kan veroorzaken, waardoor je stemmen kunt gaan horen. Dat was bij Evert ook het geval. De stemmen vertelden hem dat hij niets waard was en dat iedereen teleurgesteld in hem was.”
Gesloten inrichting
“Na een paar weken in onzekerheid te hebben gezeten, werd mijn moeder gebeld door een vast telefoonnummer uit Australië. Het was Evert en hij vertelde dat hij was opgenomen, omdat hij intense last had van zijn darmstelsel. Mijn moeder en ik boekten meteen een vlucht naar Australië. Daar bleek Evert helemaal niet in een ziekenhuis te liggen, maar opgenomen te zijn in een gesloten inrichting. We hadden geen idee waarom, maar kwamen er wel achter dat al zijn persoonlijke bezittingen waren ingenomen. Vandaar dat hij zolang niks van zich had laten horen. Hij had ons niet kunnen bellen.”Auto langs de weg
“Mijn moeder en ik wilden direct een gesprek met zijn arts, maar hij had pas de volgende dag tijd. Daarom besloten we eerst langs alle plekken te gaan waar Evert was geweest. Omdat we zijn route zelf hadden uitgestippeld, wisten we dat precies. In een hostel vonden we een deel van zijn spullen. Het bleek dat hij een auto had gekocht en die vonden we dezelfde dag langs de kant van de weg. Er lagen wel honderd boetes op het raam vanwege foutparkeren en in de auto vonden we Everts paspoort en portemonnee. Wat was er in godsnaam aan de hand, dachten wij.”
Terug naar Nederland
“Volgens zijn arts was Evert in zeer verwarde toestand gevonden toen hij langs de kant van de weg liep. Daarom was hij naar een gesloten inrichting gebracht, ter bescherming van zichzelf. Toen we hem zagen, viel hij ons huilend in onze armen. Hij was zo blij en opgelucht om ons te zien. We namen hem zo snel als kon mee naar Nederland.”
IQ-test
“Vervolgens schakelden we de hulp van de GGZ in. Evert kreeg de ene na de andere casemanager en dat zorgde voor veel onrust bij hem. Wat hem helemaal op het verkeerde pad zette, was de IQ-test die hij kreeg. Door alle medicatie die hij slikte om zijn depressie te bestrijden, scoorde hij heel laag, terwijl Evert eigenlijk heel slim was. Dat was zo’n harde klap voor hem. Zijn enige houvast in zijn bestaan waren zijn hersenen. Het was zijn brein waarmee hij muziek kon maken, maar door de test geloofde hij dat dat niet meer functioneerde. Hij bevond zich in een wereld waar hij niet meer wilde zijn.”
Telefoontje
“Hoe hard Evert er ook tegen vocht (hij liet zich regelmatig vrijwillig opnemen om zichzelf te behoeden voor suïcide), het lukte hem niet meer. En op 23 december 2013, twee dagen voor kerst, werd ik door een van mijn zussen gebeld dat Evert het had gedaan. Hij had met de voorgeschreven medicatie van de GGZ een einde aan zijn leven gemaakt.”
Herinneringen
“In shock reed ik zo snel als ik kon naar zijn huis. Daar zag ik hem liggen, het leek net alsof hij sliep. Alle herinneringen die we samen hadden, flitsten in mijn hoofd voorbij. De dag dat mijn moeder, hij en ik naar Disneyland gingen. De feestjes en festivals die ik met hem had bezocht. Dezelfde zwartgallige humor en liefde voor muziek die we deelden. Alles was in één dag voorgoed verleden tijd geworden.”
Moedig
“Inmiddels is Evert er al ruim negen jaar niet meer en ik mis hem nog iedere dag. Het liefst wilde ik dat dit nooit was gebeurd, maar ergens vind ik het wel moedig dat Evert destijds zijn keuze heeft gemaakt. Hij had lang genoeg gevochten en gestreden en voor hem was het goed zo.”
Enorme inspiratie
““Door zijn dood besefte ik dat ik juist heel graag wilde leven. Net als Evert had ook ik last van depressies, maar toen hij er opeens niet meer was, dacht ik: ik wil nog helemaal niet dood, ik wil juist alles uit dit leven halen. Het leidde uiteindelijk tot een grote omwenteling waarin ik voor mezelf begon en op zoek ging naar een manier om financieel vrij te worden. In het kort houdt dit in dat je door slimme investeringen en beleggingen genoeg passieve inkomsten genereert om van te kunnen leven. Hierdoor is werken geen must meer en heb je veel meer tijd over om dingen te doen die ik je echt belangrijk vindt, zoals andere mensen helpen (zingeving) en tijd doorbrengen met je gezin. Ik schreef er onlangs een boek over, genaamd: Financieel Vrij. Voor dit alles ben ik Evert ontzettend dankbaar. Door zijn dood ben ik anders naar het leven gaan kijken en hij zal voor mij altijd een enorme inspiratie blijven.” Wil je meer lezen over het verhaal van Janneke? Koop dan hier haar boek:
Heb je zelf te maken met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 0800-0113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag bereikbaar.
Tekst: Renée Brouwer
Foto’s: privébezit
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
