Valerie zag een klein, onbekend meisje aan haar bed

24 maart 2023

Soms gebeuren er dingen die je niet kunt verklaren. Valerie (49) kan erover meepraten. Tijdens een logeerpartij in het huis van haar ouders werd ze ’s nachts opeens verrast door een klein meisje aan haar bed. Ze kende haar niet en op het moment dat Valerie haar wilde optillen, gingen haar armen dwars door het kleine lijfje heen. “Het gekke was dat ik niet bang was. Ik wilde haar alleen maar helpen.”

Valerie: “Het is alweer iets meer dan twintig jaar geleden dat het gebeurde, maar ik zal het nooit vergeten. Die ene nacht in het huis van mijn ouders toen ik opeens een klein, onbekend meisje aan mijn bed zag staan. Omdat mijn ouders op vakantie waren, paste ik samen met mijn zoontjes (toen vijf en drie jaar) op hun huis. Zij sliepen in een andere kamer en ik lag alleen in bed toen ik wakker werd van het geluid van voetstappen. Gek, dacht ik nog, mijn zoontjes kwamen nooit uit bed. Als ze me nodig hadden, riepen ze me altijd, dus zij konden het in ieder geval niet zijn. Verbaasd ging ik rechtop zitten en plotseling zag ik een meisje van een jaar of vier aan mijn bed staan. Ze zei niks en keek me alleen aan. Alsof ze zoekende was. In een reflex stak ik mijn armen naar haar uit. Waar ze vandaan kwam en wie ze was, wist ik niet. Het gekke was dat ik ook niet bang was. Ik wilde haar vooral helpen, dus mijn plan was om haar op te tillen en naast mij in bed te zetten. Dat lukte alleen niet, want mijn armen gingen dwars door haar kleine lijfje heen. Het was zo bizar, ik snapte er niks van.”

Vaker bijzondere dingen

“Verbaasd probeerde ik het nog een keer, maar ook zonder succes. Vervolgens draaide het meisje zich om en liep zo de kamer uit. Verbouwereerd bleef ik achter. Dat ik wellicht achter haar kon gaan, kwam nog niet eens in mij op. Ik kon gewoon niet begrijpen wat er gebeurd was en twijfelde ook of ik het me niet had ingebeeld. Toch voelde het niet zo. Bovendien had ik wel vaker bijzondere dingen meegemaakt. Zo had ik een keer iemand gezien die al overleden was. Ook dit gebeurde heel snel en de geest was alweer weg, voordat ik er erg in had. En dat terwijl ik mezelf niet als paranormaal begaafd zie. Ik ben wel spiritueel ingesteld, maar geloof niet dat ik bepaalde gaven heb.”

Vragen

“Die nacht lag ik uren wakker. Het kon niet anders dan dat ik weer een geest had gezien, dacht ik, maar wie? En waarom zag ik haar? Was het misschien mijn kleine zusje die twee maanden na haar geboorte overleed toen ik vijfenhalf jaar was? Maar waarom zag ik haar na al die jaren dan als een meisje van vier? Het was verre van logisch.”

De enige

“Ook met mijn moeder besprak ik wat ik gezien had. Zij kon het net als ik niet verklaren, maar vond het wel interessant. Zelf had ze nog nooit zoiets meegemaakt in haar huis. En mijn vader en zoontjes ook niet. Wel had mijn oudste het er wel eens over dat je na de dood opnieuw geboren wordt. En toen mijn opa overleed, droomde mijn jongste dat hij bij hem was. Misschien dat zij ook dingen zagen die ze niet konden verklaren.”

Verklaring

“Wekenlang ben ik er na die nacht nog mee bezig geweest. Wie kon dat kleine meisje toch zijn? Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik het misschien zelf wel was. Na mijn geboorte heb ik twee weken in een couveuse gelegen, waardoor ik in die periode nooit goed heb kunnen binden met mijn moeder. Dat had later z’n gevolgen, want als kind had ik altijd het gevoel alsof ik niet goed genoeg was en recht op liefde had. Met mijn moeder had ik het daar weleens over gehad en ze vond het heel erg om dat te horen. Voor haar was het net zo moeilijk als voor mij dat ik zolang in de couveuse moest liggen. Gelukkig kunnen we er samen goed over praten en mijn moeder begreep wel wat ik bedoelde. Dat kleine meisje kon heel goed mijn eigen innerlijk kind zijn die mij wilde vertellen dat ik er wél toe deed. En het bijzondere is dat ik me na mijn ontmoeting met haar ook veel sterker en zelfverzekerder voelde. Zou dat dan echt de bedoeling zijn geweest? Ik zal het nooit zeker weten, maar deze nacht heeft mijn leven wel echt veranderd.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto’s: eigen foto

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.