Fleur trouwde twee keer met dezelfde man (en ging ook weer bij hem weg)
11 april 2023
Fleur (46) is moeder van twee zoons van 22 en 19 en twee dochters van 14 en 12. Twee keer trouwde ze met Jacco én scheidde ze weer van hem. “Ik ben nooit gelukkig met hem geweest. Toch wist hij me over te halen nog een keer te trouwen en zelfs nog een kind te krijgen.”
“Ik kwam Jacco tegen in de kroeg in het dorp, ik was 21. We vonden elkaar leuk, maar van mijn kant was van verliefdheid zeker geen sprake. Als ik het een stempel moet geven, zou ik het eerder lust noemen. We bleven wat bij elkaar hangen en als vanzelfsprekend trok Jacco na een tijdje bij mij in mijn huurhuis. Toen kwam bij mij voor het eerst het gevoel dat ik een punt achter de relatie – of wat het ook was – moest zetten. Daar raakte hij zo van in paniek, dat ik mijn plannen niet durfde door te zetten. Ik had het gevoel dat ik het niet kon maken hem te verlaten.
Ik bleef bij hem en raakte zwanger. Niet gepland, nee… Gek genoeg luchtte het me op dat ik zwanger was. Nu we een kind zouden krijgen, zat ik aan Jacco vast. Ik hoefde daarover geen beslissing meer te nemen. Met een kind erbij zou het vast wel leuker worden, dacht ik. We waren allebei druk en hadden nooit ruzie. Dus heel slecht was het niet. Maar van een fijne liefdevolle relatie was ook zeker geen sprake.
Omdat ik nogal gelovig ben opgevoed, trouwden we. Dat wilde ik voor mijn ouders, maar mijn jawoord kwam niet uit mijn hart. Na de geboorte van onze oudste zoon veranderde mijn leven volledig. Ineens draaide alles om mijn kind: ik haalde zo veel geluk uit hem. Jacco dacht daar duidelijk anders over. Hij keek niet naar onze baby om. Onze tweede zoon was ook niet gepland, maar wat mij betreft meer dan welkom. Twee kleine kinderen geven nogal wat reuring in huis natuurlijk. Een beetje gillen en huilen hoort erbij. Voor Jacco niet. ‘Ik wou dat ik ze nooit gekregen had’, bromde hij regelmatig. Ik vond dat afschuwelijk om te horen.”
Lelijke dingen
“Jacco maakte lange dagen op zijn werk en als hij al thuis was, vertrok hij vaak naar zijn ouders, die naast ons woonden. Daar ging hij dan na het eten bij zijn moeder op de bank liggen slapen. Dat was niet heel leuk, maar tegelijkertijd had ik de spanning dan tenminste niet thuis. Ik wist dat hij bij mijn schoonouders allemaal lelijke dingen over mij zei. Mijn band met hen was niet al te best, hij voedde dat alleen maar. Jacco werd verbaal steeds agressiever. Waar we in het begin nooit ruzie hadden, hadden we dat nu voortdurend.
Toen onze jongste zoon een jaar was, kwam er een andere man op mijn pad die me aandacht gaf. Ik zag in hem een mogelijkheid om te vluchten van Jacco. Ik huurde stiekem een vakantiehuisje aan de andere kant van het land en vertrok op een dag zonder iets te zeggen met de kinderen. Ik wilde niet langer bij Jacco in de buurt zijn, ik was inmiddels een beetje bang voor hem geworden.
Dat er een andere man in het spel was, wist Jacco toen nog niet. De scheiding, die ik had aangevraagd, verliep vrij soepel. Ik werd zwanger van mijn nieuwe vriend en ging met hem samenwonen. Toen Jacco mijn nieuwe liefde ontdekte, was hij boos. ‘Wat moet je met zo’n waardeloze vent? Wat heeft hij dat ik niet heb?’, was zijn reactie. Maar ik stapte opnieuw in het huwelijksbootje en alles leek de goede kant op te gaan in mijn leven. Totdat mijn nieuwe man zich steeds meer tegen mijn oudste zoon keerde. Nou was mijn zoon ook niet de makkelijkste, maar hij was wel een kind van zes en hij was vooral míjn kind. Of hij schold mijn zoon uit of hij negeerde hem. De jongste was pas één, met hem kon hij wel overweg, hem vond hij wel een grappig kereltje. Toen ik 26 weken zwanger was, heb ik de relatie verbroken. Ik zag in dat ik een enorme fout had gemaakt. Niet zozeer door te scheiden van mijn ex, maar door zo snel in een nieuwe relatie te stappen. Het was een vlucht geweest. Een vlucht de verkeerde kant op – en nu was ik nog zwanger ook.”
Niet afschepen
“Een maand voordat ik moest bevallen, kreeg ik een huurhuis toegewezen. Ik beviel van een dochter en rooide een tijdje alles in mijn eentje. Als ik op die tijd terugkijk, kan ik niet anders dan concluderen dat ik het toen gewoon goed had. Ik had geen man en was alleen met de kinderen. Ik ben administratief medewerkster en ik werkte keihard, maar ik wist waar ik het voor deed. Ik was echt gelukkig.
Maar toen stond Jacco weer op de stoep. Hij wilde me terug, zei hij. Ik liet hem aanvankelijk duidelijk weten dat ik daar absoluut niet op zat te wachten. ‘Ik ben niet gek op je, echt niet’, zei ik. Jacco liet zich echter niet zomaar afschepen. Hij wilde een nieuwe kans, samen zijn voor de kinderen. We konden het best nog eens proberen, zei hij. Maar toen wist hij bij mij een gevoelige snaar te raken. ‘Als we nou nog eens een kind nemen samen’, zei hij. Hij wist als geen ander hoe gek ik op kinderen ben en hoe gelukkig dat me zou maken. Hij heeft me in de val gelokt. Achteraf besef ik dat Jacco een heel manipulatief persoon is, maar toen had ik dat niet door. Toen dacht ik oprecht dat ik er goed aan deed onze relatie een tweede kans te geven. Diverse mensen in mijn omgeving waarschuwden me voor de misstap die ik dreigde te begaan, maar ik wilde er niets over horen. Mijn ouders zagen het net als ik ook wel weer goed komen. Opnieuw trouwden we, deze keer niet op huwelijkse voorwaarden zoals bij ons eerste huwelijk, maar in gemeenschap van goederen. Jacco wilde het de eerste keer zo hebben, zodat ik geen aanspraak kon maken op een eventuele erfenis van zijn ouders. Om mijn vertrouwen te winnen, stelde hij deze keer gemeenschap van goederen voor. Het was gewoon onderdeel van zijn plan.”
Geen seconde goed
“Ons tweede huwelijk heeft vier jaar geduurd en als ik die periode moet omschrijven, zou ik zeggen: het was een hel. Dat vierde kindje kwam er, en met haar was – en ben – ik ook heel gelukkig. Maar tussen mij en Jacco is het geen seconde goed geweest. Er was altijd ruzie thuis. Jacco liep altijd op mij of de kinderen te schelden. Hij had in de tussentijd een succesvol eigen bedrijf opgebouwd en was, als hij thuis was, voortdurend aan het bellen. Dan moesten we muisstil zijn. We liepen in zijn nabijheid allemaal op eieren. Hij was heel grof in de mond. Niemand kon het goed doen. Wat we ook deden, Jacco vond altijd een reden om woest te worden. Nu ik dit zo vertel, kan ik me bijna niet voorstellen dat ik het over mijn eigen leven heb. Ik deed in die tijd niet heel veel meer dan overleven. Mijn focus lag volledig op de kinderen en mijn werk. Ik zorgde dat ik zo min mogelijk met de kinderen bij Jacco in de buurt was. We sliepen nog wel naast elkaar, maar onze jongste kroop altijd tussen ons in. Daar had ik geen problemen mee. Ik wilde Jacco’s aanwezigheid niet naast me voelen.”
Voorgoed weg
“Eigenlijk wist ik al heel snel dat ik een tweede keer wilde scheiden. Maar zeg dat maar eens hardop en voer het maar eens uit. Er kwam ook schaamte bij kijken. Wat zouden de mensen wel denken als we wéér uit elkaar gingen? In het geheim had ik me ingeschreven bij de woningbouwvereniging voor een huis. Toen Jacco op een dag tegen onze jongste zoon, die toen vier was, zo tekeer ging dat hij onder de tafel beschutting zocht tegen de agressie van zijn vader, hakte ik de knoop door. Ik moest echt weg bij Jacco. Voorgoed deze keer.
En zo koos ik negen jaar geleden voor mezelf, maar ook voor de kinderen. Ik heb overal afstand van gedaan, van vrijwel al mijn rechten. Jacco ging akkoord met de scheiding, maar bleef mij claimen. Hij wilde precies weten wat ik deed, waar ik was en hoe het met mij ging. ‘Als je geld nodig hebt, moet je het zeggen hè?’, zei hij regelmatig. Dat deed hij niet om mij te helpen, dat deed hij om mij in zijn greep te houden. Het was zijn manier van controle uitoefenen: hij wilde dat ik me gedroeg zoals hij dat wilde. Pas jaren na onze tweede scheiding begreep ik dat Jacco een narcist is. Mijn ogen zijn veel te laat opengegaan. Ik trok de verkeerde mannen aan, wat mede te wijten is aan mijn misbruikverleden. Mannen als Jacco hebben daar een neus voor. Ik was een makkelijke prooi.”
EIndelijk gelukkig
“Sinds anderhalf jaar heb ik een relatie met Maarten. Maarten is een totaal andere man dan mijn exen. Met hem heb ik het heel fijn. Ik ben zelf ook veranderd. Mijn drie huwelijken hebben me onder de streep een sterkere vrouw gemaakt. Met Maarten heb ik een latrelatie en ik durf nu hardop te zeggen dat ik eindelijk gelukkig ben. Mijn oudste zoon zei dat pas nog tegen me. ‘Ik zie aan alles dat het goed met je gaat, mam.’ Zo voelt het ook.
Jacco spreek ik eigenlijk nooit meer. De enige keer dat ik hem nog zie, is op school van onze jongste – dan hebben we allebei een gesprek met de juf en niet met elkaar, hij zegt me niet eens gedag. Het is goed zo, ik heb eindelijk rust. Of ik ooit weer ga trouwen, weet ik niet. Als ik het doe, dan met Maarten. En dan trouw ik uit liefde, met een echt feest erbij.”
Tip van de redactie
In dit boek laat Eveline Jurry zien dat je positief uit een scheiding kunt komen. Een scheiding is bijzonder ingrijpend. Voor jezelf, voor je kinderen, familie en vrienden. ‘Positief Scheiden’ zijn twee woorden die totaal met elkaar in tegenspraak lijken te zijn. Toch kán het en dit boek laat je zien hoe je het doet. Voor meer informatie klik op onderstaande button.
Je wordt weer gelukkig
Tekst: Hester Zitvast
Om privacyredenen zijn alle namen veranderd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
