Angelique is stervensbegeleider: ‘Dit beroep gaat gepaard met veel verdriet’

19 mei 2023

Een privédetective, een crime scene schoonmaker, een seksspeeltjestester… Verschillende lezeressen vertellen elke week over hun bijzondere beroep. Deze week Angelique (46) die stervensbegeleider is. “Ik vind het een eer dat ik mensen in de laatste fase van hun leven mag begeleiden.”

Je bent stervensbegeleider. Wat houdt je werk precies in?

“Ik begeleid mensen die weten dat ze over niet al te lange tijd gaan overlijden. Stel dat iemand het slechte nieuws krijgt en in de palliatieve fase terechtkomt, dan kan diegene contact met mij opnemen voor begeleiding. Dit kan begeleiding zijn op psychosociaal vlak, maar ook hulp met praktische dingen, zoals het opstellen van een wilsverklaring.”

Waarom kan deze hulp fijn zijn?

“Als je hoort dat je niet meer lang te leven hebt, kan er veel op je afkomen. Zo krijg je opeens te maken met vragen als: hoe wil je gaan sterven, welke dingen wil je daarvoor nog geregeld hebben en wat vind je kwaliteit van leven? Ik help deze vragen beantwoord te krijgen. Met mijn cliënten bespreek ik onder andere hoe ze over de dood denken. Door er met hen over te praten en vooral naar hen te luisteren, hebben ze meer de regie over hun leven en hoe het zal eindigen. En dat kan veel rust geven.”

Waarom ben je dit werk gaan doen?

“Een goede vriendin van mij kreeg drie jaar geleden op haar 41ste alvleesklierkanker. Er was niks meer wat de artsen voor haar konden doen, dus ze wist dat ze niet meer lang te leven had. Ontzettend heftig natuurlijk en ik wilde er graag voor haar zijn. In die tijd was ik life coach en om mijn vriendin zo goed mogelijk te begeleiden, besloot ik de opleiding stervensbegeleiding te gaan doen. Zo leerde ik wat er allemaal bij komt kijken als je iemand begeleidt die gaat sterven en dat nam ik weer mee in de steun naar mijn vriendin toe.”

Zijn er ook dingen die je achteraf liever anders had gedaan?

“Jazeker. Zo wilde mijn vriendin haar dochtertje zo lang mogelijk beschermen tegen het slechte nieuws en vertelde ze het niet tegen haar. Maar uiteindelijk kon ze niet anders. Ze moest het wel vertellen en dat was hartverscheurend. Vooral voor de dochter van mijn vriendin was het erg moeilijk, want zij wist al die tijd van niks. Nu denk ik: had ik maar meer op openheid aangedrongen bij mijn vriendin. Dat was veel beter geweest voor de verwerking van haar dochtertje. Maar toen was ik me daar nog niet zo van bewust.”

Ben je altijd bij een overlijden aanwezig?

“Nee, meestal niet. Een overlijden is heel persoonlijk en de meeste cliënten willen het liefst sterven in de nabijheid van hun dierbaren. Iets wat ik prima vind, want ik begeleid ze meer op de weg er naartoe. Maar soms komt het ook voor dat een cliënt wel graag wil dat ik bij hem/haar waak. En dat doe ik dan natuurlijk graag. Ik neem trouwens altijd met een ritueel afscheid van een overledene.”

Hoe doe je dat dan?

Ik schrijf een afscheidsbrief aan mijn cliënt waar ik mijn ervaring over het traject beschrijf, mijn emoties, mijn gedachten en alles wat ik kwijt wil. Deze afscheidsbrieven verbrand ik (het liefst bij de zee), terwijl ik samen met God biddend het traject afsluit en afscheid neem.”

Is het werk niet zwaar?

“Niet echt, ik vind het juist een eer dat ik mensen in de laatste fase van hun leven mag begeleiden. En natuurlijk heb ik vaak te maken met verdriet, maar ik houd daarbij wel gepaste afstand. Het is namelijk niet mijn verdriet. Ik ben er om te luisteren en steun te bieden en voel me daarin gesteund door mijn geloof in God.”

Wat verdient het werk ongeveer?

“Ik vraag 40 euro per uur en dat is heel weinig. Eigenlijk zou ik zeker het driedubbele kunnen vragen, maar dat wil ik niet, want in de plek waar ik werk, hebben de mensen het niet zo breed. Daarom houd ik mijn tarieven bewust laag. En ondertussen ben ik bezig met een opleiding psychosociale basiskennis, zodat ik volgend jaar met zorgverzekeraars een samenwerking kan aangaan. Dan kan ik veel meer mensen helpen, zonder dat ze zich zorgen hoeven te maken om geld.”

Heb je tips voor andere vrouwen die dit werk zouden willen doen?

“Dit beroep gaat gepaard met veel verdriet. Vraag je daarom af of je daarmee kunt omgaan. Of neem gewoon eens de proef op de som. Er zijn zoveel mensen met verdriet. Ga maar eens bij ze zitten en luister naar hun verhaal. Kun je het aanhoren, zonder het te willen oplossen? Dan is dit werk wellicht geschikt voor jou.”

Meer weten over Angeliques werk als stervensbegeleider? Check haar site: www.goldenjoinery.nl.

Tekst: Renée Brouwer
Foto: privébeeld

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.