Shobha’s man overleed door een ongeluk met zijn vrachtwagen
6 juni 2023
Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Shobha (45) over haar man Maurice (37) die twee jaar geleden tijdens zijn werk verongelukte.
Shobha: “Mijn man Maurice was internationaal vrachtwagenchauffeur. We ontmoetten elkaar online in 2016 en trouwden op 13 juli 2018. Twee maanden daarvoor was hij met zijn vrachtwagen nog betrokken geweest bij een zwaar ongeluk. Gelukkig overleefde Maurice het, maar de schrik zat er bij ons allebei toen goed in. Na het ongeluk zei Maurice dat hij nooit meer de weg op durfde (en ik vond het ook eng), maar dankzij de mentale steun van zijn collega pakte hij zijn werk uiteindelijk weer op.”
Laatste gesprek
“Op zondag 2 mei 2021 vertrok Maurice voor een rit naar België. Meestal was hij drie nachten van huis, maar dit keer zou hij de volgende dag, 3 mei, ’s avonds alweer klaar zijn. Tijdens zijn werk belden we regelmatig met elkaar. Dan bespraken we hoe onze dag was geweest en zeiden we dat we elkaar misten. Ook die maandagochtend 3 mei spraken we elkaar nog. Waar het precies over ging, weet ik niet meer, maar Maurice betaalde na ons gesprek nog een tikkie van mij. Dat was de laatste keer dat ik contact met hem had.”
Geen gehoor
“Omdat ik na werk nog wat afspraken had, was ik een uurtje eerder gestopt op kantoor. Thuis belde ik Maurice om te checken hoelaat hij die avond ongeveer thuis zou zijn, maar hij nam niet op. Daarom wachtte ik tot hij terugbelde. Tevergeefs, want mijn telefoon bleef stil. Vandaar dat ik belde en belde, maar ik kreeg elke keer geen gehoor. Op dat moment begon ik me zorgen te maken. Wat als er gebeurd was, dacht ik.”
Moeder
“Bezorgd belde ik mijn moeder. Ik vertelde dat ik Maurice niet te pakken kreeg en dat ik bang was dat er iets was gebeurd. ‘Welnee’, zei mijn moeder. ‘Hij is gewoon druk. Maak je maar niet zo’n zorgen.’ Maar helaas hoorde ik ook daarna niks van Maurice.”
Collega
“Toevallig had ik een paar maanden daarvoor telefoonnummers uitgewisseld met zijn collega. Gewoon voor de zekerheid. Mocht er dan iets gebeuren, dan kon de collega van Maurice mij in ieder geval bereiken. Ongeruste appte ik hem rond 20:15 uur of hij wist waar Maurice was. Zijn collega appte me direct terug en zei dat hij mij zou bellen. En voordat ik het wist, ging mijn telefoon.”
Gillen
“Het was de collega Maurice. Op de achtergrond hoorde ik hem tegen de baas van Maurice zeggen dat hij het mij moest vertellen. Op dat moment wist ik genoeg. “Nee!” riep ik. “Zeg dat het niet waar is!” Vervolgens begon ik te gillen. Wat die collega toen zei, weet ik niet meer. Ik kon het gewoon niet bevatten.”
Onderzoek
“Nadat we hadden opgehangen, belde ik mijn moeder. ‘Hij is dood!’ schreeuwde ik. Woedend trapte ik tegen mijn keukenkastjes. Ik kon het gewoon niet geloven. Mijn moeder was net als ik in shock. We moesten allebei huilen en ze zei dat ze er direct aankwam.
Wat er precies was gebeurd met Maurice wist ik toen nog niet. Alleen maar dat hij er niet meer was en dat zijn collega en werkgever het al wisten. Het kon dus niet anders dan dat er op de weg iets was gebeurd. Waarom de collega en baas van Maurice mij zelf niet hadden gebeld, had waarschijnlijk met hun protocol te maken. Als een vrachtwagenchauffeur in het buitenland een ongeluk krijgt, dan moet er eerst officieel onderzoek worden gedaan wat er precies gebeurd is. Ik vermoed dus dat zijn werkgever dat afwachtte, voordat hij mij misschien per ongeluk de verkeerde informatie zou geven.”
Op slag overleden
“Toen mijn moeder eenmaal bij mij was, kwam ook mijn broer en de werkgever van Maurice. We waren allemaal in shock en wilde graag meer informatie. Die kregen we pas rond een uur of elf, toen de politie bij mij op de stoep stond. De agenten vertelden dat Maurice ’s middags in België betrokken was geraakt bij een kettingbotsing. De precieze toedracht was onduidelijk, maar Maurice was (ze vermoedden door onoplettendheid) met zijn vrachtwagen op een benzinetankwagen geklapt. Andere betrokkenen waren met de schrik vrijgekomen, maar Maurice, de enige Nederlander, op slag was overleden. Omstanders konden niks meer voor hem doen.”
Op verjaardag naast kist
“Het was verschrikkelijk om te horen. Ik kon het ook niet geloven. Die ochtend had ik Maurice nog gesproken en opeens was hij er niet meer.
De dagen daarna werd ik compleet geleefd. Ik beleefde alles in een roes en wachtte tot het lichaam van Maurice naar huis kon worden gebracht. Uiteindelijk was hij op 7 mei thuis. De volgende dag was ik jarig. Stond ik daar op mijn 43e verjaardag, naast zijn kist.
Ik was zo ontzettend verdrietig. Maurice en ik hielden heel veel van elkaar en plotseling moest ik verder zonder hem. Het klopte niet.”
Mooie herinneringen
“Nu is het twee jaar later. Ik denk nog elke dag aan Maurice. Hij was zo’n zachtaardige en lieve man. Hij was echt een doener en kwam altijd zijn afspraken na. Onze bruiloft is een van mijn mooiste herinneringen aan Maurice en ook onze vele weekendjes weg zal ik nooit vergeten.
Inmiddels heb ik een nieuwe relatie, maar dat staat voor mij los van de onvoorwaardelijke liefde die ik nog steeds voor Maurice voel. Hij was echt mijn maatje en met mijn huidige partner kan ik gelukkig goed over hem praten. Iets wat ik heel fijn vind, want dat houdt de herinnering aan Maurice levend. Er zal geen dag voorbijgaan dat ik niet aan hem denk.”
Tip van de redactie
Helpen bij verlies en verdriet is een onmisbare gids voor wie rouwt of een dierbare wil bijstaan in zijn verdriet. In deze volledig nieuwe editie toont Manu Keirse aan de hand van vele herkenbare voorbeelden hoe rouwen niet gelijkstaat aan afscheid nemen, maar aan anders leren vasthouden. Voor meer info klik op onderstaande button.
Helpen bij verlies en verdriet
Tekst: Renée Brouwer
Foto: Annemarie Goudswaard
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.
