Van praktisch tot een sprookje: 8 lezeressen over hun aanzoek

20 september 2023

Veel vrouwen dromen erover: een romantisch, perfect uitgedacht en totaal onverwacht huwelijksaanzoek. Voor sommige lezeressen was dit moment als een sprookje, voor anderen een tikkie praktisch of zelfs lachwekkend.

Niet als in de film

Janneke (43): “Ik riep altijd dat ik wilde trouwen op de dag dat ik tien jaar verkering had. William en ik hadden de datum al vastgelegd, terwijl ik heimelijk bleef wachten op een romantisch aanzoek. Het meisje in mij droomde er al jaren over, maar helaas: toen ik op een doodnormale doordeweekse dag de keuken stond op te ruimen, kwam hij na zijn werk via de achterdeur binnen, zoals iedere avond. Hij viste een ingepakt doosje uit zijn zak, gaf dat aan me en vroeg me terloops of ik met hem wilde trouwen. Ik peuterde het papiertje van het pakje en vond een prachtige ring, maar kon het niet laten om te vragen of hij niet iets vergat. Zijn reactie: ‘We hebben een gelijkwaardige relatie, dus ik ga niet voor je op mijn knieën.’ Enigszins teleurgesteld – hij had toch op zijn minst het doosje voor me kunnen openen zoals je dat ziet in films? – heb ik ja gezegd. Ik had valse hoop op iets meer romantiek, maar het zat er écht niet in. Inmiddels kan ik lachen om zijn opmerking, want hij had helemaal gelijk: we hebben een fijne, gelijkwaardige relatie en zijn inmiddels al jaren supergelukkig getrouwd.”

Bloedheet

Ingrid (33): “Op een tropische zomerdag heeft Edwin drie kwartier in driedelig pak in een bloedhete garage zitten wachten tot ik thuiskwam, om me te verrassen met een aanzoek. Toen ik de gangdeur opendeed, wist ik meteen dat het zover was: er lagen briefjes met herinneringen als een slinger door de kamer, die mij naar de tuin leidden. Ik las de briefjes op mijn gemak en nam aan dat ik uiteindelijk ergens heen moest komen, want mijn grote liefde was immers niet thuis. Toen ik de tuin in stapte, kwam mijn man plotseling tevoorschijn uit de snikhete garage. Ik had het totaal niet zien aankomen: wat een verrassing! Vol verbazing luisterde ik naar zijn lieve woorden en huilde ik een piepende ‘ja!’.”

Wja, iwk wiwl!

Corine (51): “Vlak voor mijn aanzoek had ik twee verstandskiezen laten trekken door een ongelofelijke slager. Man, wat was ik daar beroerd van. Ik had twee dikke wangen, veel pijn en kon niet goed eten en praten: vreselijk! Samen met mijn toenmalige vriend bezocht ik op een prachtige zomerse avond het vuurwerkfestival op het strand van Scheveningen. Ik voelde me nog niet helemaal lekker, maar we woonden vlakbij zee, dus we waren er op ons gemak heen gelopen. We spraken uitgebreid over de bruiloft van mijn goede vriendin, die een paar weken later ging trouwen. Terwijl we ons settelden in het warme zand en klaar waren voor de show, zei mijn vriend ineens: ‘Zullen wij dan ook maar?’ Waarop ik met twee dikke hamsterwangen alleen maar kon zeggen: ‘Wlijkt mwe lweuk mwaar kan je nwu niet zwoenen, heb zwo’n pijn nog!’ Na dertien jaar zijn we uit elkaar gegaan, maar om de leuke anekdotes zoals deze kunnen we samen nog steeds lachen.”

Bijna gestikt

Mireille (38): “Björn moest overwerken, dus hij liet me weten laat thuis te zijn. Ik stopte met koken en wachtte geduldig tot hij kwam, maar het duurde en duurde maar… Wat ik niet wist, was dat hij die dag spontaan had bedacht om mij die avond ten huwelijk te vragen. Hij was na zijn werk met de metro naar zijn ouders gegaan om de gouden ring met robijnen op te halen die hij als kind had gevonden en waarvan hij toen meteen had gezegd: ‘Hiermee vraag ik ooit mijn vrouw ten huwelijk.’
Uit een snoepautomaat op het station had hij een zakje pinda-M&M’s gescoord – de enige smaak die ik niet lust – en samen met zijn moeder had hij de ring verstopt tussen de chocolade en het zakje weer keurig dichtgeplakt. Ineens belde hij me of ik zin had om hem op te komen halen. Het was laat, koud, het regende en ik had trek, dus ik liep hem met tegenzin tegemoet naar het metrostation. Samen liepen we door de stromende regen naar huis, terwijl hij maar bleef aandringen dat ik echt wat van de M&M’s moest eten, wat ik deed met lange tanden. Waarom kon hij toch niet onthouden dat ik die gele M&M’s niet lust?
Toen we bijna thuis waren, stelde hij voor om even op het trapje bij de bowlingbaan te gaan zitten. Ik was al lichtelijk geagiteerd, maar dacht toen echt: wat is jouw probleem? Hij wilde ‘even lekker met me zitten’, ik wilde naar huis, eten! Op het trapje waar we zaten, stopte ik ineens iets anders in mijn mond dan een M&M… Help, ik stikte bijna in de ring! Ondertussen ging Björn twee treden lager op zijn knieën en vroeg hij me ten huwelijk. Ik heb heel hard gelachen en volmondig ‘ja’ gezegd! De ring bleek zes maten te groot en heb ik nooit gedragen. De pinda-M&M’s ben ik wel gaan waarderen: het is nu mijn lievelingssmaak.”

Omringd door duizenden mensen

Roelof (39): “Ik heb mijn Rinny ten huwelijk gevraagd terwijl we toegejuicht werden door duizenden mensen. We waren op een muziekfestival in Heerenveen en ik had met de organisatie afgesproken om voor de pauze het podium op te komen voor het aanzoek, maar die bewuste avond werd dat moment steeds later. Rinny was ondertussen niet meer te genieten; ze was niet fit, chagrijnig en wilde maar één ding: naar huis. Ik heb wel tien smoesjes moeten verzinnen waarom we nog even moesten blijven… Ze vertelde later dat ze nog nooit zo boos op me is geweest als toen. Héél toevallig waren er allemaal vrienden en familie van ons op het festival, die haar probeerden op te vrolijken. Toen ik het podium opklom, wist ze meteen hoe laat het was. Voor duizenden mensen ging ik voor haar op mijn knieën, gaf haar een zilveren ketting en vroeg haar ten huwelijk. Gelukkig zei ze ‘ja’! Waar ze van baalde, was dat ze die avond een roze broek droeg. Als ze had geweten dat ze een podium op ging, had ze iets anders aan gedaan. Omdat we binnenkort  twaalf en een half jaar getrouwd zijn, leek het me leuk om Rinny in Vriendin met deze herinnering te verrassen!”

On top of the world

Rianne (27): “Ik ben afgelopen februari ten huwelijk gevraagd op de top van Mount Cook. Bob en ik waren twee maanden aan het reizen door Nieuw-Zeeland en konden ineens last minute met een helikoptervlucht mee. Dat lag totaal niet in de planning, maar ik vond het spontane plan geweldig! Na twintig minuten vliegen maakten we een landing bovenop een berg, in de sneeuw. Beneden was het 25 graden, we zaten op 3000 meter hoogte en hadden prachtig uitzicht. Het was zo mooi! We hadden tien minuten om rond te kijken en foto’s te maken, dus ik hopte enthousiast van de ene naar de andere kant voor een kiekje. Toen ik me na het maken van een foto weer omdraaide, zat Bob ineens achter me op één knie en vroeg hij me of ik met hem wilde trouwen. Natuurlijk zei ik ‘ja’! Tijdens de terugvlucht mochten we voorin zitten en uiteindelijk kregen we zelfs de vlucht cadeau van de organisatie. Ik heb altijd gedacht dat hij me zou vragen op het strand, geweldig dat hij voor het tegenovergestelde is gegaan!”

De Vraag

Elske (39): “Ik riep al zeventien jaar dat ik wilde trouwen, maar Kjell kwam nooit met die ene vraag. Toen mijn dochter (7) opperde: ‘Mama, waarom vraag je het niet gewoon zelf?’, bedacht ik samen met de kinderen een slim plan. We lieten Kjell een speurtocht doen langs dierbare vrienden van ons, waarbij hij vragen moest beantwoorden over onze zeventien jaar samen. Met de goede antwoorden verzamelde hij letters; deze vormden samen de naam van het hotel dat ik voor ons had geboekt. In het hotel ontmoette ik hem en gaf ik hem foto’s van ons, met op de achterzijde de letters van de belangrijke zin: ‘Wil je met me trouwen?’ Toen hij de vraag in de juiste volgorde op tafel had gelegd, zei hij in eerste instantie: ‘Ja!’ Ik: ‘Nee nee, wat staat daar?!’ Hij las de zin voor en stelde mij zo De Vraag. Mijn reactie: ‘Wat een verrassing… Ja, ik wil!’ Mijn man moest heel hard lachen dat ik hem zover had gekregen om mij te vragen en het aanzoek had effect, want ik ben sinds vorig jaar zomer officieel zijn vrouw.”

Gefeliciteerd!

Annemiek (48): “In april 2019 hebben Victor en ik een reis gemaakt naar Borneo en de Filipijnen. Op mijn verjaardag, 26 april, verbleven we op Ticao Island. De dag begon al goed, want ik werd die ochtend verrast met een verjaardagstaart. Dit was heel erg bijzonder, want die taart was per boot vanaf een ander eiland gekomen. Ik had totaal niet doorgehad dat Victor dit voor me had geregeld, dus mijn dag kon al niet meer stuk. Die avond had hij ook nog een privé-diner geregeld op een prachtig strandje; wat een super verjaardag! Na ons romantische etentje liepen we ’s avonds laat over het witte zandstrand terug naar ons huisje. Tussen twee palmbomen hing een schommel waar ik op ging zitten. En toen, volledig onverwacht, ging hij op zijn knieën en vroeg hij mij ten huwelijk. Dit was het laatste wat ik had verwacht, maar het allermooiste verjaardagscadeau wat ik me kon wensen. Uiteraard was mijn antwoord volmondig… ‘JA’!”

Tekst: Hannah König
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.