Esther stopte met haar modellencarrière om voor haar dochter te zorgen
11 oktober 2023
Brieven sturen naar je zoon…in de gevangenis. Voor eeuwig afscheid nemen van je dochter die niet langer wil leven. Je carrière stopzetten om te zorgen voor je zieke kind. Vier vrouwen vertellen over de kracht van hun moederhart.
Deze keer Esther (53).
Opgenomen
“Dolblij was ik met de komst van mijn dochter, 23 jaar geleden. Maar toen ze er was, vond ik het vooral verwarrend. Ze zocht als baby mijn nabijheid niet op, raakte me niet aan en wees ook als jong meisje mijn moederliefde duidelijk af. Bij vreemden ging ze wel op schoot zitten, waardoor ik op dat moment zeker wist: mijn kind vindt mij niet leuk, ik ben geen goede ouder. Vanaf haar zesde werd het steeds lastiger op school; ze kwam niet vooruit met leren, had geen vriendinnetjes en praatte niet. Omdat ze zo extreem vastliep, werd ze opgenomen in een instelling. Wat vond ik het zwaar om haar moeder te zijn; hoe gingen we hier ooit goed uitkomen samen?
Wat ik toen nog niet wist, is dat haar gedragsproblemen voortkwamen uit een onveilige hechting. Mijn dochter is helaas in een onveilige situatie verwekt én geboren. Toen ze baby was, ben ik met haar gevlucht, weg van haar narcistische, criminele vader die gevaarlijk voor ons was. Door de gebeurtenissen in het begin van haar leven, kampt ze met een reactieve hechtingsstoornis. Hoe ik mijn best ook deed, ik had een meisje dat amper met mij sprak en me soms per ongeluk expres een elleboog in mijn gezicht duwde. Zorgprofessionals die haar behandelden zeiden dat ik haar uit huis moest laten plaatsen; ze zou nooit op een normale manier mee kunnen draaien in de maatschappij.
Niet opsluiten
Mijn lijf kon niet meer, maar mijn hoofd vertelde me: zij heeft niet voor dit leven gekozen; ik laat haar niet opsluiten in een psychiatrische instelling. Ik voelde sterk dat ik alles opzij moest zetten om haar te helpen: ik stopte acuut met mijn carrière als internationaal fotomodel om er fulltime voor haar te kunnen zijn. Tot aan zijn dood hielp mijn fantastische vader me om het weekend en ving hij mijn dochter op in vakanties. Dat mijn modellencarrière aan me voorbijging, vond ik niet makkelijk. Deze wereld was jarenlang mijn identiteit geweest, wat voelde ik me een loser. Op het schoolplein was het lastig om nieuwe contacten te maken, want ik was de moeder van ‘dat rare meisje’. Het was vreselijk eenzaam, maar toch wist ik dat dit het enige juiste pad was.
Traumasensitief opvoeden
Ik verdiepte me in wat het beste was voor mijn kind. Ik leerde traumasensitief opvoeden: met aandacht voor wat mijn kind nodig had. Hierdoor daalde haar stressniveau en begon ze langzaam te herstellen. Met ons gezin reisden we naar Amerika voor traumabehandelingen die heel effectief zijn geweest. Mijn dochter volgt inmiddels een mbo-opleiding, heeft een bijbaantje en is gelukkig. Ze blijft kwetsbaar in haar hechting met vriendjes en vriendinnen en heeft nog een paar achterstanden, maar als moeder ben ik zo trots als een pauw als ik zie wat we samen hebben bereikt.”
Tekst: Hannah König
Foto: Getty Images
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
Meer van Redactie
