Patricia’s man overleed op 47-jarige leeftijd

18 oktober 2023

Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Patricia (44) over haar man Bart vier jaar geleden overleed. “Ik dacht dat we nog wel even tijd hadden.”

Patricia: “Bart en ik ontmoetten elkaar op een afstudeerfeestje van mijn zus in 1997. Bart was met een vriendin van haar meegekomen en vroeg aan mijn zus of ze nog leuke vrijgezelle dames kende. ‘Ja’, antwoordde ze, ‘mijn zusje’. Omdat hij op dat moment niet de eerste stap durfde te nemen, zwaaiden we alleen naar elkaar. En een aantal dagen later kreeg ik opeens een kaart van Bart. Hij schreef dat hij mij leuk vond en vroeg of ik hem een keer wilde bellen. Zogezegd, zo gedaan.
Met onze eerste date was het meteen raak. We werden stapelverliefd op elkaar en binnen een half jaar woonden we samen. Zeven jaar later trouwden we en daarna volgden drie kinderen.
We leefden dus echt ons droomleven, maar plotseling stond onze wereld helemaal op z’n kop toen Bart vier jaar geleden ziek bleek te zijn.”

Grauwer

“In december 2018 viel het mij al op dat hij een andere kleur in zijn gezicht kreeg. Ik kan niet zo goed uitleggen wat het precies was, maar hij leek wat grauwer. Omdat het hartje winter was en Bart verder geen klachten had, maakte ik me geen zorgen. Totdat hij in januari 2019 steeds mopperde over buikpijn en maagzuur. Nu was Bart niet echt de slankste. Daarom gingen we ervanuit dat hij gewoon wat moest afvallen, maar toen hij eenmaal wat kilo’s kwijt was, had hij nog steeds dezelfde klachten.”

Kankercellen

“Na een bezoek aan de huisarts moest Bart aan de antibiotica. Onze dokter dacht dat hij een bacterie in zijn maag had, maar helaas knapte Bart niet op van de medicatie. Vandaar dat hij een buikecho kreeg. Hierop was te zien dat Bart veel vocht in zijn dikke buik had. Zijn pijn werd steeds erger en in het ziekenhuis werd zeker dertien liter vocht bij hem afgenomen. In het vocht werden kankercellen gevonden en na nog meer onderzoeken en een biopt van Barts buikschort bleek uiteindelijk dat hij asbestkanker in zijn buikvlies had. Bart was helemaal alleen toen hij het hoorde. Hij ging eigenlijk alleen even naar het ziekenhuis voor een overleg van een vaste drain in zijn buik toen hij opeens kreeg te horen wat voor soort kanker hij had. Ik was in shock toen hij het mij bij thuiskomst vertelde. Dit hadden we allebei absoluut niet verwacht.”

Weinig kans op genezing

“Omdat onze dochter twee dagen daarna jarig was, besloten we de kinderen niet meteen te informeren. Ze wisten dat papa ziek was maar wat er precies aan de hand was nog niet. Zelf wisten we verder ook nog niet de verdere behandeling, dus we wilden eerst meer duidelijkheid van de oncoloog. Die afspraak volgde een aantal dagen later. De arts vertelde dat er geen kans was kans dat Bart zou genezen en dat alles wat ze konden doen levensverlengend zou zijn. Er waren wel behandelingen mogelijk, maar daar moest Bart eerst voor aansterken.”

Kinderen

“Het was vreselijk om het nieuws aan onze kinderen te vertellen. Zoals verwacht waren ze heel verdrietig toen ze het hoorden. Ook hadden ze een heleboel vragen die we niet konden beantwoorden, maar Bart zei wel dat hij er alles aan zou doen om zo lang mogelijk bij ons te blijven.”

Niks meer mogelijk

“Al snel ging Bart erg achteruit. Zo kon hij niet meer goed eten en kreeg hij sondevoeding. Dit hielp echter weinig, want het slangetje in zijn neus zat hem enorm in de weg. En hij moest er ook veel van spugen. Voor andere behandelingen die zijn klachten wat konden verlichten, was zijn gezondheid te zwak. Na ongeveer een maand gaf zijn arts aan dat hij niks meer voor Bart kon doen. Hoewel ik wist dat hij niet meer kon genezen, kwam dat als mokerslag bij mij binnen. Ik dacht dat we nog wel even tijd hadden, maar plotseling ging alles razendsnel.”

Laatste mooie herinneringen

“Hoelang Bart nog had, vond zijn arts moeilijk te zeggen. Het zou in ieder geval geen jaar zijn. Vrienden, kennissen en familie zamelden geld voor ons in. Zo konden we als gezin nog één keer als gezin een paar dagen genieten in De Efteling. Alles was tot in de puntjes geregeld en het waren een paar magische dagen. Ook had onze vriendenkring opgevangen dat Barts laatste wens was dat hij werd begraven in een Volkswagenbusje. Ze dachten: waarom wachten tot je dood bent? Daarom stonden onze vrienden op een dag met twee Volkswagenbusjes voor de deur. Speciaal voor Bart maakten ze een rit langs alle plekken waar Bart graag nog eens wilde komen, zoals ons eerste flat, zijn ouderlijkhuis en de woning waar hij vroeger woonde toen hij nog klein was. Daarna volgde een mooi samenzijn met de vrienden. Het was echt een dag om nooit meer te vergeten!”

Eindelijk rust

“Op 10 juli 2019 overleed Bart op 47-jarige leeftijd. Hij was altijd een beer van een vent geweest, maar op het laatst woog hij nog maar zestig kilo. Ook kon hij bijna niet meer lopen en dat was heel verdrietig om te zien. Toch gaf zijn overlijden ook rust. Hij hoefde eindelijk niet meer te lijden en dat gunde ik hem enorm.”

Altijd in mijn hart

“Inmiddels zijn we vier jaar verder en ik denk nog dagelijks aan Bart. Dat ik een nieuwe relatie heb, doet niks af aan mijn onvoorwaardelijke liefde voor hem. Voor zijn overlijden zei Bart vaak dat ik niet achter de geraniums moest gaan zitten als hij er niet meer was. Het liefst wilde hij dat ik een nieuwe partner kreeg en dat is ook gebeurd. Hoewel ik Barts zegen had, voelde ik me in het begin best schuldig. Gelukkig is dat gevoel een stuk minder nu, vooral omdat mijn kinderen mijn nieuwe partner erg leuk vinden. Met hem praat ik regelmatig over Bart en dat is heel fijn.
Het zijn meestal de kleine momenten waarop ik denk: jammer dat Bart dit niet kan zien. Toch voelt hij nooit ver weg, want in mijn hart is hij altijd bij mij. En dat zal ook niet meer veranderen.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto’s: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.