Brigitta’s zoon stapte uit het leven
7 december 2023
Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Brigitta (58) over haar zoon Mike. Hij maakte op z’n 28ste een einde aan zijn leven. “Hier was ik zolang bang voor geweest en opeens was het echt.”
Brigitta: “Mijn zoon Mike heeft heel veel meegemaakt in zijn leven. Als kind werd hij misbruikt en helaas hebben we de dader nooit kunnen laten berechten. Mike droeg zijn nare ervaringen altijd met zich mee, maar probeerde ondanks alles iets te maken van zijn leven. Tot zijn vijftiende was hij een heel lieve en makkelijke jongen. Helaas ontmoette hij op de middelbare school de verkeerde mensen. Door hen kwam hij in aanraking met drugs. Iets wat geen goede invloed op hem had, want Mike werd daar regelmatig erg boos en opstandig van. Vooral tegen mij kon hij nogal tekeer gaan. Iets wat zeker niet leuk was, maar als moeder zag ik hoe hij worstelde met zichzelf. Hij was echt iemand van twee uitersten. Of hij was boos en agressief of hij was heel lief en zorgzaam. Ik had vaak met hem te doen en stond altijd voor hem klaar, wat er ook gebeurde.
Dit ging jaren zo door, totdat het op een gegeven moment niet meer ging thuis. Daarom verhuisde Mike naar een eigen woonruimte, maar mijn man en ik bleven wel voor hem zorgen.”
Geen oplossing
“In de jaren daarna ging het op en af. Mike kreeg twee zoons waar hij stapelgek was, maar door een aantal privézaken voelde hij zich vaak machteloos en depressief. Op zulke momenten zei hij dat het allemaal niet meer hoefde van hem en dat hij er een einde aan wilde maken. Voor mij en mijn man was dat heftig om te horen. Als ouder wil je niet dat je kind zich zo ongelukkig voelt, dus we gingen steeds het gesprek met hem aan. Met mij wilde hij niet altijd praten, maar met mijn man wel. Gelukkig wist hij elke keer tot Mike door te dringen dat zelfmoord niet de oplossing was. Toch hielden we ons hart vast. Mike dreigde zo vaak dat hij uit het leven zou stappen, ik was bang dat hij het echt een keer zou doen.”
Vreselijk nieuws
“Vorig jaar augustus werd die angst werkelijkheid. Ik was net met mijn man en kleizoon op vakantie in Spanje toen ik werd gebeld. Het was een politieagent en hij had slecht nieuws. In shock besefte ik meteen hoe laat het was. Het nieuws hoefde ik nog niet eens te horen, dus ik gaf de telefoon aan mijn man. Het bleek dat Mike zelfmoord had gepleegd. Zijn vriendin had hem thuis gevonden.”
Eindelijk rust
“Het was verschrikkelijk. Hier was ik zolang bang voor geweest en opeens was het echt. Mijn hart was gebroken, maar tegelijkertijd troostte ik mezelf met de gedachte dat hij eindelijk rust had. Dat hoopte ik tenminste, want Mikes leven was allesbehalve makkelijk geweest.”
Onwerkelijk
“Vanuit Spanje regelden we zijn uitvaart. Daarna reden we terug naar Nederland om Mike te cremeren. Het voelde zo onwerkelijk om mijn kind in een kist te zien liggen. Ik wist dat we er alles aan gedaan hadden om zo’n verschrikkelijke afloop te voorkomen, maar ik besefte ook dat dat eigenlijk onmogelijk was geweest. Mike liep al lang met suïcidale gedachten rond, dus als hij echt uit het leven wilde stappen, dan vond hij wel een manier. En dat was precies zoals het was gegaan.”
Speciale plek
“Drie maanden na zijn dood zou Mike 29 jaar zijn geworden. Ter ere van hem strooiden we op zijn verjaardag zijn as uit over de zee waar hij zo graag viste. Volgens zijn vriend was dat de plek waar hij echt zijn rust vond, dus dat maakte het voor mij extra speciaal.
Dat dit jaar zijn dertigste verjaardag zou zijn, vind ik heel moeilijk. Een kind verliezen is afschuwelijk, maar dat Mike zo jong moest gaan, maakt het nog pijnlijker.”
Troost
“Laatst las ik het boek ‘Een kijkje in de hemel’. Hierin wordt beschreven wat er gebeurt na je overlijden en ook dat iedereen voor zijn of haar eigen leven kiest, hoe zwaar dan ook. Voor mij was dat een mooie troost. In gedachten zei ik daarom tegen Mike: ‘Wat stoer dat je voor dit leven en einde hebt gekozen. Daar was heel veel moed en kracht voor nodig.’”
Herinnering
“Ik mis Mike iedere dag. Het is echt niet zo dat ik al zijn minder leuke kanten vergeet, maar als ik aan hem denk, dan zie ik vooral zijn lieve lach voor me. En dat hij het altijd opmerkte als ik naar de kapper was geweest of iets nieuws aan had. Want zo was Mike ook. Altijd attent en zorgzaam. En dat is hoe ik hem het liefst herinner.”
Tip van de redactie
Wat gebeurt er met je nadat je kind, je partner, je vader of moeder, een broer, zus of hele goede vriend zichzelf om het leven brengt? Hoe ziet je leven er na zo’n ingrijpende gebeurtenis uit? Dit boek geeft antwoorden op die vragen. Het bestaat uit zestig brieven van mannen en vrouwen die in het verleden met zelfdoding van een dierbare te maken hebben gehad. Dit boek staat vol met tips om het leven door te komen. Voor meer informatie klik op onderstaande button.
Leven met zelfdoding
Wil je praten over zelfdoding of wil je hulp op dit gebied? Bel 113 of gratis: 0800-0113.
Tekst: Renée Brouwer
Foto: privébeeld (van links naar rechts: broer Alvin, Brigitta en Mike)
