Samantha (38) werd op eerste kerstdag wakker uit een coma

21 december 2023

Welke kerst zal jij nooit vergeten? Deze week vertelt Samantha over de kerst die haar altijd bij zal blijven. Na de heftige geboorte van haar zoon Djamie op 1 december 2019 werd Samantha ziek. Uiteindelijk leidde dat tot een kunstmatige coma waar ze op eerste kerstdag uitkwam. “Ik had geen idee waar ik was en wat er was gebeurd. Dat de artsen een kerstmuts droegen, vond ik ook heel raar.”

Samantha: “Djamie is mijn vijfde kindje. Voordat ik zwanger van hem werd, was ik al moeder van vier andere kinderen, waaronder een tweeling. Al hun bevallingen waren goed gegaan. Zelfs de geboorte van één van de tweeling die in een stuitligging lag, verliep prima. Dat de geboorte van Djamie helemaal mis zou gaan, had ik dus nooit verwacht. Helaas gebeurde dat wel, wat voor zowel hem als mij grote gevolgen had…”

Complicaties

“Djamie werd geboren via een keizersnede. Op mijn eigen verzoek, want ik liep al drie dagen met gebroken vliezen rond en mijn gynaecoloog vond het op de een of andere manier niet nodig om in te grijpen. Omdat zijn hartactiviteit op de echo duidelijk niet goed was, drongen mijn man Bern-Paul en ik aan op een keizersnede. Uiteindelijk stemde de gynaecoloog toe en op 1 december werd Djamie geboren. Door verschillende complicaties moest hij direct gereanimeerd worden. Dat duurde 22 minuten en godzijdank was Djamie daarna stabiel. Wel dacht de kinderarts convulsies (stuiptrekkingen) bij hem te zien. Daarom werd Djamie de volgende dag overgeplaatst naar een groter, gespecialiseerd ziekenhuis.”

Niet serieus genomen

“Ik lag ondertussen ziek in bed met koorts en heel lage bloeddruk. Ook was ik erg benauwd en voelde ik enorm veel pijn in mijn buik dat uitstraalde naar mijn rug. Natuurlijk gaf ik dit aan bij de verpleegkundigen en de gynaecoloog. Volgens hen hoorde het echter bij de keizersnede. Ik moest gewoon goed bijkomen en blijven bewegen, om trombose te voorkomen. Daarnaast wilde de gynaecoloog dat ik al een paar uur na mijn keizersnede zelf naar de wc ging. Dat ik dat nog helemaal niet kon, leek ze niet te snappen. Ik voelde me echt totaal niet serieus genomen.”

Geen antibiotica

“Gelukkig werd ik twee dagen na Djamies geboorte ook overgeplaatst naar het andere ziekenhuis. Daar schrokken de artsen heel erg toen ze mij zagen. Niet alleen omdat ik me zo ziek voelde, maar ook omdat de wond van mijn keizersnede nog helemaal open en ontstoken was. Het bleek dat ik met mijn keizersnede geen antibiotica had gekregen, wat wel standaardprocedure was. Mijn wond alsnog dichtmaken kon op dat moment niet. Eerst moesten de ontstekingen onder controle zijn. Doordat mijn darmen niet meer werkten, legden de artsen meteen een sonde, een maaghevel en een PICC-lijn aan (een centraal infuus dat in de ader van de bovenarm geplaatst wordt, red.).”

Septisch

“Omdat mijn klachten niet overgingen, kreeg ik op vrijdag 13 december een kijkoperatie. Zo kwamen mijn artsen erachter dat er een darm was gesprongen en dat ik abcessen bij mijn lever had. Ik was septisch, wat inhield dat mijn lichaam compleet was uitgevallen. Met een noodstoma en het verwijderen van een stuk darm probeerden de artsen mijn leven te redden. Daarna hielden ze mij in een kunstmatige coma, zodat mijn lichaam de rust kreeg om te herstellen.”

Jamie in bed

“Twaalf dagen lang lag ik in coma. Bernd-Paul kwam elke dag met Djamie bij mij langs en legde hem dan naast mij in bed met mijn arm om hem heen. Ook legde hij knuffeldoekjes bij mij neer die hij later weer bij Djamie plaatste. Zo kon mijn zoon in ieder geval mijn geur ruiken, want vlak na zijn geboorte waren we al meteen gescheiden van elkaar.”

Angstig en verward

“Dat ik op eerste kerstdag weer wakker werd gemaakt, was heel gek. Ik weet nog dat ik mijn ogen opende en mijn ouders zag staan. Ook waren er artsen aanwezig. Dat zij een kerstmuts droegen, vond ik heel raar. Ik had geen idee waar ik was en wat er was gebeurd. De grote slang in mijn keel waarmee ik werd beademd, kon ik ook niet plaatsen. In paniek probeerde ik hem uit mijn keel te trekken, maar dat ging natuurlijk niet. Terwijl mijn ouders mij probeerden te kalmeren, legde een arts aan mij uit dat ik beademd werd. Als ik rustig deed, zou hij de slang verwijderen. Angstig liet ik hem zijn gang gaan. Daarna begon ik direct te praten. Waar was ik? En waar was Djamie? Bestond hij wel? Wat als ik alles verzonnen had?
De arts begreep mijn vragen (hij vertelde later dat ik in een delier verkeerde toen ik wakker werd) en vroeg of hij mijn deken open mocht slaan. Ik knikte en toen ik mijn grote open buikwond met allemaal drains zag, schrok ik me kapot. Het leek wel een slagveld.”

Mooiste kerstcadeau

“Pas toen ik een uur later Bernd-Paul en Djamie zag, kalmeerde ik een beetje. En langzaamaan kwamen alle herinneringen weer terug. Ik kon het allemaal moeilijk bevatten, alsof het niet echt gebeurd was. Het is natuurlijk ook bizar als je na de geboorte van je kind in een coma terechtkomt. Toen een verpleegkundige zei dat mijn ontwaken het mooiste kerstcadeau was, besefte ik opeens hoe zwaar het voor mijn gezin en familie moest zijn geweest. Iedereen had zoveel angst gehad om mij te verliezen.”

Verklevingen

“Na vijf weken ziekenhuis mocht ik eindelijk naar huis. Daar kreeg ik nog jarenlang thuiszorg, omdat ik door mijn ziekteperiode veel dingen niet meer kon. Inmiddels gaat het wel beter, maar na de geboorte van Djamie ben ik nooit meer dezelfde geweest. Zo heb ik nog steeds een groot gat van twaalf centimeter in mijn buikwand. Een hersteloperatie is door mijn vele verklevingen geen optie. Het risico dat zo’n ingreep verkeerd gaat, is te groot. Daarom moet ik hiermee leren leven.”

Beperkingen

“Ook Djamie moet met de gevolgen van zijn heftige geboorte leven. Omdat zijn hartje er vlak na zijn geboorte mee stopte, liep hij zuurstoftekort en hersenschade op. Daarom heeft hij nu verschillende beperkingen en is hij non-verbaal. Hoewel hij vier jaar is, heeft hij het ontwikkelingsniveau van een kind van één. Iets wat voor mij en mijn Bernd-Paul confronterend is. Djamie was gewoon gezond in mijn buik, maar door de verkeerde beslissingen van de gynaecoloog liep alles anders.”

Waarschuwing

“Er zijn verschillende klachten ingediend tegen de gynaecoloog en het ziekenhuis waar Djamie is geboren. Veel heb ik daar niet over terug gehoord, maar ik weet wel dat de desbetreffende arts een waarschuwing heeft gekregen. Wat ik vooral belangrijk vind, is dat ze van haar fouten leert. Dit had echt allemaal niet gehoeven, maar helaas kunnen we het niet meer terugdraaien.”

Kerstherinnering

“Het is nu vier jaar geleden en elke kerst komt de herinnering aan deze moeilijke tijd terug. Tegelijkertijd besef ik dan ook hoeveel geluk we hebben gehad. DjJamie en ik zijn er allebei nog en daar we vooral met kerst nog eens extra bij stil.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.