Een Huis Vol-familie Jelies emigreerde naar Spanje: ‘We hebben meer tijd voor elkaar’

12 januari 2024

De elfkoppige familie Jelies uit Tollebeek – bekend van het programma Een huis vol – emigreerde afgelopen zomer naar Spanje. Moeder Janneke (40) vertelt hoe het hen vergaat. “Nooit gedacht dat we zó snel onze draai zouden vinden.”

Spaanse droom

“Voor veel mensen kwam het misschien onverwacht, maar ons plan borrelde al sinds we in 2018 in Spanje op vakantie waren. Het landschap, de cultuur, de mensen: het sprak ons allemaal meteen enorm aan. Stiekem droomden Johan en ik er toen al over om ooit te emigreren, maar we durfden de stap steeds niet te zetten. Vorig jaar zeiden we tegen elkaar: ‘Als we het nu niet doen, is het te laat.’ Als we langer zouden wachten, zouden de oudste meiden namelijk waarschijnlijk niet meer meegaan. Vooral online kwamen ook negatieve reacties op ons emigratieplan: niet iedereen begreep dat we de kinderen uit hun vertrouwde omgeving weghaalden. Maar natuurlijk hebben we alles uitgebreid met ze overlegd en iedereen was enthousiast. En hoewel het afscheid pittig was, hadden we nooit kunnen denken dat we zó snel onze draai zouden vinden in Spanje.”

Bouwval

“Toen de makelaar ons dit huis liet zien, zei ik: ‘In deze bouwval ga ik never nooit wonen!’ Maar na diverse bezichtigingen kwamen we toch weer hier uit. Het plekje deed het ’m: we wonen in alle rust tussen de bergen, met zesentwintigduizend vierkante meter eigen grond en vossen en konijnen die rond het huis lopen, en toch zijn we met de auto binnen vijf minuten in het dorp. Het huis is veel kleiner dan we in Tollebeek hadden, maar dat was een bewuste keuze. We wilden geen grote schulden en zo hielden we geld over voor de bouw van een aantal vakantiehuisjes, die we in de toekomst willen gaan verhuren. Ik kijk er ontzettend naar uit om straks gasten te kunnen ontvangen.”

Buiten leven

“Johan werkt in de bouw en is ondertussen druk bezig om extra slaapkamers te maken in de garage. Nu hebben we er namelijk nog maar drie. Jennie, de oudste van 17, heeft een eigen kamer en Albertine (13), Harrie (10), Carolien (8), Janna (6) en Williene (4) delen samen de andere. Dat gaat heel goed, ze hebben veel lol. Johni, de jongste van 2, slaapt bij ons en voor Aida (16) en Jantine (14) hebben we tijdelijk een caravan gekocht. Een extra toilet is ook welkom, want met elf man één wc delen is geen aanrader, haha. De badkamer delen gaat dan weer wél prima: tandenpoetsen kan ook best in de keuken. Het is misschien wat behelpen qua ruimte, maar eigenlijk is het heel gezellig en gemoedelijk. Bovendien leven we toch vooral buiten, want de zon schijnt hier bijna altijd. De televisie hebben we nog niet eens opgehangen, want de kinderen liggen liever in het zwembad of spelen verstoppertje in de grotten in de tuin.”

School

“Jennie heeft inmiddels een baantje in een restaurant gevonden en de andere kinderen hebben een goede start gemaakt op school, vooral de kleintjes. De juffen en meesters zijn ontzettend lief en hartelijk. Voor Aida en Jantine is het wat lastiger, omdat ze alle schoolvakken meteen in het Spaans moeten volgen. Ik wil niet dat ze druk voelen om te presteren, dus hebben we tegen ze gezegd dat het prima is als ze dit schooljaar moeten overdoen. Ze komen er heus wel, dan duurt het maar wat langer. De taal leren we allemaal ‘poco a poco’, oftewel: langzaam maar zeker. Vooral Johan is er goed in. Johni zit nu in de fase waarin ze leert praten en ik merk dat ze van beide talen woordjes oppikt. Met Janna, die net naar groep 3 gaat, oefen ik thuis ook bewust het Nederlands. Stel dat we ooit teruggaan, dan moeten ze immers ook hun moedertaal nog goed beheersen.”

Spaanse cultuur

“In Nederland is het leven soms zo gejaagd, hier is veel meer rust. In het begin is het wennen als ‘een uurtje naar de garage’ een hele dag kost, maar nu vind ik dat relaxte tempo heerlijk. Ik was altijd heel strikt met mijn huishouden en maakte elke dag schoon, daar ben ik makkelijker in geworden. Er ligt hier zo veel zand, dat het toch geen nut heeft om dagelijks te stofzuigen. Voor mijn gevoel hebben we dus veel meer tijd met elkaar als gezin, waardoor we nóg hechter worden. Ik mis af en toe wel de gesprekjes met moeders op het schoolplein en mensen uit de kerk, maar we hebben leuk contact met twee andere Nederlandse families in de buurt. En de oudste meiden gaan ieder weekend met hun Spaanse vrienden naar het dorp. Harrie heeft het erg naar zijn zin op voetbal, maar het is wel jammer voor Aida dat er nog geen meidenteam is hier. Ook voor de jongsten, die op majorette zaten, moet ik nog iets vinden, want dat kennen ze hier niet. Misschien flamencodansen, dat is typisch Spaans. We proberen af en toe iets op te pikken van de cultuur, maar verder zijn we nog heel erg Nederlands, hoor. We eten meestal gewoon Hollandse pot, dat vindt iedereen toch het lekkerst. En hier doen de meeste kinderen ’s middags een siësta, maar die van ons gaan ’s avonds gewoon op tijd naar bed.”

Spaanse mannen

“Of ik hoop dat de meiden later met een Spaanse man trouwen? Nou, dan moeten die mannen eerst langs mij, haha! Ze zijn hier best heftig en direct, dat vond ik in het begin wel even een dingetje. Ze draaien er niet omheen dat ze je mooi vinden en stappen gewoon op je af om je te verleiden. Daar schrokken de meiden in het begin best van – al is het natuurlijk ook vleiend. Op zo’n moment vind ik het jammer dat ik niet meer jongens heb, want daar hoef je je toch iets minder zorgen over te maken. Nu houd ik soms mijn hart vast. Maar ik vertrouw mijn kinderen allemaal en leer ze dat ze de boot moeten afhouden als een jongen te opdringerig is. Of de kinderen uiteindelijk allemaal in Spanje blijven of sommigen weer naar Nederland gaan, zal de tijd moeten leren. Het is mijn droom om straks negen vakantiehuisjes te hebben op ons land, voor ieder kind één. Dan hebben ze in ieder geval altijd een plekje om naar terug te keren.”

Kerst

“Kerst gaan we vieren met onze Nederlandse vrienden in de buurt, die net als wij gelovig zijn. Iedere zondag komen we bij elkaar en volgen we samen online een dienst. Dat is het voordeel van de huidige tijd: via YouTube kunnen we gewoon onze eigen kerk streamen. Sowieso voelt iedereen door internet heel dichtbij. Natuurlijk mis ik mijn familie, maar we videobellen veel en die gesprekken zijn veel intiemer dan voorheen. In Nederland zat er altijd wel iemand bij of werd je ergens door afgeleid, nu delen we veel meer met elkaar. Met oud en nieuw gaan we een weekje terug naar Nederland. Spannend, want dat wordt de eerste keer. Vooral de oudste meiden kijken er erg naar uit. Af en toe zijn ze verdrietig omdat ze hun vrienden en vriendinnen missen, maar die emoties mogen er ook zijn. Dan drinken we een kopje thee, praten we erover en geef ik ze een knuffel. Johan en ik hebben met elkaar afgesproken dat als de kinderen hier niet happy zijn, we teruggaan. Maar op dit moment willen ze dat helemaal niet. Dan zeggen ze: ‘Ik wil heel graag mijn vriendinnen zien, maar daarna gauw weer terug naar Spanje!’”

De Spaanse droom van de familie Jelies is vanaf 2 februari elke vrijdagavond om 21.25 uur op NPO1 te volgen in Een huis vol emigreert. Daarin is ook de familie Kraan te zien, die in Luxemburg een camping is begonnen. In januari start een gewoon seizoen van Een huis vol, met andere families.

Tekst: Marion van Es
Foto: privébezit

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.