Eveline: ‘Verbazen doe ik me vaak, hier in Frankrijk’

30 januari 2024

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

Verbazen doe ik me vaak, hier in Frankrijk. Soms word ik dertig jaar terug in de tijd geslingerd. Zo krijg ik het bij mijn bank niet voor elkaar om pinbetalingen direct afgeschreven te krijgen. Ik pin bij supermarkt of apotheek, en een máánd later wordt dat bedrag afgeschreven van de rekening. Ik vind het verwarrend omdat ik nul overzicht heb als ik dagelijks voor de table d’hôte (mee-etende gasten) verse boodschappen haal. De oplossing: bij de bank pinnen en cash betalen. Maar hoe lang is dat nog ‘normaal’ in deze EU?

‘Wat nu?’ vroeg ik mijn buurvrouw. ‘Wij betalen om die reden nog met cheques’, zei ze. ‘In mijn chequeboekje zie ik precies wat ik heb uitgegeven.’ Ik moest mijn kaak van de grond rapen. Apps als Tikkie? Tokkuh-quoi? Wil ik geld naar een onbekend buitenlands rekeningnummer overmaken, dan moet ik de ontvanger toevoegen aan mijn contactenlijst en krijg hopelijk na 48 uur ‘goedkeuring’ om het nummer te gebruiken. Ik stort dat soort bedragen dus maar lekker via mijn aangehouden Nederlandse rekening.

Veel ‘liflaf’-producten kennen ze hier niet. Kant-en-klaar-geklopte-slagroom? Voorgesneden broccoliroosjes? Speklappen zonder stukken bot? ‘Fratsen’ vinden ze dat. In heel grote supermarkten vind ik soms voorgesneden ananas of een gehalveerde pompoen in huishoudfolie, maar dat is het wel. Naar appeltaartmix of bloemkoolrijst kan ik héél lang zoeken.

Afvalverwerking

Waar de Fransen dan weer héél erg vooruitstrevend in zijn, is afvalverwerking. Overal staan containers waar je glas, papier of plastic gratis kunt inleveren. De rest van je afval kun je enkel tegen betaling kwijt en dat is prijzig. ‘Gewone containers’ zijn er niet of zitten dicht met een chipslot. Soms prijkt er op onze nog volle kliko een ‘rode sticker’ omdat Monsieur Vuilnisman steekproefsgewijs zakken openscheurt. Zit daar dan nét een leeg yoghurtbakje van een ontbijtgast tussen, dan heb je mooi pech. Met een B&B is dat een ramp. Want verwacht de gemeente nu echt dat ik de badkameremmertjes doorspit op lege toiletrollen (papier!) en tussen tandfloss en maandverband ga zoeken naar lege shampooflessen (plastic)?

Nieuwe regel

In onze keuken staan trouw drie reusachtige big shoppers. Een voor glas, een voor papier en een voor plastic. Om de dag (en in de zomer met ‘luchtjes’ of veel gasten zelfs dagelijks), rijdt Emiel naar een containerhoek en leegt alle tassen.
Per 1 januari heeft de gemeente Saint-Mathieu een nieuwe regel: ook groenafval moet gescheiden worden. Geen gekookte groente of vlees, maar wel alle snijafval van prei, eierschalen en fruitschillen van gasten die op hun kamer een sinaasappeltje eten. Inwoners met een tuin móeten aan de composthoop. Enkel voor flatbewoners zijn er ‘compostvaten’ neergezet.

Het wordt allemaal best veel en lastig met een eigen zaak. Waar moet die composthoop dan wel niet komen? Naast het zwembad? Op de parkeerplaats? We zijn er nog niet uit. En dus glippen er nog genoeg wortelloof en aardappelschillen in de vuilniszak. En mogen Wickies drolletjes nu weer wel of niet? En visgraten? Oesterschelpen? ‘Gelukkig’ worstelen de buren met hetzelfde probleem. En dan is Frankrijk weer lekker Frankrijk: té warrige wetten worden niet gecontroleerd!

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.