Saskia’s ex misbruikte haar zevenjarige dochter

8 april 2024

Als Saskia (38) ontdekt dat haar vriend haar dochtertje van zeven seksueel heeft misbruikt, stort haar wereld in. Er volgen een aangifte, een rechtszaak en een gevangenisstraf. Maar daarmee is dit trauma voor moeder en dochter nog lang niet afgesloten.

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

‘‘In 2023 werd Ben, mijn ex-partner, veroordeeld voor seksueel misbruik van mijn dochter Nina (9). Twaalf maanden gevangenisstraf stond ervoor, waarvan vier voorwaardelijk. Ik was zo blij, toen ik dat hoorde. Een gekke emotie, als je bedenkt wat er allemaal aan vooraf is gegaan. En toch waren we blij en opgelucht. Mijn moeder is zelfs taart gaan halen. Nu konden we een ellendige periode afsluiten. Althans, dat dacht ik toen. Maar het ettert nog steeds hevig na. Met zijn daden heeft mijn ex-partner ons hele leven ontwricht.
Nina was altijd zo’n heerlijke spring-in-’t-veld. Dol op dieren en altijd druk met de paarden. Een kind dat het heerlijk vond om buiten te spelen. Onbevangen en puur. Daar is vandaag de dag helaas maar weinig meer van over. Ze is zwartgallig en heel vaak boos. Omdat ze zich lang schuldig heeft gevoeld en vond dat ze gestraft moest worden, ging ze zichzelf slaan. Ze is lastig te bereiken en soms heb ik de neiging om haar stevig door elkaar te schudden en te roepen dat ze hem niet haar toekomst moet laten afpakken. Je hebt geen keuze in wat je overkomt, maar je kunt wél kiezen hoe je ermee omgaat. Dat wil ik haar zo graag laten inzien. Dat ze de regisseur is van haar eigen leven.
Ook ben ik mezelf nog altijd kwijt. Ik ben niet meer de Saskia die ik vroeger was. Alles wat er is gebeurd, heeft me zó in de war gebracht. Op dit moment ben ik vooral moeder. Ik leef op de automatische piloot en probeer vooral alle ballen in de lucht te houden, zodat de kinderen er zo min mogelijk onder lijden. Ik was een echte pleaser en wilde altijd en overal de harmonie bewaren. Misschien was ik ook wat naïef. Of beter gezegd, heel goed van vertrouwen. Dat bleek ook meteen mijn valkuil.
En tegelijk: zou het niet ziek van me zijn geweest om de man op wie ik verliefd was en met wie ik al jaren een latrelatie had, te wantrouwen? De man die zo’n leuke klik had met mijn kinderen? De man waarvan Nina en Julian (12) zeiden dat hij een echte papa voor ze was? Niet één keer heb ik me afgevraagd of hij zijn handen wel thuis kon houden. Natuurlijk niet! Daar was geen enkele aanleiding toe. Ondertussen heeft het misbruik zich onder mijn eigen dak afgespeeld. Ik kan onmogelijk in woorden beschrijven wat dat met me doet.”

Verliefd

“In 2016 kwam Ben in ons leven. Ik ontmoette hem min of meer per toeval op een online forum voor hondenliefhebbers. Ik was al lange tijd alleen met de kinderen en allesbehalve op zoek naar een nieuwe vriend. Maar de liefde laat zich kennelijk niet sturen. Ben en ik raakten aan de praat. Het klikte meteen zo goed dat we uiteindelijk een keer hebben afgesproken. En toen sloeg de vonk over. Hij was een beetje alternatief en droeg een cowboyhoed. Nog afgezien van het feit dat die hem goed stond, was hij daarmee echt zichzelf. Hij maakte zich niet druk om wat anderen van hem dachten en dat trok me enorm in hem aan. Ja, ik was verliefd!
We spraken steeds vaker af en op een gegeven moment resulteerde dat in een latrelatie. Bijna elk weekend waren we bij elkaar. Zo ook de feestdagen en vakanties. Het was een cadeautje dat hij niet alleen lief voor mij was, maar ook voor mijn zoon en dochter. Het is fijn wanneer je als alleenstaande moeder een man treft die er geen punt van maakt dat je kinderen hebt. Als hij dan óók nog goed met je kinderen kan opschieten, dan denk je toch dat je een lot uit de loterij hebt getrokken?
Als ik even druk was, dan regelde Ben de kinderen. Dat ging heel natuurlijk. Hij nam ze mee naar de speeltuin, zodat ik snel wat boodschappen kon doen. Of hij bracht ze naar bed, zodat ik beneden nog wat kon opruimen. Naast de alledaagse activiteiten maakten we samen ook leuke uitjes. We waren hard op weg om een gelukkig gezin te vormen. De toekomst zag er rooskleurig uit. Helaas zat fulltime samenwonen er nog niet in. Ben woonde en werkte in België. Het zou een hele stap zijn om met de kinderen de landsgrenzen over te gaan, om bij hem in te trekken. Zeker omdat Julian op het speciaal onderwijs zit. Ben, op zijn beurt, vond het best een groot ding om België volledig achter zich te laten.”

Dreun

“De avond van 8 september 2021 staat in mijn geheugen gegrift. Nina stond onder de douche, terwijl ik in de badkamer wat aan het rommelen was. Wat het precies was, kan ik niet zeggen, maar iets aan haar houding verontrustte me. Het viel me op dat ze bij het wassen haar schaamdeel ontweek. Toen ik zei dat ze zich daar ook moest wassen, gaf ze aan dat ze dat niet fijn vond. Even was ik van mijn stuk gebracht. Ik legde uit dat haar lichaam van haar was. Zij mocht daar zelf gewoon aankomen, maar andere mensen niet.
Met grote ogen keek ze me toen aan: ‘Er heeft wel iemand aangezeten.’ Dat bleek Ben te zijn. Haar reactie verbaasde me, maar toch wilde ik het niet meteen groter maken. Ben had haar zo vaak na het douchen afgedroogd, bedoelde Nina dat soms? Toen ik doorvroeg, sloeg ze dicht. Op dat moment gingen mijn alarmbellen af. Ik móést weten wat hij gedaan had, voordat het met me op de loop ging. Maar Nina hield haar lippen stijf op elkaar.”

Logeren

“Stoïcijns droogde Nina zich af en deed haar pyjama aan. Pas toen ze in bed lag, begon ze te praten. Ze pakte mijn wijs- en middelvinger en wreef die over mijn arm. ‘Dit heeft hij bij mijn vagina gedaan, mama.’ Ik schrok me kapot, maar hield me groot voor Nina, die toen pas zeven jaar oud was en nog niks van seks afwist. Nina vertelde dat ze hem ook wel een keer had laten weten dat ze dat niet wilde. Hij had toen sorry gezegd en beloofd dat hij het niet meer zou doen. Was het toen opgehouden? ‘Ik denk dat hij was vergeten wat hij had beloofd, mama, want hij deed het daarna nog vaker.’ Later vertelde Nina dat Ben zijn vingers ook in haar vagina had geduwd. Help! Dit ging om doelgerichte, seksuele aanrakingen.
Ik stopte Nina in. Eerlijk gezegd weet ik niet eens meer hoe ik verder heb gereageerd en hoe ik vervolgens beneden ben gekomen. Het duizelde me. Wat? Wanneer? Hoe vaak? Of had mijn kind dit verzonnen? Nee. Ze was pas zeven. Mijn gedachten schoten terug naar de week daarvoor, toen we nog met het gezin op vakantie waren geweest aan de Belgische kust. Wat hadden we genoten. Ben had met de kinderen een mooi zandkasteel gemaakt, we hadden gezwommen en gelachen. Urenlang hadden we langs de zee gelopen, schelpjes geraapt en krabbetjes gezocht. Na die vakantie waren de kinderen zelfs nog een paar dagen bij hem blijven logeren, zodat ik voor de hond van een vriendin kon gaan zorgen. ‘Ga jij dat nu maar regelen, dan zorg ik voor de kinderen.’ Dat had ik toen nog zo lief van hem gevonden. Nu kreeg alles ineens een totaal andere lading.”

Bekentenis

“Beneden heb ik eerst meteen contact opgenomen met Ben, die op dat moment in België was. Ik confronteerde hem met wat ik zojuist had gehoord. Toen hij het toegaf, heb ik geschrokken de telefoonverbinding verbroken. Walgelijk, dat hij tot zoiets in staat was! Ik was in shock en liet de telefoon overgaan toen hij mij terug probeerde te bellen. Vervolgens bestookte hij me met vele appjes. Hij liet weten dat het echt maar één keer was gebeurd. Dat zwoer hij op het graf van zijn moeder. Hij begreep dat ik hem nu verafschuwde. Hij had het niet mogen doen. Hij vroeg of ik de politie er alsjeblieft buiten wilde houden en beloofde in therapie te gaan. Weer wat later: Ik loop nu op een brug. Ik wil dood.
Na anderhalf uur heb ik gereageerd. Ben schreef dat hij zo graag had willen weten hoe het zou zijn. Hij had gehandeld uit nieuwsgierigheid, maar had er erg veel spijt van. Ik mocht niet denken dat hij altijd zo was, al bekende hij inmiddels dat het vaker was voorgevallen. Na het douchen of naast haar liggend op bed. Maar, zo moest ik weten, daar was hij kapot van. Alsof dat de pijn voor Nina en voor mij moest verzachten. Compleet verslagen en ontzet zat ik op de bank, terwijl de kinderen nietsvermoedend boven in bed lagen te slapen. Ik heb zijn berichten wel honderd keer teruggelezen en kon maar niet geloven dat dit écht gebeurde. Het was te bizar voor woorden.”

Doodsbang

“Al was ik nauwelijks in staat om te functioneren of helder na te denken, de volgende ochtend heb ik zo gewoon mogelijk gedaan, want de kinderen moesten naar school. Ik wilde ze hier niet mee belasten. Het was zo dubbel, want Julian en Nina waren dol op hem en helemaal in ‘hieperdepiep’-stemming, omdat Ben er die middag zou zijn als ze uit school kwamen. Dat stond inderdaad op de planning, maar wat mij betreft hoefde ik hem nooit meer te zien.
Ben appte om te vragen of hij toch gewoon welkom was. Dat vond ik geen goed plan. Er volgde een stortvloed aan appjes. Hij liet weten dat hij de hele nacht had gehuild. Hij hield het zo niet langer vol. Ik wil naar je toe komen. Anders hang ik me op. Ik meen het. Hij zat me zo op de huid, dat ik amper ruimte kreeg om na te denken. Maar bij het idee dat hij zichzelf wat zou aandoen als ik hem niet ontving, ben ik gezwicht.
Ik zie mezelf nog met hem in de keuken staan. Met een heel nare en donkere blik in zijn ogen, die ik nog nooit eerder had gezien, keek hij me aan: ‘Je doet net of ik je dochter heb verkracht.’ Ik werd doodsbang van hem en stond meteen op scherp. De kinderen, die inmiddels thuis waren, moesten hier weg, voordat het escaleerde. Want waar was deze gek nog meer toe in staat? Vertrouwen kon ik hem niet meer.
Met een smoes heb ik Julian en Nina naar hun biologische vader gebracht. Pas daarna durfde ik Ben de deur te wijzen. Vervolgens heb ik de kinderen verteld dat ze Ben niet meer zouden zien. Ik legde uit dat ik het had uitgemaakt, omdat we te veel ruzie hadden. Een leugen om bestwil, ik weet het, en het raakt me nog steeds als ik erover praat. Maar ik wilde absoluut voorkomen dat Nina zich schuldig zou voelen over deze breuk.”

Hulp

“Ben was hardleers en bleef maar berichten sturen. Van Slaap lekker vanavond tot Ik mis jullie. Hij hield hoop op een goede afloop. Ik heb me niet meer laten verleiden tot een antwoord. In plaats daarvan heb ik zijn nummer geblokkeerd. Inmiddels had ik een goede vriendin in vertrouwen genomen en ook mijn moeder had ik op de hoogte gebracht. Zij kwam meteen. Dat vond ik zo lief. Dit kon en moest ik niet alleen willen dragen.
Ik besloot met mijn verhaal naar de huisarts te gaan. Nina leek er nu nog niet veel last van te hebben, maar wat zou zo’n ervaring van seksueel misbruik voor haar in de toekomst gaan betekenen? Wat moest ik hiermee? Ik werd doorverwezen naar Sterk Huis, een organisatie die kennis en steun biedt bij moeilijke of bedreigende thuissituaties, bijvoorbeeld als er sprake is van huiselijk geweld of seksueel misbruik. En moest ik eigenlijk geen aangifte doen? Om de waarheid boven water te krijgen, wordt een kind natuurlijk binnenstebuiten gekeerd. Zou dat Nina niet juist beschadigen? Al snel wist ik zelf het antwoord. Ik had Nina niet tegen mijn vriend, tegen de daden van die man, kunnen beschermen, maar ik zou verdorie wel voor haar opkomen! Dat was de enige juiste stap.”

Getraumatiseerd

“Het was een vreemde gewaarwording om hiermee naar de politie te gaan. Trillend op mijn stoel deed ik mijn verhaal. Het was zo onwerkelijk om te beseffen dat dit over mijn eigen gezin ging. Overigens kreeg ik het idee dat ik niet werd geloofd. Alsof ik daar zat om mijn ex zwart te maken. Pas toen ik ze het app-verkeer tussen ons kon laten zien, kwam er begrip.
Later kwam de politie aan huis om ook met Nina te praten. Ik moest haar van tevoren dus wel opbiechten dat ik de politie had ingeschakeld. Wat Ben bij haar had gedaan, dat mogen volwassenen niet bij kinderen doen. Twee lieve zedenrechercheurs gingen met Nina in gesprek. Helaas moesten ze het gesprek halverwege afbreken, omdat Nina zo getraumatiseerd reageerde. Ze was compleet overstuur en sloeg dicht. ‘Als ik met de politie ga praten, krijg ik een groter probleem,’ had ze zich laten ontvallen. Had Ben haar bang gemaakt? Doorvragen leverde niets op. We weten het nog altijd niet, maar met de politie heeft ze in ieder geval geen woord meer gewisseld. Toch was de communicatie tussen Ben en mij, alles zwart-op-wit op mijn telefoon, voldoende om een rechtszaak te kunnen starten.”

Waardeloze moeder

“De reis richting de rechtszitting was loodzwaar. Al die stress kroop onder mijn huid. Ik at slecht en sliep nauwelijks nog. Ondertussen ging het leven gewoon door. De kinderen moesten naar zwemles en naar hun clubjes. Er waren speelpartijtjes en er werden verjaardagen gevierd. Maar op een gegeven moment stortte ik in. Het meest last had ik van het schuldgevoel. Ik had deze man in ons leven gebracht. Ik was een waardeloze moeder! Die vent had me zo ongelooflijk voor de gek gehouden. Wat zei dat eigenlijk over mij? Ik had het idee dat ik niks of niemand meer kon vertrouwen. Tegelijk rouwde ik ook om een relatie die er opeens niet meer was. We hadden het zo leuk gehad samen. Hij was mijn liefde. Mijn luisterend oor en mijn helpende hand. Mijn geluk. Maar óók een monster. Ik ben hulp gaan zoeken. Onder andere met de juiste therapie is het me gelukt om weer op te krabbelen.
Pas in februari 2023 was het zover en maakte ik mijn opwachting in de rechtbank. Het was gek om hem na anderhalf jaar weer te zien. De man van wie ik zo veel gehouden had, zat daar nu als dader, als misbruiker van mijn bloedeigen kind. Onder zijn blik voelde ik me heel klein worden. En bang. Dat was zo’n raar gevoel. Tot ik besefte dat niet ik, maar híj de grote schuldige was. Nadat hij officieel had gezworen de waarheid te zullen spreken, ontkende hij alles. Tevergeefs, want zijn schuld, en daarmee zijn straf, stond vast.”

Op vrije voeten

“Ondertussen ging het met Nina niet goed. Ben had weliswaar iets strafbaars bij haar gedaan, maar hij had haar ook het gevoel gegeven dat ze heel speciaal was. Dat is erg verwarrend. Tegelijk is ze lang bang geweest om Ben tegen te komen. Kwam dat, omdat hij haar had bedreigd? Avonden lag ze huilend in haar bed. Overspoeld door angst was ze ervan overtuigd dat ze zijn voetstappen op de trap had gehoord. Of ze dacht dat ze had gevoeld dat hij bij haar op bed was komen zitten. Het is hartverscheurend om je kind zo in paniek te zien. Ze heeft diverse therapieën gevolgd om alles te verwerken en zichzelf enigszins terug te vinden. En nog steeds wordt ze hierbij begeleid. Het is een tijdrovend proces.
Onlangs kwam het bericht dat Ben inmiddels weer op vrije voeten is. Hij heeft maar de helft van zijn straf uitgezeten. Blijkbaar omdat hij berecht is in Nederland, maar niet de Nederlandse nationaliteit heeft. Daarentegen mag hij zich niet meer op Nederlands grondgebied begeven. Dat laatste is, zeker voor Nina, nu een hele geruststelling.”

Moed

“Seksueel misbruik komt overal voor. Ja, óók als je het niet verwacht. Daar weet ik inmiddels alles van. Omdat het vaak lastig te bewijzen is, blijven veel slachtoffers van seksueel misbruik zwijgen. En áls je dan eindelijk wel de moed hebt om erover te praten, blijft het een risico dat mensen hun ogen ervoor sluiten. Je voelt je echt zo enorm in de steek gelaten als je niet gehoord of niet geloofd wordt. Dus ben je stil.
Zeker wanneer het gaat om iemand uit je eigen sociale kring, kan het een grote stap zijn om aangifte te doen of er alleen al over te praten. Natuurlijk wil je dat het misbruik stopt, maar als het naar buiten komt, raak je vaak meer mensen dan alleen de dader. Ome Jan, die zijn handen niet thuis kon houden, mag niet meer op feestjes komen. Het maakt hele families kapot en zorgt voor ingewikkelde situaties. Een schuldgevoel is dan makkelijk geboren. En daarmee het idee dat zwijgen misschien toch makkelijker is. Zo blijft er een grote groep slachtoffers onder de radar, terwijl ze beschadigd zijn voor het leven. Met alle gevolgen van dien. Geschat wordt dat een op de vier meisjes en een op de zes jongens al voor hun zestiende verjaardag te maken heeft gehad met seksueel misbruik. Kinderen die vaak in stilte lijden, omdat er een taboe op rust. Daar kunnen we samen iets aan doen. Praat erover en kom op voor slachtoffers. Ik snap dat alles begint met een goede voorlichting op jonge leeftijd. Maak kinderen ervan bewust: leg uit wat wel en niet wenselijk gedrag is. Bespreek de grenzen met ze. En niet onbelangrijk: laat de jeugd weten dat het goed is om erover te praten als het je is overkomen.”

Strijdbaar

“Was ik in eerste instantie vooral lamgeslagen door alle ellende, nu ben ik juist heel strijdbaar. Met Nina’s therapeut heb ik overlegd of het wel handig is om ons verhaal naar buiten te brengen. We hoeven er niet mee te koop te lopen, maar het is zeker geen geheim. Dat mag Nina ook weten. Net als het feit dat ze daarbij troost en hulp bij ons vindt. Veel te vaak heb ik van lotgenoten gehoord dat ze niet gesteund worden, zelfs niet door hun eigen familie. Alsof het probleem niet bestaat, wanneer er niet over wordt gepraat. Door ook ons verhaal te delen, wil ik mensen wakker schudden. Met de hoop dat er in onze maatschappij uiteindelijk een klimaat ontstaat waarin slachtoffers zich veilig voelen om hun kwetsbaarheid te tonen en om hulp te vragen. Want dit lijden móét stoppen!”

Tekst: Elke Wolferink-van der Heyden – Foto’s: privébezit – Uit privacyoverwegingen is de naam van Saskia’s ex-partner veranderd.

Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.