De Amerikaanse Soreh verruilde voor de liefde New York voor Nederland

24 juni 2024

De Amerikaanse Soreh (26) kwam vijf jaar geleden voor de liefde naar Nederland en moest behoorlijk wennen aan onze cultuur. Inmiddels voelt ze zich thuis en maakt ze video’s over haar leven hier. “Wat ik leuk vind aan Nederlanders is dat ze heel relaxed zijn en niet zo snel oordelen over een ander.”

Soreh: “Een van de vooroordelen die Nederlanders hebben over Amerikanen, is dat ze allemaal van fastfood houden. Wat dat betreft voldoe ik niet aan het stereotype, want ik ben in mijn leven slechts een paar keer naar de McDonald’s geweest. Mijn ouders komen uit de voormalige Sovjet-Unie en we zijn Joods, dus ik ben opgegroeid met koosjer eten en andere orthodox-joodse gebruiken. Mijn verloofde Kevin is niet religieus en dat is voor mij geen enkel probleem. Onze bruiloft, die al heel snel is, wordt ook geen traditioneel feest. De muziek zal bijvoorbeeld een mix worden van Amerikaans, Russisch, Nederlands, joods en alles wat nog meer bij ons past. En gelukkig komen er een hoop familieleden en vrienden over vanuit de Verenigde Staten om onze liefde te vieren.
Ik heb een groot deel van mijn leven in New York gewoond, maar in 2017, toen Kevin en ik elkaar ontmoetten, verbleef ik tijdelijk bij mijn zusje in Hawaï. Hij was daar voor zijn werk. Het was zeker geen liefde op het eerste gezicht. Sterker nog: ik vond hem in het begin helemaal niet leuk. Ik wilde een berg op het eiland gaan bekijken toen Kevin me aansprak om te vragen of zijn huurauto wel geschikt was voor de weg omhoog. Ik antwoordde dat het waarschijnlijk geen probleem was en vroeg of ik misschien mee mocht. Zelf vond ik het namelijk een beetje eng om te rijden.
Toen hij onderweg vertelde dat hij uit Nederland kwam en engineer was, begon me opeens iets te dagen: dit was de jongen waar ik een paar dagen geleden mee had gechat via Tinder! Het gesprek was toen al snel stilgevallen. Sowieso was hij mijn type niet: ik hield van gespierde machomannen, hij was een beetje nerdy. Maar mijn zusje had me aangemoedigd ook eens jongens naar links te swipen die ik normaal niet zo snel zou kiezen.”

Respectvol en lief

“Ondanks dat we een leuke dag hadden samen, viel ik toch echt niet op hem en aan het einde van de dag wilde ik het er dus ook gewoon bij laten. Hij dacht daar anders over en zoende me bij het afscheid, wat ik een beetje ongemakkelijk vond. Later kreeg ik een berichtje: hij had nog nooit iemand ontmoet die zo bijzonder was als ik en wilde me graag weer zien. Eerlijk gezegd zag ik dat niet zitten, maar opnieuw was het mijn zusje die me overtuigde.
Een paar dagen later gingen we samen snorkelen bij zonsondergang. Superromantisch, maar nog steeds voelde ik niks. Ik besloot dat eerlijk tegen Kevin te zeggen, waarna hij me een knuffel gaf en zei dat het oké was. En toen, toen gebeurde het! Mijn hart begon als een gek te bonzen en het voelde alsof ik in vuur en vlam stond. Het was de manier waarop hij met mij omging, denk ik: zo respectvol en lief.
Nog steeds is dat wat ik het mooiste vind aan hem: als ik een rotdag heb gehad, hoef ik niets te zeggen, want hij ziet het meteen aan me. Hij brengt me koffie op bed, koopt regelmatig bloemen voor me en als we over straat lopen, grijpt hij soms opeens mijn hand vast om me te waarschuwen voor een drempel. Tijdens een van die eerste dagen nadat ik hem op Hawaï ontmoette, keek ik naar hem en dacht: met jou ga ik trouwen. Dat terwijl ik op dat moment absoluut niet dacht dat een langeafstandsrelatie kans van slagen had. Maar ik geloof dat als twee mensen voor elkaar bestemd zijn, ze uiteindelijk samenkomen.”

In shock

“Over Nederland wist ik eerlijk gezegd helemaal niets, ik wist niet eens waar het precies lag. Voordat ik besloot hierheen te verhuizen, ben ik een paar keer bij Kevin op bezoek geweest. Ik leerde toen voor het eerst over typisch Nederlandse dingen, zoals windmolens en klompen. Het landschap vond ik prachtig: rustig, schoon, alle gebouwen zijn netjes onderhouden. Maar er wonen? Nee, dat was niet mijn droom. Ik hield van mijn leven in New York: van mijn baan, van mijn familie en mijn vrienden. Maar omdat Kevin bezig was met zijn promotieonderzoek, kon hij ook niet zomaar emigreren en we wilden wel graag vaker bij elkaar zijn. Op een dag heb ik dus gewoon een ticket geboekt. We zien wel waar het schip strandt, dacht ik.
Spijt van die beslissing heb ik nooit gehad, maar het was in het begin wel heel, héél zwaar. Vooral het eerste jaar wilde ik het liefst terug. Als Kevin naar zijn werk was, zat ik de hele dag alleen thuis, zonder iemand om mee te praten. Dat terwijl ik heel sociaal ben en uit een gezin kom van vijftien kinderen. Daarbij vond ik de mensen helemaal niet leuk. Ik was echt in shock hoe weinig open en gastvrij iedereen was. Ik weet dat Nederlanders het niet leuk vinden om dit te horen, maar ik kan er echt niets anders van maken: in Amerika zijn de mensen echt veel warmer, vriendelijker en attenter. Mensen parkeren hier bijvoorbeeld gerust hun scooter midden op de stoep, waardoor niemand er meer langs kan. Dat zou in de VS echt nooit gebeuren.
En als ik op het treinstation iemand verloren om zich heen zie kijken, ga ik er meteen naartoe. Nederlanders zijn ook bereid om een ander te helpen, maar je moet er wel eerst om vragen. Pas na een tijdje ontdekte ik dat dit niet iets negatiefs is, maar gewoon een kwestie van cultuur. De mensen zijn niet onaardig, maar gewoon directer en individualistischer dan waar ik vandaan kom.”

Boze reacties

“Waar ik ook aan moest wennen, is de gezondheidszorg. Ik hoor vaak dat het in Amerika zo slecht is, omdat we alles zelf moeten betalen, maar in veel gevallen kun je je wel verzekeren en dan is het zorgaanbod heel groot. Hier moet je eerst bijna doodgaan voordat ze iets voor je doen. Ik heb bijvoorbeeld bijna een jaar rondlopen met een gebroken enkel, omdat de artsen zeiden dat er niets aan de hand was – ook al kon ik amper lopen zonder krukken. Nu zitten er drie schroeven in. En toen ik keelpijn had en mijn huisarts vroeg of hij me kon testen op de streptokokkenbacterie, omdat ik daar als kind heel ziek van ben geworden, zei hij: ‘Soreh, dit is niet Amerika, we testen niet zomaar op alles.’ Daar snap ik niets van, het is twee seconden werk!
Als ik in mijn video’s dit soort kritiek uit, krijg ik vaak boze reacties van Nederlanders en opmerkingen als: ‘Als het je niet bevalt hier, ga je toch lekker terug?’ Maar dat ik sommige dingen niet leuk vind, betekent niet dat ik een hekel heb aan Nederland. Helemaal niet zelfs! Afgezien van de twee dingen die ik noemde, vind ik Nederland juist fantastisch! Integreren was één van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan, maar inmiddels voel ik me hier thuis.
Wat ik leuk vind aan Nederlanders is dat ze heel relaxed zijn en niet zo snel oordelen over een ander. Je mag hier je leven leiden zoals jij dat wilt, zonder dat een ander zich ermee bemoeit. Jullie nemen ook meer verantwoordelijkheid voor je daden. Als een Nederlander een snelheidsboete krijgt, zegt hij: ‘Balen, maar ja, had ik maar niet zo hard moeten rijden.’ Een Amerikaan geeft iedereen de schuld, behalve zichzelf.
Andere typisch Nederlandse eigenschappen die ik prettig vind, zijn de punctualiteit en de spaarzaamheid. Ik ben zelf ook iemand die graag op tijd is en zuinig met geld omgaat. Mijn hele leven word ik al gierig genoemd, omdat ik geen big spender ben. You only live once, zeggen ze dan in Amerika. Hier vinden ze het heel normaal als je vraagt of iets goedkoper kan. Dat soort dingen vind ik verfrissend. Zelfs het klimaat vind ik prettig! Natuurlijk kan ik genieten van de zon, maar regen vind ik ‘gezellig’.”

Expat buiten de Randstad

“Als ik vrienden bezoek in New York vallen me nu ook allemaal dingen op die ik eerder niet zag. De enorme armoede bijvoorbeeld en de vele daklozen. In Nederland kom je niet zo snel op straat terecht en áls het gebeurt, krijg je alsnog hulp van de overheid. Helaas is dat in Amerika minder goed geregeld. Ook voel ik me hier veel veiliger dan in New York. En de zorg is daar misschien beter, maar als zelfstandig ondernemer had ik de verzekering niet kunnen betalen. Daar hoef ik me hier geen zorgen over te maken, en ik kan ook nog gewoon op vakantie zo lang ik wil. In Amerika hebben mensen weinig vakantiedagen en met een eigen onderneming is het nóg moeilijker om weg te kunnen. Ik heb mijn eigen bedrijf waarbij ik werk als freelance schrijver en vertaler Nederlands-Engels.
De taal leren vond ik trouwens helemaal niet zo moeilijk. Al blijft het lastig om te oefenen: als ik in het Nederlands een vraag stel, krijg ik altijd in het Engels antwoord! Het scheelt dat ik vooral met Nederlanders omga. Ik heb een Nederlandse verloofde, Nederlandse schoonfamilie en Nederlandse buren. Als expat in Amsterdam heb je vaak al snel een internationale vriendenkring. Hier in Brabant, waar ik woon, zijn natuurlijk ook mensen uit allerlei culturen: ik ken Armeniërs, Turken, Marokkanen, Chinezen… Toch wordt hier minder internationaal gedacht. Menukaarten zijn bijvoorbeeld zelden in het Engels en mensen spreken je vrijwel altijd in het Nederlands aan. Daardoor word je min of meer gedwongen sneller te integreren.”

Gek op bitterballen

“Op mijn Instagram- en Tiktok-account Scribble a dream deel ik mijn leven als Amerikaanse in Nederland. Het begon in coronatijd. Ik zat veel thuis en besloot een blog te schrijven over wat ik meemaakte. Mijn zusje, die influencer is, spoorde me aan om ook video’s te maken. In het begin voelde ik me nog niet echt comfortabel achter de camera, maar inmiddels ben ik gewoon mezelf. Dat werkt blijkbaar, want ik heb al bijna 12.500 volgers op Insta en bijna 11.000 op TikTok!Soms word ik herkend, wat ik stiekem best ongemakkelijk vind. Toch vind ik het hartstikke leuk dat mijn content zo gewaardeerd wordt, zowel door buitenlandse mensen als Nederlanders. Inmiddels heb ik ook een podcast, waarin ik elke week een expat interview die in een dorp of kleinere stad woont.
Na mijn bruiloft heb ik een dubbele nationaliteit, dan ben ik Amerikaans-Nederlands. Hoewel ik écht heel erg heb moeten wennen, voel ik me nu thuis hier. Als Kevin zou voorstellen om samen terug te gaan, zou ik nee zeggen. Ik hou namelijk enorm van mijn leven. In de eerste plaats natuurlijk omdat ik heel gelukkig ben met Kevin, maar zelfs als we ooit uit elkaar zouden gaan – wat hopelijk nooit gebeurt – zou ik misschien wel hier blijven.
Natuurlijk zijn er dingen die ik minder vind, maar elk land heeft zo zijn voor- en nadelen. Ik ben bijvoorbeeld geen fan van de Nederlandse keuken, zoals stamppot en erwtensoep. Oma-eten noem ik het, haha. Daarentegen ben ik gek op bitterballen, stoofvlees en haring. En er is nog genoeg dat ik wil gaan ontdekken, want ik leer steeds weer nieuwe dingen over Nederland. Dingen waarover ik me verbaas, maar ook dingen die me verrassen. Vorige week kocht ik bijvoorbeeld paracetamol bij de HEMA en toen ik tegen de kassière zei dat ik hoofdpijn had, gaf ze me een gratis flesje water! Dat gaf me echt een goed gevoel. Ik geloof dat je, waar je ook woont, altijd een leven kunt creëren waar je gelukkig van wordt.”

Tekst: Marion van Es
Foto: Amaury Miller
Visagie: Lisette Verhoofstad

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.