Eveline: ‘Wil hij soms de kamers controleren?’
14 augustus 2024
Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.
In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.
In de hal staat een meneer. Ik ken hem niet, maar hij glimlacht vriendelijk. “Bonjour”, groet hij. Hij legt uit dat hij een dorpje verderop woont en tweemaal per jaar zijn volwassen kinderen en die van zijn vrouw uitnodigt voor een ‘familiefestijn’ van drie dagen. “Maar de B&B waar we al vijf jaar komen, verloedert. En over jullie hoor ik goede verhalen.” Met heldere blauwe ogen kijkt hij me aan. “Dan laat ik u eerst maar even onze kamers zien”, opper ik. Deze meneer wil gerustgesteld worden. Dat voel ik aan mijn Franse water.
‘Ik vertrouw jullie’
Ik vertel over de historie. Na tien minuten en een hand van Emiel, trekt monsieur S. een briefje uit zijn zak. In een plechtig handschrift staan daar zes namen en drie data. Eén kamer voor Elodie en Olivier voor twee nachten. Eén kamer voor Marie-Cécile en Didier voor twee nachten. De derde nacht komt daar één kamer bij voor Susanna en Marc. Kan dat allemaal?
Samen checken we de agenda. Monsieur S. is zichtbaar opgelucht als alles lukt. Drie dagen later heeft hij al betaald. “Ik vertrouw jullie. En ik heb ook al tegen iedereen gezegd hoe aardig jullie zijn. Vergeet die andere B&B. Wij gaan wisselen!”
Trigger
De dag voor aankomst van zijn gasten, staat monsieur S. opnieuw in de gang. Wil hij soms de kamers controleren? Ik snap zijn spanning, maar het kan niet. Twee van de drie door monsieur S. geboekte kamers zijn op dit moment nog in gebruik door andere gasten: een familie uit Versailles.“Nee. Nee!” Monsieur S. heft zijn handen als ik het vraag. “Ik ben iets vergeten!” Hij legt uit dat één van de zes logés een ex-alcoholist is. “Is het mogelijk om alle drank weg te halen in die kamer? En gaat jullie keuken ’s nachts op slot? Gelegenheid is soms een trigger…” Hij staart verlegen naar de grond. “Geen punt.” Dat meen ik. “De wijnkelder moet ook maar goed dicht”, beslist Emiel. En monsieur S. huppelt weer lichtvoetig naar buiten.
Wat een schatjes!
De volgende dag, als het gezelschap komt, snap ik waar alle vriendelijkheid vandaan komt: geërfd van monsieur S. Het liefst willen we deze gasten hier drie weken houden. Hek op slot. En niet meer laten gaan. Wat zijn dit een schatjes! Deze gasten mogen zeker terugkomen, van mij wel vaker dan twee keer per jaar!
Het ontbijt serveren we dat weekend buiten. Het is bloedheet. Ik heb sapjes gemaakt. Zonder alcohol en met extra vitamientjes. Op zondagochtend verlaat de hele bups tevreden ons terrein. Voor ieder nog snel een flesje water, want de eerste zweetdruppels parelen al over onze hoofden. “Merci!” Elodie geeft me een klapzoen.“Wij moeten deze gasten echt even evalueren”, knipoogt Emiel zodra de ontbijtboel in de vaatwasser staat en de eerste lakens in de wasmachine rondzwieren. “Bonne idée”, vind ik. Want met alle kamers leeg tot de inchecktijd pas aan het eind die middag, weten mon amour en ik precies waar wij gaan ‘evalueren’. In het zwembad! Wij houden ons hoofd koel!
Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.
