Lezeressen over herrie in de tent: ‘Hij staarde ongegeneerd naar de billen’

14 augustus 2024

Een man die meer interesse heeft in de strakke animatieteammeisjes of een vouwwagen die dienst weigert – als de temperatuur op vakantie oploopt, doen de gemoederen mee.

‘Ik had hem voor schut gezet bij al onze vrienden’

Annemiek (29): “Mijn vriend Bas en ik hebben in principe de afspraak dat als er eens iets gebeurt met een ander, we daar niet meteen een probleem van maken. Dan heb ik het over zoenen, niet over seks. Die afspraak had ik nooit op de proef gesteld tot we met vrienden op vakantie waren op Kreta en ik, overmand door cocktails, een crush op de barman kreeg. Helemaal niet mijn type – stoer, grote bek, armen vol tattoos – maar ik ging er helemaal voor, want ach, het was voor een avondje. En ja, aan het einde van die avond zoenden we en wist ik: dit was het, hier eindigt het ook. Nou, niet voor Bas. Razend was hij, woedend. Op de hotelkamer kregen we slaande ruzie, want ik had hem voor schut gezet bij al onze vrienden en ik moest dan maar met die Griek trouwen, als ik die zo leuk vond. Eh, en onze afspraak dan? Bas bleef nog dagenlang mokken en steken onder water geven en ik durfde niet eens meer in de richting van een andere man te kijken om de vakantie niet nog verder te verpesten.”

‘Daar zat ik, urenlang, naar dat asfalt te staren’

Hanneke (55): “Prima dat je van wielrennen houdt en ook prima dat je dat op vakantie wil doen, maar laat mij erbuiten – zoiets vertel ik mijn man al jaren. En dat gaat goed, tot we vorig jaar in het gebied waren waar de Tour de France ook was en hij naar een touretappe wilde. Ik heb niets met fietsen, maar wilde niet ongezellig zijn. Mijn man parkeerde onze camper naast het parcours, op een kale plek naast een asfaltweg, met in de wijde omgeving niets te beleven. En toen sprak hij de legendarische woorden: ‘Het duurt nog een paar uur, ik ga in de tussentijd even fietsen.’ En weg was hij. En daar zat ik, urenlang, naar dat asfalt te staren. Tegen de tijd dat hij eindelijk terugkeerde, kwam de stoom uit mijn oren en schreeuwde ik, duidelijk hoorbaar voor de rest van het publiek: ‘Als je me ooit nog zo’n naaistreek flikt, gooi ik die klotefiets van je in het ravijn!’ Daar was mijn man dan weer boos over. De tour keken we met vijf meter afstand tussen onze klapstoelen en de dagen erna fietste hij heel wat af, tot we uiteindelijk weer begonnen te praten tegen elkaar en het hele gedoe toch maar achter ons lieten, want we moesten nog drie weken.”

‘Mijn vrouw zat te trillen achter het stuur en kreeg zowat een hartaanval’

Wendy (49): “Het is knap, maar mij lukt het om zelfs met Google Maps de weg kwijt te raken, ook als ik niet rijd. Toen mijn vrouw en ik een camper huurden in Amerika en zij reed, was mijn enige taak haar te helpen bij het navigeren omdat onwennig dat grote ding besturen plus op de navigatie letten, wat veel was. Ik deed echt mijn best, maar slaagde erin ons een snelweg op te sturen waar we niet moesten zijn en waar het loeidruk was, met zes banen naast elkaar. Mijn vrouw zat te trillen achter het stuur en kreeg zowat een hartaanval. Op dat moment kwamen er alleen nog gesiste verwensingen uit haar mond, toen we eenmaal een afrit hadden genomen en ik opnieuw de mist in ging, leek het wel een vulkaanuitbarsting. Jee, wat was ze boos. De dagen erna moest ik een hele stroom lelijke opmerkingen incasseren en reden we nog vaak verkeerd tot mijn vrouw goed werd in sturen en navigeren tegelijk en de sfeer eindelijk opknapte.”

‘Hij staarde ongegeneerd naar de billen van die meiden’

Janiene (36): “Mijn man Joost heeft z’n ogen niet in z’n zak zitten en toen hij ineens elke dag van onze vakantie op een Spaanse camping niet kon wachten om met onze dochters van vier en twee naar de zwembaddisco te gaan, wist ik al hoe laat het was. Strakke meisjes van negentien in natte T-shirts die dansjes doen – dáár wilde Joost wel naar kijken. ‘Kan jij lekker ongestoord lezen’, zei hij met een grijns, alsof hij het voor mij deed. Zelf voelde ik me na twee zwangerschappen niet echt strak en sexy, zeker niet in bikini. Toen ik ook nog ongesteld werd, barstte op een middag de bom. Ik was meegegaan naar het zwembad en had Joost daar ongegeneerd naar de billen van die meiden zien staren, terwijl wij al een week geen seks hadden gehad, want: tentdoek. Eenmaal terug in onze glampingtent gilde ik vrij hysterisch dat als hij niet stopte met loeren naar die hoeren – ja, zo zei ik het echt – hij in z’n eentje de 1400 kilometer naar Nederland mocht terugrijden, en wel nu. Joost vond het duidelijk wat overtrokken, maar met campingburen die hun oren spitsten, besloot hij maar geen ruzie aan te gaan. ‘Is goed, schat’, zei hij alleen maar, wat zo mogelijk nog irritanter was dan een ordinaire schreeuwpartij.”

‘Dat ik begon te lachen, maakte het er natuurlijk niet beter op’

Maja (31): “De eerste vakantie met onze dochter, net één, was natuurlijk hét moment om haar honderdduizend keer op de foto te zetten. Want: schattige jurkjes, mooie uitzichten, prachtig licht en dan heb ik het nog niet eens over de wiebelige stapjes die ik natuurlijk moest filmen. Helaas is mijn vriend wat minder van al dat vastleggen, die wil gewoon doorlopen. Het irriteerde hem al langer dat ik zo vaak wil stilstaan voor een foto, maar jammer dan, vond ik. Tot we in een Spaans dorpje liepen waar ik mijn vriend en dochter op een muurtje parkeerde voor een foto. Een meter of vijf lager was het strand. Mijn vriend had al geen zin om te poseren en toen ik ook nog iets wilde aanpassen op het scherm en het daardoor langer duurde, zette hij ons kind neer, trok de telefoon uit mijn hand en beet me toe: ‘En nu is het klaar.’ In een opwelling gooide hij hem zo het strand op, bijna op iemands hoofd. Het was zo’n vreemde actie dat ik begon te lachen, wat het er natuurlijk niet beter op maakte. Ik heb het maar wat rustiger aan gedaan met de foto’s, maar het duurde dagen voor hij weer gezellig kon doen.”

‘Onze campingburen zullen iets hebben gehad om over te praten’

Tanja (43): “Ik ben een heethoofd en de combinatie met warmte leidt dan nog weleens tot oververhitting. Zo ook tijdens onze kampeervakantie in de Ardèche. Het was zó heet en we waren voor het eerst met een vouwwagen op vakantie, in plaats van in een huisje zoals ik graag had gewild. Ik vond dat verschrikkelijk, maar mijn man had dat ding erdoor gedrukt onder het mom van goedkoper en het ware kampeergevoel. Maar toen die vouwwagen bij het opzetten een drama bleek te zijn, was het al snel klaar met mijn geduld. De hittegolf, die rottige vouwwagen waarvan de scharnieren vastzaten en geen stok leek te passen, mijn man die maar bleef roepen dat hij gek werd van mijn negativiteit alsof dát het probleem was, kinderen die zeurden – het leidde tot een explosie in mijn hoofd. Onze campingburen zullen iets hebben gehad om over te praten, toen ik tierend en gillend mijn man allerlei verwensingen naar zijn hoofd slingerde – plus de gebruiksaanwijzing van de vouwwagen – en naar de receptie beende om alsnog een huisje te regelen. Er was er nog eentje beschikbaar voor twee nachten, ik boekte ter plekke. Die nacht maakten we de ruzie goed in het te smalle tweepersoonsbed van het te dure huisje en beloofde mijn man de vouwwagen te verkopen.”

‘Woedend stapte ik uit en beende weg, langs de snelweg’

Leona (35): “Mijn man Ferdi lijkt er een speciaal gereedschap voor te hebben, iets waarmee hij feilloos het bloed onder mijn nagels vandaan haalt. Ik heb best veel geduld, maar als ik er klaar mee ben, ben ik er ook écht klaar mee. En dan gaat hij piepen van: wat doe je nou moeilijk, het is altijd wat met jou, je moet eens leren om mij normaal te behandelen. Ergens op de Route du Soleil – we waren net voorbij Mâcon – besloot Ferdi om redenen die me nog steeds niet duidelijk zijn ruzie te trappen. Gewoon zuigen, onredelijk zijn, vervelend doen. Uiteindelijk was ik er klaar mee en dat vertelde ik hem ook, en toen had ik het natuurlijk allemaal gedaan. Hij werd echt naar en gemeen, zei telkens dat ik nog een minuut kreeg om het goed te maken en anders zou hij me uit de auto zetten. Wie zégt zoiets? Uiteindelijk brak mijn geduld en riep ik: stop dan! En dat deed hij, op de vluchtstrook. Dus ik stapte uit en beende weg, buiten mezelf van woede. Bij de volgende parkeerplaats, zo’n vijfhonderd meter verderop, stond Ferdi me op te wachten, razend over mijn actie. De vakantie werd niet leuk en Ferdi bleef maar doorgaan over hoe onverantwoord mijn actie was geweest, alsof híj vrijuit ging. Nou, mooi niet. Het zal je niet verbazen dat Ferdi inmiddels mijn ex-man is.”

‘Ik zette de kinderen in de auto en ben de camping af gereden’

Lisan (38): “Een wet op vakantie: op dag één krijgen mijn man Leon en ik knallende ruzie, over het algemeen over iets onzinnigs. Die ruzie hadden we al overleefd toen we aankwamen op het Italiaanse huisjespark waar we twee weken zouden verblijven. Maar vanaf het eerste moment ging alles mis: de boeking bleek niet goed, we kregen een veel kleiner huisje dan waar we met z’n vijven in pasten en dat huisje was ook nog eens vies en krakkemikkig. Mijn schuld, vond Leon, want ík had geboekt en ik had erachteraan moeten bellen om te checken of die reservering wel goed in het systeem komt, ook al had ik een bevestiging in mijn mail. Hij bleef er maar over doorgaan en daarna begon hij over de staat van het huisje, onze spullen die er niet in pasten waardoor het meteen een rommel was en ons jongste kind dat bij ons op de kamer moest slapen. Supervervelend, maar het was niet anders, want de rest was vol en iets anders heb je ook niet zomaar gevonden. Maar Leon kon het niet accepteren en bleef er letterlijk iedere dag over zeiken. Na een week was ik er zó klaar mee dat ik huilend en schreeuwend meedeelde dat ik met de kinderen naar huis ging. Ik heb ze in de auto gezet, de arme schatten, en ben de camping af gereden. Leon belde natuurlijk meteen, maar niet om zijn excuses aan te bieden. Wel om te vertellen dat als ik echt wegging, hij dat als ontvoering van onze kinderen beschouwde. Ik had zin om extra gas te geven, maar moest ook aan de kinderen denken. Dus keerde ik om, onderging Leons tirade, maar merkte daarna wel dat hij ophield met klagen. Het was niet onze beste vakantie ooit, maar uiteindelijk – en dan heb ik het over de laatste dag – konden we er een beetje om lachen.”

Tekst: Mariëtte Middelbeek
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.