eveline villa verte

Eveline: ‘Deze mensen zaten vorige week nog in New York’

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

Ping. Een bericht van meneer A. Wij reserveerden een kamer bij jullie en arriveren rond zessen. Maar het lukt ons maar niet om een restaurant te vinden dat open is. Kunnen we nog mee-eten?
Ik begrijp meteen wat er aan de hand is. Het is vandaag zondag. En daarin verschilt Frankrijk toch écht van Nederland. Hier is de zondag voor het gezin. Er zijn heus activiteiten zoals rommelmarkten of honingfeesten, maar die zijn ’s avonds allemaal afgelopen of dicht. Er is geen enkel restaurant open.

Gasten

Ik twijfel. Ook de supermarkten zijn al gesloten. “App maar dat ik wel wat fiks”, zeg ik tegen Emiel en ik duik in de koelkast. In de tuin hangen nog tomaten. Ik vind een pak kipfilet. Gemarineerde spiesjes? Met rijst en tomatensalade? En als dessert nog snel een appeltaart in elkaar fabrieken? Ik heb nog slagroom. En vanille-ijs.

Het is kwart over zes – de andere gasten zijn allemaal al binnen – als de laatste wagen de parkeerplaats opdraait. Dat moet meneer A. zijn. We hadden weleens een Porsche 911 Carrera bij onze nederige Villa. En er was die rode Corvette. Maar dit? Dit is een Mercedes V12 in coupé-versie, een wagen van ruim een ton. Een kentekenplaat uit Monaco. Uit de wagen stapt een stel van onze leeftijd, maar dan een stuk knapper. In hun handen Louis Vuitton-weekendtassen.

Chic

“Bonjour!” De knappe man geeft me een hand. Ik stotter bijna, want met deze mensen gaan wij vanavond eten. Die vinden een gemarineerd kipje vast niet chic. Op hun kamer leid ik ze rond. Gelukkig vinden ze alles perfect voor de komende vier dagen. “Mijn schoonmoeder woont zes kilometer verderop. We zijn hier voor haar.” De knapperd kust zijn vrouw. En dan weet ik het zeker: deze mensen zaten vorige week gegarandeerd nog in New York. Of in een privéjacht op Bali. Of zijn dit mensen voor martini on the rocks in een skybar in Singapore?

Superaardig

Een half uur later komen ze naar beneden. “Waar kunnen wij een aperitiefje drinken, s’il vous plaît?” De blonde dame glimlacht. En ik glimlach als een breedbekkikker als ze meteen twee flessen wijn kopen: een fles wit voor nu en een fles rood voor bij het diner. “Dan kan hij alvast chambreren.” Veel te laat ga ik naar bed. De familie A. blijkt superaardig te zijn. Ze kletsen honderduit en stellen veel vragen. En al dragen ze kleding van Prada en Chanel, ze knoeien er net als wij marinade op.

De volgende dagen zijn ze veel ‘uithuizig’, want hun missie is duidelijk: haar moeder verwennen. Maar op de avond voor vertrek klampt hij me vast. “Die wijn die we bij het eten dronken? Ik wil tien flessen kopen voor thuis. Zet jij ze klaar? Zeg maar wat het kost.” Ik glunder. Mijn wijnkelder is goedgekeurd. De wijn die ik uitkoos, gaat mooi in dat racemonster mee terug naar Monaco. En dat komt allemaal doordat op zondag de restaurants hier dicht zijn… Mij hoor je niet klagen!

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.