Eveline: ‘Zou een Franse B&B-eigenaar zomaar zoveel cashgeld afgeven?’

24 september 2024

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Het is vrijdagavond en meneer T. is blij dat hij er is na een lange autorit en een paar zware dagen. Hij mist zijn vrouw en verheugt zich op het weekend met haar. Eerst logeert hij een nacht in Villa Verte en eet hij met ons mee. De tafel zit vol en het eten smaakt goed. We drinken wijn en klinken de glazen. Met ons zessen kijken we om beurten naar grappige en bijzondere foto’s op de telefoon van meneer T., want hij is een man vol verhalen. De stemming is uitgelaten. Veel te laat gaan we naar bed, maar wel met een grote glimlach.

Portemonnee weg

De volgende ochtend, na het ontbijt, staan we klaar voor ‘het uitzwaaimoment’. De koffer staat in de auto. De sleutels zijn ingeleverd. Maar als meneer T. wil betalen, is daar een minder plezierige verrassing. Zijn portemonnee is weg! “Ik heb er gisteren nog koffie mee betaald bij een tankstation.” Hij kijkt bedremmeld. Op zijn telefoon scant hij zijn laatste transacties. Sinds de beker koffie onderweg is er niets meer van zijn rekening afgeschreven. Een geluk bij een ongeluk. Drie keer doorzoeken we zijn kamer. We kruipen onder het bed en keren alle kastjes binnenstebuiten. Misschien onder de stapel handdoeken? In de kussensloop? Bij het ontbijtbuffet? Maar waar we ook zoeken, de portemonnee blijft kwijt. We bellen het wegrestaurant bij het tankstation om te vragen of daar een portemonnee is afgegeven, maar dat is niet het geval. Wat een domper na de leuke avond gisteren.

Niet naar huis

Even later staan alle koffers van meneer T. in de regen op het grind. Vanuit het achterportier zie ik twee schoenzolen. Meneer T. kruipt op zijn knieën over de achterbank. Als hij weer binnenkomt, schudt hij verdrietig zijn hoofd. “Het erge is, ik kan niet naar huis.” We begrijpen meteen wat hij bedoelt. Zonder portemonnee geen creditcard of pinpas. Ook zijn rijbewijs zat erin. Zijn ziekenfondspas. En zijn geld. Maar zonder bankpas of geld kan er niet worden getankt. Saint-Mathieu ligt te ver van Nederland om in één ruk te rijden.

Cashgeld

“Wat nu?” Meneer T. kijkt alsof hij zojuist met zijn gezicht in een beschimmelde appeltaart is gevallen.
“Ik weet wel wat.” Emiel overhandigt meneer T. vier briefjes van vijftig uit de huishoudportemonnee. “Voor benzine en een kop koffie met een broodje.” We zijn blij dat onze gast bij ons logeerde. Zou een Franse B&B-eigenaar zomaar zoveel cashgeld afgeven? “Ik betaal jullie snel terug. Dat beloof ik.” We twijfelen geen seconde aan zijn woorden als we meneer T. dan toch met enige vertraging uitzwaaien. We voelen ons verdrietig. Wat een bummer. Het zal je overkomen.

De hele ochtend denken we aan meneer T. En dan, zomaar ineens, gaat de telefoon. De portemonnee is terecht. Hij zat verstopt in een heuptas die op de achterbank lag. Opgelucht halen we adem. En wij niet alleen: ook de gasten die nog bij ons zijn en die ijverig meezochten. We geven elkaar een high five en proosten met elkaar. Want op deze goede afloop mag best een glas gedronken worden!

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.