Rosanne werd zwanger op haar 16e: ‘Zonder mijn moeder had ik het niet gered’

24 september 2024

Tien jaar geleden werd ze moeder. En dat zette haar leven op z’n kop, want ze was nog piepjong. Maar het bracht vooral ook veel moois! Rosanne blikt terug.

Naam: Rosanne (28)
Moeder van: Raphaël (10) en Noah (7)
Werk: docent sportschool/dansdocent en artiest

Rosanne: “‘Mijn kauwgom smaakt vies’, zei ik tegen een schoolvriendin die een jaar eerder een kind had gekregen. Ze stond erop dat we een zwangerschapstest zouden halen en niet veel later staarde ik op het toilet in de McDonald’s naar twee streepjes op de test. ‘Hoe ga ik dit mijn ouders vertellen?’ dacht ik alleen maar. Ik was pas 16, mijn vriend Tom was 18. Ik woonde nog thuis en had een nogal rebelse tienertijd. Ik deed zo ongeveer alles fout, ik was alleen nog niet ongepland zwanger geraakt. Tot dan dus…”

Per brief

“Ik heb een brief geschreven en die door mijn zusje aan mijn ouders laten geven. Zo konden ze het nieuws eerst even verwerken zonder mij. Niet veel later belden ze. Of ik met mijn vriend Tom langs wilde komen. ‘Hoe lang zijn jullie nou samen?’ vroeg mijn moeder. ‘Een maand’, antwoordde ik. Ze vond het niet normaal. Ik zat op de bank en zei niet veel. Mijn vader zweeg; het gesprek ging tussen mijn moeder en Tom. Waar mijn ouders er moeite mee hadden, feliciteerden Toms ouders ons. Maar uiteindelijk kwam mijn moeder nog diezelfde avond bij mij op bed zitten. ‘Ik weet dat we veel spanningen hebben gehad, maar als jij dat goed vindt, ben ik graag betrokken’, zei ze. Sindsdien is onze relatie alleen maar gegroeid. Waar ik eerst voor niets mijn moeder raadpleegde, zocht ik haar ineens voor alles op. Aan de ene kant was ik blij om moeder te worden, maar er spookte ook steeds door mijn hoofd dat het niet mocht, omdat ik nog veel te jong was.”

Postnatale depressie

“Tom en ik trouwden toen ik 17 was. Ik was toen 30 weken zwanger. We konden via vrienden van mijn ouders een huisje huren. Tom ging studeren, ik haalde zwanger mijn havo-diploma. We kregen een zoon, Raphaël. Ik bleef thuis om voor hem te zorgen. We kwamen rond van Toms studiefinanciering en zijn inkomen. Raphaël was zes maanden toen ik twee dagen in de week dansles ging geven. Het moederschap ging me met Raphaël alleen goed af, ondanks dat ik me weleens eenzaam kon voelen. Mijn vriendinnen zaten in een compleet andere levensfase. Tom en ik wilden, toen Raphaël twee was, graag een tweede. Ik was meteen weer zwanger. Noah werd een maand na Raphaëls derde verjaardag geboren. Toen ging het mis. Ik kreeg een postnatale depressie en vloog volledig van de baan. Tom en ik gingen, mede daardoor, scheiden. Ik ging bij hem weg en leefde met de kinderen van bank tot bank, tot Tom aanbood het huis te delen tot ik iets anders had gevonden. Het ging echter steeds slechter met me. Als de kinderen naar de crèche waren, gebruikte ik drank en drugs. Op een nacht zat ik rond 5 uur met drugs op ergens in een tuin en vroeg ik de Heer om hulp. ‘Grijp in’, heb ik gesmeekt. De volgende dag belde mijn moeder om mij te zeggen dat ik mijn leven op moest pakken. Deed ik dat niet, dan zou Tom weleens de volledige voogdij over de kinderen kunnen krijgen. Tough love, maar het hielp. Zonder mijn moeder en mijn geloof had ik het niet gered. Ik ben in een klap gestopt met alles. Ik zie er Gods hand in dat dit ook lukte. Ik ben weer naar de kerk gegaan en werd aangenomen op de Dansacademie. Ik had weer een doel in mijn leven; thuiszitten was niks voor mij. Na de Dansacademie heb ik de Herman Brood Academie gedaan en sindsdien werk ik zes dagen in de week. Ik heb een nieuwe vriend, Dale, deze zomer gaan we trouwen.”

Sterker

“Als ik het over zou kunnen doen, zou ik pas op latere leeftijd zwanger worden. Achteraf gezien was ik echt te jong om al moeder te worden. Als ik nu meisjes van 16 zie, kan ik me niet voorstellen dat ze voor een kind moeten zorgen. Ik dacht dat ik op die leeftijd alles wist… Boy, I was wrong! Maar het is uiteindelijk gelukkig allemaal goed gekomen. Ik ben zo blij met Raphaël en Noah! Met Tom heb ik co-ouderschap, dat gaat super. Dale en ik willen samen ook nog een kind, daar kijk ik naar uit. Het is zeker niet soepel verlopen allemaal, maar ik ben er absoluut veel sterker uitgekomen.”

Tekst: Hester Zitvast
Foto: Robert Elsing
Visagie: Wilma Scholte

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.