Marije (29) heeft spijt dat ze is gaan samenwonen

25 september 2024

Soms zou je willen dat je de klok terug kon draaien. Dat je een andere keuze had gemaakt, waardoor alles anders was gelopen. Marije (29) heeft spijt dat ze is gaan samenwonen.

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

“Het gebeurde ruim twee jaar geleden in een roes. Ik verbrak mijn relatie met Stefan, met wie ik twaalf jaar samen was, en trok in bij mijn nieuwe liefde Mike, die ik pas net kende. De laatste jaren was de relatie met Stefan een verstikkende gewoonte geworden waarvan we allebei ongelukkig werden. Toch kwamen we maar niet los van elkaar.

Mike

Toegegeven, ik had het wat subtieler kunnen aanpakken, maar op dat moment moest het gewoon zo. Onze relatie was als een oude pleister die er in één keer afgerukt moest worden. Op dat moment dacht ik dat Mike de ware voor me was, maar achteraf gezien was hij het breekijzer dat ik nodig had om mezelf te bevrijden. Mike woonde toen op een zolderwoninkje dat eigenlijk al te krap was voor één persoon. Daar hebben we een maand met z’n tweetjes gewoond, wat niet zo erg was, want we waren verliefd en zaten toch aan elkaar vastgeplakt. Toen hoorden we via een oud-collega van Mike dat diens woning per direct vrij zou komen: een ruime bovenverdieping in hartje centrum, met een monumentale gevel, grote ramen en hoge plafonds. De huurprijs vond ik wel even slikken: 1300 euro per maand. Toch hebben we er maar even over nagedacht. Drie weken later verhuisden we.

Geen toekomst

Eigenlijk wist ik na een halfjaar al wel dat Mike en ik samen geen toekomst hadden. Hij is bijna net zo impulsief en emotioneel als ik, wat in het begin nog heel spannend was, maar wat steeds vaker botste. We hebben het nog lang geprobeerd, maar nadat we allebei waren vreemdgegaan, zijn we begin dit jaar definitief uit elkaar gegaan. Maar we wonen nu nog steeds samen. Simpelweg omdat we financieel gezien geen andere keus hebben. En het ziet er niet naar uit dat we snel van elkaar af zullen zijn.

Wachtlijsten

Een huis kopen is geen optie, niet voor ons samen, en zeker niet alleen. Maar waar wij wonen, en in de wijde omtrek, zijn de wachtlijsten voor een sociale huurwoning enorm lang. Ik heb me wel ingeschreven, maar het gaat nog zeker jaren duren voordat ik aan de beurt ben. Dus zijn we aangewezen op de particuliere sector, waar de huren de pan uitrijzen. En dat kan ik me niet veroorloven.

Mike draait ploegendiensten bij een distributiecentrum, zelf werk ik als personal trainer. Mijn werk geeft me veel voldoening, maar als zelfstandige is mijn inkomen wel wisselend.

In de corona-tijd leunde ik financieel gezien zwaar op Mike en sinds de energierekening voor ons slecht geïsoleerde appartement bijna is verdrievoudigd, betaalt hij opnieuw meer dan zijn deel. Met alle stijgende vaste lasten wordt de situatie elke maand uitzichtlozer. Ik zit muurvast in dit huis, met Mike.

We hebben gelukkig wel ieder een eigen slaapkamer, waar we ons kunnen terugtrekken. Door elkaar zo veel mogelijk te ontlopen – we eten niet eens samen – beperken we de wederzijdse irritaties, maar deze situatie is verre van ideaal voor twee mensen die uit elkaar zijn. En andere opties zie ik niet.

Zelfstandig leven

Met mijn ouders heb ik een redelijke band, maar niet goed genoeg om weer bij ze in te trekken. Voor Mike is teruggaan naar zijn ouders geen optie. Gelukkig maar, want stel dat Mike zou vertrekken, waar moet ík dan heen? Als ik er te lang over nadenk, word ik somber. Ik ben al 29, maar nog niet in staat om een zelfstandig leven te leiden. Ook het feit dat ik nog steeds afhankelijk ben van mijn ex-vriend zit me dwars.

Het spijt me niet dat ik mijn relatie met Stefan heb beëindigd. Ook niet dat ik iets met Mike ben begonnen. Maar ik had éérst een betaalbaar plekje voor mezelf moeten zoeken in plaats van mezelf meteen afhankelijk te maken van Mike. Ook dan was ik er snel genoeg achter gekomen dat Mike en ik toch niet zo’n goede match waren en waren we nooit gaan samenwonen. En dan had ik nu verder gekund met mijn leven in plaats van wéér hopeloos vast te zitten…”

Tekst: Lizet Jonkers – Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd.
Foto: Getty Images

Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.