Carmen woont met haar vriend en hond in een piepklein appartement

30 september 2024

Door de krapte op de woningmarkt trekken kinderen weer bij hun ouders in, blijven exen noodgedwongen samen en moet de gezinsplanning in de koelkast. Carmen loopt letterlijk tegen muren op bij haar zoektocht naar een woning.

Naam: Carmen
Leeftijd: 29
Beroep: gezinsbegeleider
Relatie: samenwonend met Maurice (30, film & video-editor)

Appartementje

“Ik kwam net uit een verbroken relatie toen ik Maurice op Tinder ontmoette. Ik woonde tijdelijk samen met een huisgenoot en ben vrij snel met mijn hond Cooper bij Maurice ingetrokken in onze huidige woning; een appartementje van 48 vierkante meter. We betalen bijna duizend euro per maand en daarvoor zit je in een oud kantoorpand, zonder balkon of buitenruimte.

Overboden

De muren komen na twee jaar op me af. Ik ben een buitenmens. Ik wandel veel met Cooper, anders zou ik knettergek worden. Als ik vrij ben, zit ik vaak bij mijn moeder in de tuin.
Ik heb door de verkoop van het huis dat ik met mijn ex had, wel wat eigen geld. Maurice en ik kunnen daardoor 435.000 euro lenen, maar de huizen in die prijscategorie zijn heel snel weg. Omdat er wordt overboden, moeten wij ons overigens ook richten op woningen onder de vierhonderdduizend euro. Er komt namelijk rustig nog eens veertigduizend euro bij. Nieuwbouwprojecten beginnen vaak bij vijfhonderdduizend euro. En dat is dan casco.

Kinderwens

Maurice en ik willen graag een gezin. In onze huidige situatie is dat niet mogelijk. We willen aan onze toekomst werken. Een eengezinswoning is wat we zoeken, maar die zijn schaars. We hebben al briefjes door de bus gedaan bij mensen die hun huis te koop hebben staan . En als we zien dat iemand een hond heeft, voegen we daar ook een foto van Cooper aan toe. Wie weet…
Iedere ochtend refresh ik Funda. We hebben al meerdere woningen bezichtigd en al drie keer een bod gedaan. Maar telkens wordt er fors overboden, wat erg frustrerend is.

Het ene moment weet ik zeker dat waar we nu wonen geen plek is om aan kinderen te beginnen. Het volgende moment sta ik er weer anders in; we hebben tenminste een dak boven ons hoofd, denk ik dan. Maar als ik dan weer probeer voor te stellen hoe we hier zouden moeten wonen als gezin, dan weet ik het niet. Ik kan er af en toe echt boos om worden. Het lijkt iedereen om ons heen te lukken; wat doen wij fout? Ons leven staat on hold, zo voelt het echt.

Koophuis

Als we eind dit jaar geen koophuis hebben weten te bemachtigen, gaan we ook de optie tot huren bekijken. Daar zijn we dan wel meer geld voor kwijt en daar bouwen we geen eigen kapitaal mee op, maar je moet iets. Het moet dan wel particuliere huur worden. Voor sociale huur verdienen te veel. Ik heb er echt slapeloze nachten van en als er weer eens iets niet doorgaat, ben ik daar 24 uur goed chagrijnig van. Toch houden we hoop. Stiekem wens ik dat de woningmarkt compleet instort.”

Tekst: Hester Zitvast
Foto: privébeeld

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.