Zo gaat het nu met Jolanda en Peter uit Ik Vertrek

3 oktober 2024

In 2020 besloten Jolanda (55) en Peter (54) een vakantiehuis in het Griekse Kilada om te toveren tot een bed & breakfast. Ze werden gevolgd door het tv-programma Ik Vertrek. Het was nog maar net klaar toen in september 2023 het noodlot toesloeg: een storm en modderstroom verwoestte hun B&B.  Hoe is het nu met ze?

“Het gaat goed!” zegt Jolanda, een jaar nadat de B&B van haar en haar man Peter in het Griekse Kilada verwoest werd door een modderstroom. “We zitten nu in het derde jaar van onze B&B, en het gaat elk jaar beter. In het begin was het onwennig dat we ons eigen bedrijf hadden. Het voelde alsof we voor een baas werkten, zoals we altijd hadden gedaan. Maar nu zijn Peter en ik zo trots op wat we hebben bereikt. Eind vorig jaar, toen onze gasten vertrokken waren, lagen we in ons zwembad en zeiden we tegen elkaar: moet je zien wat we allemaal samen hebben bereikt. Alles waar we op uitkeken, daar hadden we hard voor gewerkt. Dat geeft zo’n geluksgevoel. We zijn met elkaar ook zo gelukkig. Peter en ik zijn elkaars collega, maatje en echtgenoot. Natuurlijk is er weleens iets, we zijn 24 uur per dag samen. Maar 95 procent van onze tijd gaat het goed.”

Op slag verliefd

Terug naar het voorjaar van 2020. Niemand wist dat Jolanda en Peter op het vliegtuig stapten om een huis in Griekenland te bezichtigen. Jolanda: “Nou ja, bijna niemand. Eén vriendin heb ik het verteld, omdat er wel iemand was die moest weten dat ik weg was. Maar zelfs mijn zoon Bas wist nergens van, ik had hem uit logeren gestuurd. Ik wilde geen slapende honden wakker maken.” De missie van Jolanda en Peter was al wel bekend: ze wilden samen een bed & breakfast beginnen. Misschien wel in het voormalige vakantiehuis van een rijke Griekse verfmagnaat in het Griekse Kilada die ze de week daarvoor online hadden gezien. Jolanda: “Toen we het huis en het terrein zagen, waren we op slag verliefd.”
Drie jaar daarvoor waren Jolanda en Peter óók op slag verliefd, maar dan op elkaar. Na Jolanda’s scheiding leerden ze elkaar via Tinder kennen. Twee dagen vol whatsappjes later spraken ze af op een parkeerplaats aan het strand. Jolanda: “Peter had een drone bij zich. Een vriendin van mij zei later: vond je hem geen nerd? Maar ik vond het alleen maar leuk. Peter zag mij komen aanrijden in mijn rode Volkswagen Up. Toen ik uitstapte, zei hij: ‘Daar ben je.’ Dat vond ik zo lief, voor mij voelde dat precies zo. Tijdens onze date wilde ik zijn hand vasthouden en hem zoenen, om te kijken hoe dat was. Hij was pas mijn tweede Tinderdate, maar het voelde meteen goed. Peter was nog nooit getrouwd geweest en wilde graag met mij trouwen. Ik wilde dat ook nog wel een keer. In januari 2021 zijn we in het huwelijksbootje gestapt. Het was volop corona, er mochten maar tien mensen bij zijn en we konden geen feest geven. Maar dat was niet erg. We waren getrouwd.”

Uit de ratrace

Jolanda en Peter kenden elkaar nog niet zo lang toen ze merkten dat ze het al snel over één ding eens waren. “We waren onze drukke baan – ik werkte als officemanager, Peter als telecommonteur – en de ratrace in Nederland een beetje zat.” Zo ontstonden langzaamaan plannen om hun leven over een andere boeg te gooien en hun inkomen op een andere manier te verdienen. “Want je leeft maar één keer, vonden we allebei.” Al was het plan niet meteen om een bed & breakfast te beginnen. “Peter is een zeiler, ons eerste idee was om een boot te kopen. Maar op de Hiswa beseften we dat je als schipper op een boot vol passagiers weinig privacy hebt. Dat leek ons geen fijn idee. Dus wat we ook gingen doen, het moest iets op het land zijn. Ik heb een achtergrond in het hotelwezen, Peter kan goed koken en heeft ervaring met hospitality. Zo kwamen we uiteindelijk op een bed & breakfast uit.”
Jolanda en Peter trokken een jaar uit om de perfecte locatie te vinden. Ergens in het buitenland, maar binnen Europa, om niet te ver van Jolanda’s zoon Bas en andere familie en hun vrienden te zijn. Jolanda was al vaak in Griekenland geweest. “Ik had mijn hart verpand aan de Peleponessos. Daar vond ik het veel authentieker dan op de eilanden.” Zoon Bas was bijna achttien en zou snel op eigen benen staan. Jolanda vond het vreselijk om hem te moeten missen als ze zou verhuizen. “Maar hij was bijna volwassen. Mijn leven zou nu vooral samen met Peter zijn.”

Sprong in het diepe

Zo kwam het dat Jolanda en Peter begin maart 2020 een afspraak maakten voor de bezichtiging van het huis in Griekenland. Jolanda: “Als ik nu naar de foto’s kijk, denk ik: dat we daar doorheen hebben gekeken. Het gras was bruin, er moest veel gesnoeid worden en de zonneschermen waren kapot. Maar de basis was goed. Het was niet helemaal onze smaak, maar de vorige eigenaar had het opgeknapt met gevoel voor kwaliteit. Bovendien konden we hier drie suites maken die we konden verhuren, en een woonhuis voor onszelf.”
Ze konden het huis kopen voor driehonderdduizend euro, een bedrag dat ze konden opbrengen als ze allebei hun huis zouden verkopen. Daarnaast was ruim anderhalve ton nodig voor de verbouwing. Jolanda en Peter gingen doortastend te werk en sprongen in het diepe. Jolanda: “Op 5 maart tekenden we het voorlopig koopcontract, op 6 maart vlogen we terug naar Nederland. We waren net op tijd terug voor de verjaardag van mijn zoon Bas, die op 7 maart achttien werd, en van Peter die vijftig werd. Daar vertelden we het. Niemand was verbaasd dat we hadden doorgezet, iedereen wist dat we al jaren bezig waren met onze plannen en feliciteerde ons.”
Een week later brak de coronacrisis uit. Was dat niet eng, als je net voor drie ton een huis in het buitenland hebt gekocht? Jolanda: “Dat viel mee. Niemand besefte nog hoe erg het was en hoelang het allemaal zou duren. Maar een gedoe was het wel. Nadat we onze baan hadden opgezegd, reden we in mei 2021 met de auto en een aanhanger naar Griekenland. We hadden 1100 euro aan PCR-testen moeten uitgeven. Je moest toen nog dagen wachten op de uitslag en die tijd hadden we niet. We reden in Zwitserland toen we werden gebeld. Peter bleek corona te hebben. De GGD beval ons om onmiddellijk terug naar Nederland te komen. Daar hadden we helemaal geen zin in. Bovendien: op onze Griekse heuvel konden we niemand besmetten. Dus we reden door.”

Eén grote les

Jolanda en Peter namen een jaar de tijd om het voormalige vakantiehuis om te toveren tot een luxe bed & breakfast met zwembad: Villa Hylas. Tijdens de verbouwing werden ze gevolgd door het tv-programma Ik vertrek. Jolanda: “Ik was altijd al groot fan en Peter ook. Hij heeft ons opgegeven. Toen de redactie bij ons langskwam, dachten ze eerst dat onze verbouwing redelijk vlekkeloos zou verlopen. We hadden een mooi budget, het huis was in goede staat, er kon er niet zoveel misgaan, dachten ze. Maar dat ging er natuurlijk toch, zoals dat bij iedere grote verbouwing gaat. Ik vond het hartstikke leuk om aan Ik vertrek mee te doen. Al was het alleen al om het nu eens van de andere kant mee te maken.”
Op 1 april 2022 was het zover: toen ging de B&B van Jolanda en Peter open. “Daar hadden we een jaar naartoe gewerkt, we hadden gedroomd van hoe dat ging zijn. De dag ervoor zetten we onze schilderspet af, op de dag zelf gingen we naar de supermarkt om boodschappen te doen voor het ontbijt. Ja, dat was best spannend.
Het eerste jaar was vervolgens één grote les. We maakten met sommige gasten ook best gekke dingen mee. Zo had ik een schapenvachtje dat over een rotanstoel hing gewassen en helemaal gekamd. Maar een van onze Griekse gasten zei dat ze zo’n vacht onhygiënisch vond. Ze heeft ’m blijkbaar die dag mee onder de douche genomen om ’m met shampoo te wassen, want ik zag ’m daarna druipend over het balkon hangen. Er waren ook eens mensen die vroegen of ze meer verse jus d’orange mochten, terwijl er al een halve liter op tafel stond. Bij dat soort dingen moesten we wel even bedenken hoe we daarop zouden handelen.”

Enorme knal

En toen werd het 6 september 2023. Jolanda: “We wisten dat er slecht weer aankwam, met veel regen. Maar dat het zo erg zou worden, wisten we niet. Pas later hoorden we van een Amerikaanse meteorologe die hier in het dorp woont, dat ze nog nooit zoiets had gezien: het oog van storm Daniel had vijf dagen lang precies boven Kilada gehangen. De dag ervoor hadden we vanwege de storm al de hele dag geen stroom meer gehad. Wij lagen die nacht al in bed, maar het voelde toch niet goed. Het onweerde en er viel vreselijk veel regen. Een van onze suites heeft maar een drempel van tien centimeter, dus dat wilden in de gaten houden. Al het water was vanaf de bergen boven ons als een soort trechter terechtgekomen bij de erven boven ons, waardoor ons eigen erf al blank stond van het water. We zaten in onze badjas aan onze eetkamertafel, toen we een enorme knal hoorden. Op het erf boven ons brak een muur door, waardoor er een modderstroom van tachtig centimeter hoog op ons afkwam. Onze eigen muren hielden het, maar later zagen we dat onze vijf poorten rond ons erf, waarvan de zwaarste achthonderd kilo weegt, allemaal uit hun sponningen geknald waren. Ineens stond het water in de woonkamer. Tijd om onze paspoorten of iets dergelijks te pakken, hadden we niet. Bovendien wilden we de gasten redden die in de lagergelegen suites zaten. Met z’n allen zijn we in een hoger gelegen suite gaan zitten. Toen het de volgende ochtend licht werd, zagen we dat ons huis in een soort uiterwaarde stond. Alles stond volledig alles onder water en onder de modder. Op dat moment dachten we: nou, dat was het dan. Dat was heftig.”

Met twaalf man modderscheppen

Hoe ga je verder als je B&B net een jaar open is en zoiets als dit gebeurt? Jolanda en Peter kwamen er met hulp van vrienden vrij snel weer bovenop. “We hadden we hier in de buurt een leuke groep met expats gevonden met wie we elke vrijdag gingen borrelen. Toen onze gasten waren vertrokken, belde een van hen om te zeggen dat we bij hem konden logeren zolang het nodig was. De week daarna stonden we steeds met een man of twaalf modder te scheppen en schoon te maken. Dat had ik niet willen missen. Het heeft ervoor gezorgd dat onze groep heel hecht is geworden. Na tweeënhalve week zijn we alweer opengegaan. We wilden de gasten niet teleurstellen die nog zouden komen. Dat werden ze niet, want de tuin stond er door de modder mooier bij dan ooit.”
De winter daarna sloegen Peter en Jolanda weer aan het schilderen, renoveren en opknappen. Met een crowdfunding, giften van familie en vrienden, compensatie van de Griekse overheid konden Jolanda en Peter alles vervangen. Jolanda: “In april gingen we weer open en zag alles er nog mooier uit dan daarvoor.”
Een jaar na de storm kwam ook huisschildpad Johnny Walker weer aanlopen, die in de tuin leefde. Na de overstroming hadden ze hem het erf zien aflopen. Maar tot hun vreugde stond hij opeens weer voor de poort. Jolanda: “Hij wilde naar binnen en bleef. Nu komt hij net zoals vroeger soms uit de bosjes lopen, en dan geven we hem wat appel of komkommer.”

Niet uitstellen

Wat Jolanda en Peter hebben geleerd van hun jaren als B&B-eigenaren? “Dat we elkaar niet uit het oog kunnen verliezen en dat we moeten blijven praten. Wat we ook hebben geleerd, is dat als je écht iets wilt, je dat niet moet uitstellen. Er komen hier soms gasten die zeggen dat ze ook wel hadden gewild wat wij hebben gedaan. Alleen: als je zestig bent, wordt het fysiek lastiger. Maar vooral hebben we geleerd om gelukkig te zijn met kleine dingen. Je gaat hier een jaar of dertig terug in de tijd. ’s Ochtends haal ik op mijn elektrische step brood in het dorp, dan worden de stoepen geschrobd en ruik je een fris dorp. Er is hier ook geen stress van stoplichten en vliegtuigen, er is geen ruis om je heen, iets wat er in Nederland altijd is. We genieten ook van de prachtige natuur en het eten, wat hier zo puur smaakt. Je eet hier met de seizoenen. Er is op dit moment geen broccoli, maar dat hoeft ook niet: de meloenen en nectarines smaken nu zo lekker. Maar we genieten er vooral van om elke dag met elkaar te zijn. Peter en ik zijn hier heel gelukkig samen.”

Tekst: Ella Mae Wester
Foto: privébeeld

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.