eveline villa verte

Eveline: ‘Die vrolijke tingel betekent dat we nieuwe gasten krijgen’

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Achter de schermen van een B&B gebeurt een heleboel. Zo ben ik altijd druk met reclamefolders doorspitten, want er gaan hier in het hoogseizoen rustig twee zaken koffiebonen per week doorheen. Wc-papier vliegt in balen uit de voorraadkast. Ik regel wastabletten, vaatwastabletten en zelfs wasparfum. Een klein scheutje bij de handdoeken in de wasmachine zorgt voor dat luxe gevoel dat wij de ‘Villa Verte-experience’ noemen.

Telefoon

Sinds het openen van onze B&B is Emiel vergroeid met zijn telefoon. Nederlanders houden van mailen, maar Fransen zijn echte bellers. Gasten willen hun reservering veranderen of een dagje eerder komen. Ze willen tóch mee-eten. Of er zijn gasten die autopech hebben en wachten op een vervangende auto. Het betekent dat we soms tot na twaalven wachten om deze gasten te ontvangen. En hoe laat ook, na zo’n rotdag voor deze mensen zorg ik altijd voor een snackje in hun koelkast om even bij te komen.

Eigen geluid

Als er een vraag wordt gesteld op een boekingssite waarbij wij zijn aangesloten, krijgen we een mailtje. Ook bij een nieuwe reservering komt een bericht, want soms is die al voor dezelfde avond. Het leuke is dat de gebruiker van het programma, wij dus, elk soort bericht een eigen geluid kan geven. En dus kozen Emiel en ik bij het reserveringspiepje van grote reus B. een vrolijke tingel die ons blij maakt. Als we hem horen, betekent het dat we nieuwe gasten krijgen. En dat is altijd weer een verrassing. Blijven ze één nacht? Of drie? Misschien een week? Zijn het Nederlanders? Fransen? Misschien Britten of Italianen? Eten ze mee? Welke kamer kozen ze uit? Het openen van zo’n mail voelt voor ons als het uitpakken van een sinterklaassurprise.

Twinkie

We vinden het zo leuk dat we het pingeltje een naam gegeven hebben: Twinkie. Zo kan het gebeuren dat we ergens boodschappen doen of bij kennissen op de koffie gaan en de pingel horen. “Twinkie!” schatert Emiel dan. Het liefst grijpen we dan de telefoon midden in het gesprek of tijdens het zoeken naar glutenvrije crackers of mosterddressing. Gelukkig lukt het ons meestal om te wachten tot een geschikt moment. “Vier nachten, Fransen, Haas, morgen”, zegt Emiel dan in een soort codetaal. En ik begrijp hem dan. Mijn radertjes rollen weer: zijn de theezakjes op die kamer aangevuld? Is het bed al opgemaakt? Is er voldoende brood in huis? Ook Emiel schiet in de actiestand. Is het gazon mooi gemaaid? En kwamen die Duitse gasten nu ook morgen aan of komen die een dag later?

Heel soms, tijdens een rustige week, grappen we weleens dat het tijd wordt voor een Twinkie. En bij een fijne boeking, appt Emiel mij, ook al zit ik twee kamers verderop. Dan is er een reservering van gasten die maar liefst acht nachten blijven. Of gasten komen voor de tweede, derde en, jawel, soms al voor de vierde keer. Maar dat heet dan weer geen Twinkie maar een Supertwinkie. Want er is altijd baas boven baas.

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.