Erica en haar vriend sporen vermiste katten op

23 oktober 2024

Toen Erica (41) en haar vriend Maurice vorig jaar hun kat Snowy niet meer konden vinden, wisten ze niet meteen wat ze moesten doen. Gelukkig kwam Snowy weer thuis. Na deze ervaring besloten Erica en Maurice zich in te zetten voor vermiste en gevonden katten. “Omdat we nu wisten hoe het voelde, wilden we anderen gaan helpen.”

Erica: “Het was niets voor Snowy om weg te lopen. Maar nu, zo’n anderhalf jaar geleden, was ze rond vier uur ’s nachts naar buiten gegaan en halverwege de ochtend was ze nog niet terug. We maakten ons grote zorgen, want Snowy heeft epilepsie. Had ze ergens een aanval gekregen? Ik moest ook denken aan Lotje, de kat die we vroeger thuis hadden. Die kwam op een dag niet meer terug en bleek te zijn verdronken in een regenton bij de achterburen. De paniek die je voelt als je kat vermist is, is onbeschrijflijk. We wisten niet waar we moesten beginnen.
Gelukkig kregen we via Facebook contact met een vrouw uit Almere, waar wij ook wonen, die tips voor ons had. We hingen flyers op en kregen een zichtmelding op zo’n achthonderd meter van ons huis. We gingen kijken en gelukkig was ze het, maar ze was zo in paniek dat ze in een overlevingsstand stond en wegrende. Via via regelden we een vangkooi en net voor middernacht zat Snowy er gelukkig in. Wat een opluchting…”

Zeven katten

“Door wat we hadden meegemaakt, waren Maurice en ik in Facebook-groepen voor vermiste dieren terechtgekomen. Zoveel mensen lopen in hun paniek tegen hetzelfde aan als wij: wat nu? Omdat we nu wisten hoe het voelde, wilden we anderen gaan helpen. We schaften een chipreader aan en een vangkooi. Daarna besloten we er een naam aan te hangen, dat werd Cat Search & Rescue.
Maurice en ik steken er veel van onze vrije tijd in. Hij is al net zo dol op katten als ik. Voor we samen waren, had hij er al zeven. Zelf ben ik er ook mee opgegroeid en toen ik op mezelf ging wonen, had ik eerder een kat dan meubels. Toen Maurice en ik twaalf jaar geleden collega’s waren, waren katten al een onderwerp waar we veel over praatten. Twee jaar geleden kregen we weer contact, we spraken een keertje af en van het een kwam het ander. ‘Je moet er wel tegen kunnen dat er katten bij mij op bed slapen, anders wordt dit ’m niet’, zei hij echter. Nou, daar kan ik wel tegen.”

Zielig

“We doen Cat Search & Rescue nu echt samen. En in de anderhalf jaar dat we bezig zijn, hebben we al heel wat katten voorbij zie komen. Er liggen hier 65 vindersverklaringen, die je krijgt als je een kat vindt en bij het asiel brengt. Daar zitten een paar katten bij die ik niet snel zal vergeten. Cosmo bijvoorbeeld, die bij ons kwam aanlopen, ongechipt en ongecastreerd. Sommige mensen laten hun kater niet castreren omdat ze het zielig vinden hem zijn mannelijkheid af te pakken. Inmiddels weet ik: een kat bij wie de hormonen door het lijf gieren en die loopt te vechten op straat, dát is pas zielig.
In het begin rende Cosmo weg als je hem aankeek. Heel langzaam won ik zijn vertrouwen. Na drie maanden kon ik hem aaien en zijn teken verwijderen. Toen hij eenmaal gevangen kon worden, hebben we hem naar het asiel gebracht – hij heeft gelukkig al snel een huisje gevonden. Scrappy was ook een bijzondere. Hij had flinke wonden, een doorgebroken abces op zijn kop en hij ging steeds slechter lopen. Zo’n kat heeft een groot risico op katten-aids. Maar we kregen hem niet te pakken. Uiteindelijk lukte het met de vangkooi en konden we hem naar het asiel brengen. Hij bleek niet gechipt en gecastreerd. Gelukkig had hij geen aids en werd ook hij al snel geadopteerd.
We hadden ook Harry en Hummel, gevonden in het buitengebied van Almere. Hummel was schuw, Harry een gezellige rooie kater die ik op dat moment zo kon oppakken. Toen we Hummel eindelijk konden vangen, brachten we ze naar het dierenasiel, van waaruit ze een paar weken later werden geadopteerd. Negen dagen later werden wij ingeschakeld: Harry was verdwenen. Toen liet hij zich niet meer vangen, we zijn drie weken bezig geweest. De hele buurt kwam helpen en was verliefd op Harry – hij had zó nog een hele rij adoptieadressen kunnen krijgen. Toen we Harry uiteindelijk hadden, was de opluchting groot. Het grappige was dat de eigenaar hem niet kon vastpakken, maar dat Harry bij mij zat te kroelen – hij kende me blijkbaar nog. Gelukkig kreeg ik na een paar weken foto’s: zowel Harry als Hummel zaten heerlijk op de bank.”

Steeds professioneler

“Bij zieke of bejaarde katten, kittens of binnenkatten bieden Maurice en ik hulp met zoeken, maar we hebben de tijd niet om dat voor elke kat te doen. Dus geven we vaak telefonisch of via app of social media tips aan eigenaren of we sturen een ontwerp van een flyer. Toen we begonnen met Cat Search & Rescue hebben we zelf veel informatie ingewonnen. Bij het Dierenasiel Almere, maar ook bij bijvoorbeeld Stichting Amsterdamse Zwerfkatten en andere stichtingen. We hebben rondleidingen gehad en diensten meegedraaid, tips en tricks ingewonnen. We werden steeds professioneler en zijn inmiddels door de gemeente als hulporganisatie erkend. Ook kochten we een busje – al die vangkooien pasten niet meer in de auto, haha.
Het unieke van wat wij doen, is dat we zowel search als rescue doen. Vaak zijn die twee gescheiden, waardoor een melding van een vermiste kat bij de ene organisatie terechtkomt en een melding van een gevonden kat bij een andere. Wij kunnen makkelijk een match maken met de eigenaar.
Nu zouden we graag willen uitbreiden, bijvoorbeeld door vrijwilligers aan ons te binden. Idealiter zouden we landelijk willen opereren met vrijwilligers die wij opleiden en van materialen voorzien. En zo zijn er nog tientallen plannen, want voorlopig zijn wij nog niet klaar met het zoeken en redden van katten. Als er weer een eigenaar opgelucht en blij laat weten dat de kat terug is, geeft dat nog steeds zoveel voldoening.”
Tekst: Mariëtte Middelbeek
Foto: privébezit

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.