Home
Persoonlijke verhalen
Eveline
Eveline: ‘Na drie jaar geen vakantie moest het dit jaar anders’

Eveline: ‘Na drie jaar geen vakantie moest het dit jaar anders’

26 november 2024

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Geen echte vakanties

Ook al brachten we vorig jaar twee bliksembezoeken aan Nederland, voor ons waren dat geen echte vakanties. In februari 2023 kwam mijn thriller Verknipt uit. In november waren we in Duiven voor een paar verjaardagen en een bezoek aan de tandarts, dierenarts, garage en andere formaliteiten die nog niet ‘meeverhuisd’ waren.
Inmiddels is alles geregeld, gelukkig maar. (Op de tandarts na, want daaraan is een groot tekort in Frankrijk) We hadden nog zoveel willen doen, maar voor een feestgevoel waren we te druk en was de tijd veel te kort.
‘Dat doen we volgend jaar anders,’ hintte Emiel. Ik gaf hem groot gelijk. Want eenmaal terug in ‘La douce France’ voelden we hoe gejaagd we de afgelopen weken en jaren tijdens de renovatie hadden geleefd. Wat ons vooral raakte, waren onze families die aangaven dat ze ons zo gemist hadden met de feestdagen en dan vooral met Sinterklaas.

Yin en yang

Emiel en ik zeggen weleens dat wij yin en yang zijn. Twee puzzelstukjes die in elkaar passen. Wat we ook delen, is dat onze families Sinterklazofiel zijn. Kerstmis is leuk, gezellig en romantisch. Maar het Sinterklaasfeest is voor Team Nijmegen en Team Vierlingsbeek ‘Het Hollandse Geluk’. Surprises, stupide versjes, amandelstaaf, héél veel pakjes (wij verpakken een set van zes onderzetters rustig in zes verschillende doosjes) en de kachel hoog, liefst met iedereen in z’n sloffen en een Pietenpet of Mijter op het hoofd.

Op vakantie

Na drie jaar geen echte vakantie te hebben gehad en alle familiesnikken te hebben geïncasseerd, besloten we dat het anders moest. Dit jaar gingen wij op vakantie… naar Nederland! En ja, dat kon prima gecombineerd worden met de lancering van mijn nieuwste thriller Verziekt, maar dit keer moest er wél tijd zijn voor onze families. En voor Sinterklaas, Pakjespiet, Snoeppiet en Klungelpiet.

In Frankrijk begonnen we al met het verzamelen van kleine cadeautjes. We stuurden kaarten uit naam van Sint en Piet. Ik schreef vast een gedichtje bij een cadeau dat ik nog moest kopen, want in Nederland trekken we van (logeer)adres naar adres en hebben we geen printer. Ik bestelde een T-shirt met Sintprint voor mezelf. En vooruit, een wattenbaard voor Emiel was ook leuk. En daar was dat appje van mijn moeder. ‘Zullen we dit jaar weer eens ouderwets fonduen?’ Ze kon ons niet blijer maken.

Herinneringen

Eenmaal in Nederland hosten we door de winkelstraat. Inpakpapier met pepernotenprint! Een jute zak! Chocolaatjes in de vorm van een staf! We zagen zoveel leuks voor ons ‘heerlijk avondje’. Zoveel zoete herinneringen kwamen terug. Dingen die we eerst normaal vonden, bleken nu een garantie voor een glimlach.
Dat we niet alleen staan in ons sentiment en ons ongeneeslijke Sinterklaasvirus, merkten we al snel. Rond 10 december vertrekken we weer naar Frankrijk. Met achterin Fordy een grote big shopper voor alle bestellingen van onze Nederlandse vrienden daar. Zeven stukken gevuld speculaas. Vier zakken pepernoten. Een varken van marsepein. En twee rollen inpakpapier. Sint reist dan misschien terug naar Spanje, maar wel met een kleine omweg via Saint-Mathieu!