Deze 8 vrouwen werden voor veel geld opgelicht: ‘Hoe kon ik zo stom zijn?’

27 december 2024

Ze waren er alert op en toch overkwam het ze. Deze acht vrouwen werden voor veel geld opgelicht. “Ik waarschuw mijn ouders er altijd voor en nu was ik er zelf ingetrapt.”

‘Als een kip zonder kop heb ik betaald’

Nienke (37): “Superstom: ik kreeg een sms’je dat ik nog een openstaande vordering bij de Belastingdienst had staan en NU moest betalen. Ik raak altijd helemaal in paniek als er iets met belastingen speelt, dus als een kip zonder kop heb ik betaald. Weg geld. 264 euro was met een paar handelingen op mijn telefoon verdwenen. De Belastingdienst wist van niets, uiteraard.”

‘Ik sputterde nog wat tegen: ‘Zo veel geld?’’

Aaltje (73): “Op 1 november 2021 kreeg ik via WhatsApp een berichtje van mijn zoon. Zijn telefoon was in het water gevallen, schreef hij. Hij had nu een ander nummer dat ik moest opslaan van hem. Ik vermoedde niets en deed het. Hij appte dat hij in de telefoonwinkel stond, in de rij, en moest betalen. Of ik geld wilde overmaken. Hij zou het direct terugboeken als de nieuwe telefoon betaald was. De berichtjes volgden elkaar in rap tempo op. Hij stond onder druk, dat was mij wel duidelijk. Via WhatsApp kreeg ik door dat ik moest inloggen bij mijn bank en dat ik 3600 euro moest overmaken. Ik sputterde nog wat tegen: ‘Zo veel geld? Is dat echt nodig?’ Toch maakte ik het bedrag over. Ik was zelf ook in paniek, door de druk die hij opvoerde. En ik was ook boos dat hij blijkbaar in de problemen was gekomen. Ik probeerde hem te bellen, maar hij nam maar niet op. Na een half uur belde ik mijn dochter. Misschien wist zij meer.
‘Mam, je bent opgelicht’, zei ze meteen. ‘Je moet direct je bank bellen en je rekening laten blokkeren.’ Ik heb gedaan wat ze adviseerde, aangifte gedaan bij de politie en mijn verhaal bij fraudebestrijding gemeld. Ik voelde me zo leeg en verdrietig. Pas toen ik ’s avonds mijn zoon aan de telefoon kreeg en alles goed met hem bleek te zijn, was ik gerustgesteld. Het was maar geld wat ik kwijt was. In eerste instantie wilde ik het niemand vertellen, omdat ik me zo schaamde, maar op advies van mijn dochter heb ik het toch gedeeld. Dat voelde goed. Mijn vertrouwen in sociale media heeft een behoorlijke knauw gekregen. Een half jaar na dit voorval zag ik op tv een uitzending over whatsappfraude. Er werd verteld over de mogelijkheid geld terug te vorderen via LAVG- Eerste Hulp bij Online Fraudebestrijding. Ik heb ze gebeld en mijn situatie uitgelegd. Ik moest alle gegevens en dossiers opsturen en ze zouden proberen de dader op te sporen. De bank deed aanvankelijk nogal moeilijk over het verstrekken van gegevens, maar na aandringen gingen ze overstag. De dader is opgespoord én veroordeeld. Hij had buiten mij nog meer mensen opgelicht. Via een betalingsregeling heeft hij in twee jaar tijd het gehele bedrag terugbetaald.”

‘Ik ben niet alleen mijn geld, maar ook het leuke contact kwijt’

Halina (49): “Ik durf bijna niemand te vertellen wat mij is overkomen. Zelden heb ik me zo dom gevoeld. Dom, verdrietig, teleurgesteld en ook zó boos… Ik kwam twee jaar geleden via Facebook in contact met een ogenschijnlijk leuke man. Hij stuurde mij een vriendschapsverzoek en ik dacht dat hij mij misschien via via kende en daarom een berichtje wilde sturen. Maar we hadden elkaar nog nooit ontmoet. Hij was gecharmeerd van mijn profielfoto, zei hij. We raakten aan de praat. Ik kon wel wat afleiding gebruiken. Ik was sinds een paar jaar gescheiden en het online daten wat ik een paar keer had gedaan, was nogal rampzalig verlopen. Deze man kwam heel leuk en spontaan over. We hadden het via dm over van alles en nog wat en ik merkte dat ik steeds vaker naar zijn profielfoto keek en dan wegzwijmelde bij het idee dat deze man mij zou beminnen. Of ik verliefd was? Dat weet ik niet. Ik was er in elk geval wel heel druk mee.
De man, die zichzelf Niek noemde, zat voor zijn werk veel in het buitenland. Hij had een heel goede baan, zo begreep ik. Dan weer zat hij in Duitsland, dan weer in Polen en dan moest hij weer voor zaken in Italië zijn. Soms belden we, maar nooit lang, want de lijn was altijd slecht. Nu ik dit zo vertel, begrijp ik weer niet hoe ik er ingetrapt ben. Al mijn alarmbellen hadden af moeten gaan, helemaal toen Niek voorstelde dat hij wat geld voor me zou investeren. Ik zou in korte tijd veel winst kunnen maken. Hij was al vaker begonnen over crypto’s en beleggingen en weet ik het wat allemaal meer. Ik heb er totaal geen verstand van. Je kunt mij op dit gebied alles wijsmaken. ‘Laten we eens beginnen met 1000 euro, stelde hij voor. Lang verhaal kort: ik heb in totaal zo’n 9500 euro naar hem overgemaakt en er nooit meer iets van teruggezien. Zijn Facebook-account bestaat niet meer. De politie kan niets voor me doen. Pig butchering, noemen ze deze vorm van fraude. Ik ben met zijn mooie praatjes vetgemest en vervolgens leeggetrokken. Gelukkig heb ik niet mijn hele spaarrekening naar hem overgemaakt, maar zuur is het wel. Het erge is nog dat ik niet alleen in mijn maag zat met het geld dat ik kwijt was, maar ook met het verlies van het leuke contact dat ik met ‘Niek’ had.”

‘De praatjes waren zo glad en gelikt, het kon niet misgaan’

Patty (59): “Ik heb zo’n twintig jaar geleden via een vage kennis deelgenomen aan een piramidespel. Dat wist ik toen niet. Het zag eruit als een waanzinnige manier om veel geld te verdienen. Ik heb – schrik niet – 15.000 euro geïnvesteerd in vitaminepillen die ik voor veel meer zou kunnen verkopen. De praatjes waren zo glad en gelikt, het kon niet misgaan. De potjes vitamines waren aan de straatstenen niet kwijt te raken. Ik was er met boter en suiker ingegaan, zoals dat heet. Mijn hele inleg was ik kwijt. Hoe heb ik zo stom kunnen zijn?”

‘Wat zou hij me wel niet kunnen aandoen als ik niet betaalde?’

Gea (57): “Ik had mezelf buitengesloten. Het regende zachtjes, ik had nog een hele planning voor die dag en natuurlijk nergens een reservesleutel liggen. Haastig belde ik het eerste nummer van een slotenmaker in mijn buurt – ik vond die gegevens op Google. Nog geen drie kwartier later stond er een jonge slotenmaker voor de deur. Hij zou het wel even voor me regelen allemaal. Wat hij precies deed, weet ik niet, maar heel lang was hij er in elk geval niet mee bezig. Binnen tien minuten was de deur open en lag er een schimmige rekening op mijn keukentafel: 475 euro. Of ik even wilde aftikken. Ik schoot in de lach. ‘Maak je een grapje?’ vroeg ik. De sfeer sloeg meteen om. Hij had de deur in tien minuten open gekregen, wat zeurde ik nou? Voorrijkosten, materiaal, btw. Hij tikte driftig met zijn vinger op de rekening en keek me dreigend aan. Ik kreeg er ineens de zenuwen van. Ik was alleen met de man in mijn eigen huis. Wat zou hij me wel niet kunnen aandoen? In paniek heb ik betaald. Toen de man de deur uit was, ben ik in tranen uitgebarsten. Ik belde mijn broer die mij wist te vertellen dat ik was opgelicht. Het was al een paar keer op televisie geweest dat dit een heel bekende manier is. Het nummer dat ik online zo snel had gevonden, was helemaal niet van een slotenmaker uit de buurt. Het was van een oplichtersgilde. Inmiddels heeft Google hier wel maatregelen voor genomen. Voor mij kwam dat te laat. Die 475 euro ben ik kwijt.”

‘De kleding leek helemaal niet op wat ik besteld had’

Marcella (42): “Ik heb het niet breed. Ik ben een alleenstaande moeder en ik werk vier dagen in de week, maar het is altijd een kwestie van de eindjes aan elkaar knopen. Op een dag zag ik op Instagram een advertentie van een webwinkel met heel leuke, goed te betalen jurkjes. Ik had net vakantiegeld gehad en besloot mezelf daar eens van te verwennen. Ik bestelde voor 200 euro kleding. Een bedrag dat ik al jaren niet meer aan mezelf heb uitgegeven. Na betaling kreeg ik een mail: met drie tot vier weken zou ik de bestelling pas thuis krijgen. Daar kreeg ik al een vreemd gevoel bij, maar ik hield vertrouwen. Dan maar even geduld hebben. Ruim vier weken later werd de bestelling geleverd. Een behoorlijk pakket. Maar alles kwam uit China en niets leek op wat ik besteld had. De jurkjes waren supersynthetisch en hadden een krankzinnige pasvorm. De printjes waren letterlijk op de stof geprint: van voren gekleurd, van achter was de stof wit. Het was zo lelijk. Ik kon er echt niks mee. Pas toen ben ik reviews over het bedrijf gaan lezen. Ik was duidelijk niet de enige met deze ervaring. Ik was opgelicht. De mails die ik het bedrijf stuurde, bleven onbeantwoord. ‘Goedkoop is duurkoop’, riep mijn vader belerend, toen ik het verhaal vertelde. Zo goedkoop was het voor mij alleen niet. Het is nu vier jaar geleden, maar ik heb er nog steeds een rotgevoel over.”

‘Hij beloofde ons klushuis om te toveren in een paleisje’

Wendy (38): “Het is alweer een tijdje geleden gebeurd, maar ik word nog kwaad als ik het vertel. Mijn man en ik hadden ons eerste huis gekocht en we waren nogal bleu als het aankwam op verbouwen. Over de mogelijkheid van een ‘malafide aannemer’ hadden we nog nooit nagedacht. We vonden ’m op internet. Hij bood zich aan op Marktplaats. Na een snelle inspectie van onze woning beloofde hij ons klushuis in een paleisje om te toveren. We kregen een op zich schappelijke offerte en hij vroeg ons alvast een aanbetaling te doen bij akkoord. Omdat we zo snel mogelijk wilden gaan samenwonen, hebben we onze handtekening onder de offerte gezet en de aanbetaling overgemaakt. 5500 euro was het. Hij zou het gebruiken om de eerste materialen in te slaan.
Nadat we het geld hadden overgemaakt, begonnen de smoesjes. Zijn moeder lag in het ziekenhuis. Zijn vrouw was van de trap gevallen. Zijn busje stond in de garage. Steeds weer werd zijn bezoek uitgesteld. Mijn man eiste na zes weken de aanbetaling terug. We hadden wel door dat we van deze man geen paleisje meer hoefden te verwachten. En vanaf dat moment was hij compleet onbereikbaar. We hebben nog op alle mogelijke manieren geprobeerd met hem in contact te komen, maar het leverde vooral veel boosheid en frustratie op. ‘We pakken ons verlies’, zei mijn man uiteindelijk, na mijn zoveelste huilbui. De nieuwe aannemer bleek een gouden vent, gelukkig. Het was maar geld, dat weet ik ook wel. Maar bah, dat mensen zo gemeen kunnen zijn. Ik kan daar echt niet over uit.”

‘Ik keek mee hoe hij het geld overmaakte…’

Michelle (29): “Ik verkocht vorig jaar mijn iPhone via Marktplaats. Het ding was nog zo goed als nieuw en de koper wilde er 300 euro voor geven. Alles klonk perfect. Hij zou ’m bij mij thuis afhalen en precies op het afgesproken tijdstip stond hij aan de deur. Het viel me wel op dat hij wat zenuwachtig overkwam, maar ik ben zelf ook niet altijd even relaxed bij een wildvreemde op de stoep. Ik gaf hem de iPhone en hij liet mij op zijn telefoon zien dat hij het geld overmaakte. Ik keek mee, zag niets geks en ik wenste hem veel plezier met zijn aankoop. Een uur later bekroop me een gek gevoel. Ik checkte mijn rekening toch maar even en zag dat er niets was bijgeschreven. Op mijn berichtjes reageerde de man niet meer. Ik was in shock. Was mij dit werkelijk overkomen? Zoiets gebeurt je toch alleen als je minstens 60 bent? Niet dus. En ik mijn ouders altijd maar op het neurotische af waarschuwen voor oplichting…”

Tekst: Hester Zitvast
Foto: getty images