Sophie maakte het uit: ‘Hij liet me vreselijk schrikken’

Tekst: Iris te Voert

21 januari 2025

Die liefde of vriendschap lijkt de leukste van de wereld! Maar dan gebeurt er iets waardoor je toch ernstig gaat twijfelen… Deze lezeres vertelt over haar heldere momenten.

Sophie (31): “Ik hou best van spannende films, maar ken je die schrikmomenten, dat de hoofdpersoon iets uit de koelkast pakt, de deur weer dichtdoet, en er plots iemand achter blijkt te staan? Dat verafschuw ik. Ik haat schrikken. En Jeffrey wist dit. We waren al vier maanden aan het daten en de bios was een van onze favoriete plekken om te bezoeken. Maar naar horrorfilms wilde ik niet. Zombies, geesten, bloed en slachtpartijen doen me allemaal vrij weinig, het gaat om die onverwachte schrikmomenten die ik niet wil zien.

Lepeltje-lepeltje

Op een zaterdagavond lagen Jeffrey en ik samen in bed bij hem thuis. We hadden het net heel gezellig gehad en waren nog een beetje aan het uitpuffen. Jeffrey gaf aan dat hij moest plassen dus ik rolde me even lekker in de tweepersoonsdeken om nog een beetje na te genieten. Het viel me op dat hij lang weg was, maar misschien moest hij meer dan alleen plassen, dacht ik. Uiteindelijk hoorde ik hem de slaapkamer weer binnen komen en voelde ik dat hij naast me ging liggen. Ik lag met mijn rug naar hem toe en pakte zijn hand om hem achter mij in de lepeltje-lepeltjehouding te positioneren. Toen ik vroeg waarom het zo lang duurde, gaf hij geen antwoord. Het kon niet dat hij al sliep, daarom stelde ik mijn vraag nog eens, nu iets harder.

Schreeuw

Weer geen enkel antwoord. Dus terwijl hij tegen me aan lag, draaide ik me om. Zijn gezicht was vijf centimeter van het mijne af. Of nou ja, zijn gezicht: het zwart-witte masker van de film Scream dat hij droeg. Ik schreeuwde het ook letterlijk uit, probeerde hem uit bed te duwen en kroop zelf tegen de muur op. Het duurde wel een aantal minuten voordat mijn ergste paniek gezakt was en toen moest ik vreselijk huilen. Jeffrey zelf had direct bij mijn eerste schreeuw het masker afgetrokken en bleef zeggen ‘Schatje, ik ben het! Het was maar een grapje’, maar dat had weinig effect. Hij had ook meteen door dat het echt niet leuk was, maar ook zijn excuses en pogingen om mij te troosten hielpen niet. Ik bleef hem ruw van me afduwen. Niet omdat ik dacht dat hij echt een moordenaar was, maar omdat ik het hem zo kwalijk nam dat hij me dit had aangedaan. Uiteindelijk zijn we wel gaan slapen, maar de volgende ochtend heb ik besloten dat ik niet met hem verder wilde. Als je me zó slecht aanvoelt, zeker als je op de hoogte bent van mijn grootste angst, dan pas je niet bij mij.”

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.