Makelaar Mandy: ‘Mijn hart bonkt. Wordt ze doorgestuurd naar een neuroloog?’

Tekst: Redactie Vriendin

5 maart 2025

Mandy (32) werkt als makelaar in een middelgrote stad en is kersvers single. Mandy is bezorgd om haar moeder, die steeds vaker dingen herhaalt en vergeet.

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Woensdag 5 maart

Ik werk vanavond thuis verder aan een voorlopig koopcontract. En verkoper heeft toch nog een verborgen gebrek opgebiecht en de koper heeft daarmee een bedrag van de vraagprijs afgepeuterd. Er komt een vrijwaringsclausule in het koopcontract. Ik blijf naar de wc gaan omdat ik liters thee drink. Kan ik mijn moeder bellen? Waarom belt ze mij niet? Ze heeft vandaag toch die afspraak gehad bij de huisarts? Misschien heeft ze slecht nieuws gehad en wil ze even tijd hebben om dingen te verwerken.

‘Alles is goed’

Met mijn hand veeg ik wat kruimels van tafel van de boterham die ik net at. Vanmiddag lunchte ik met een klant en zin om te koken had ik niet meer. Voor de duizendste keer check ik mijn telefoon en net als ik hem in mijn handen heb, verschijnt mijn moeders nummer. ‘Mam!’ Ik hijg in de hoorn. Ze lacht. Ik hoor door haar lach heen een soort zucht. Mijn hart bonkt. Wordt ze doorgestuurd naar een neuroloog? Of is het al duidelijk? ‘Mandy, luister,’ ze haalt adem, ‘alles is goed.’ Op het moment dat ze dat zegt, biggelt een traan over mijn wang. En terwijl ik met mijn pen op mijn kladblok zonnetjes droedel, vertelt ze me dat het stress is. Het staren heeft een naam: dissociaties. De hersenen schakelen tijdelijk het geheugen of de emoties uit waardoor je afwezig bent. Ze beschermen de mens. ‘Volgens de dokter komt het door mijn ontslag vorig jaar in combinatie met te weinig slaap. Ik pieker te veel, weet je. Mijn mentale balans is verstoord.’ Ze kwebbelt nog wat verder over haar vorige baan en de ex-collega’s waar ze niets meer van hoort. ‘Maar ik heb ook een oplossing,’ zegt ze dan. ‘Ik ga volgende week op retraite. Een anti-stress en mindfulness-arrangement. Ik moet het nog boeken hoor, maar het is in Portugal. Ga je mee?’

Portugal

Ik schaterlach. ‘Nou, ik ben best wel aan het stressen op dit moment, maar een van de stressfactoren is geld. Dus nee.’ Mijn moeder onderbreekt me. ‘Daar heb ik al over nagedacht. Als jij nu de vlucht betaalt, regel ik de rest. Oké?’ Ik haper even. ‘Wat lief.’ Zoek naar woorden. ‘Weet je Mandy, ik vind dit best iets leuks voor ons samen. Ik heb erover nagedacht. Stel dat ik nu wél iets ernstigs had gehad. Wat had ik dan het meest vreselijk gevonden? Dat ik jong sterf, ja, dat zeker. Maar ook dat ik te weinig tijd met jou heb doorgebracht. Dat ik je beter had willen leren kennen. Dus daarom wil ik je trakteren. Kun je volgende week vrij krijgen van je werk?’

Opgelucht

Oeps. Daar heb ik nog niet echt bij stilgestaan. ‘Ik ga het vragen. Wanneer wil je vertrekken?’ Mijn moeder en ik kletsen nog even over de details. Ik ben allang blij dat ze niet naar een of ander vaag yoga-yoni-stoomemmmer-resort gaat, waarbij je ‘binnenkant wordt schoon gestoomd’. Dan hangen we op. Ik ben opgelucht dat alles minder erg is dan het leek en opgewonden dat ik met mijn moeder samen tijd zal doorbrengen. Als ik mijn laptop dichtklap, rommelt mijn buik. In de keuken smeer ik nog een extra boterham en dan kruip ik toch weer achter mijn werktafel en begin aan een mail voor meneer Hoeks.

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.

LEES OOK