Florence: ‘Mijn vriendin zit gevangen in een slecht huwelijk’

27 juli 2023

Laura (45) zit gevangen in een slecht huwelijk, vindt haar beste vriendin Florence (42). “Het is heel verdrietig om toe te moeten kijken hoe ze met de dag ongelukkiger wordt. Weggaan is financieel gezien geen optie – denkt ze.”

Onprettig gevoel

Florence: “Met sommige mensen heb je vanaf de eerste seconde een klik en bij anderen heb je vanaf de eerste seconde een onprettig gevoel. Ik had dat laatste bij Boyd. Laura introduceerde hem in onze vriendenkring met een blik in haar ogen die ik nog niet eerder had gezien. Ze had al wel vaker relaties gehad, maar van deze man was ze overduidelijk helemaal hotel de botel. Ze adoreerde hem en zette hem op een voetstuk. Ik kreeg de rillingen van hem. Er was iets in zijn houding en in zijn manier van praten, waardoor ik meteen aanvoelde: dit is een rare. Maar zoiets zeg je natuurlijk niet als je je beste vriendin intens gelukkig om hem heen ziet dartelen. Ik ging er vanuit dat hij zich die eerste ontmoetingen ook maar een beetje een houding probeerde aan te meten. Hij zou vast bijtrekken als hij ons allemaal wat beter kende – en wij hem. Maar dat gebeurde niet. Boyd bleef Boyd. Een man die ongepaste grappen maakt en uitermate ongenuanceerd was in zijn woordkeuze. Zo noemde hij Laura consequent ‘vrouw’. Voor hem misschien een leuke koosnaam, ik vond het maar denigrerend klinken. Ik vond Boyd een botte hork met een bezitterig en jaloers karakter. Zodra er een andere man in Laura’s buurt kwam staan, zette hij zijn geur af. Dan zag ik de blik in zijn ogen veranderen. Laura was daar juist gecharmeerd van. ‘Eindelijk eens iemand die voor mij vecht’, zei ze dan.”

Onafhankelijkheid opgegeven

“Binnen een jaar had Boyd Laura ten huwelijk gevraagd. Hij had een goede baan met een riant salaris en kosten noch moeite werden gespaard om de trouwdag perfect te maken. Ze trouwden wel op huwelijkse voorwaarden. Ik heb die hele dag met een knoop in mijn maag rondgelopen. De sfeer was er tussen mij en Boyd vanaf onze eerste ontmoeting niet beter op geworden. Onze gesprekken verliepen nooit soepel, het boterde gewoon niet. Hij voelde waarschijnlijk wel aan dat ik hem niet mocht en hield Laura bij me weg, had ik het idee. Als ik met haar wilde afspreken, kwamen er regelmatig van zijn kant plannen tussendoor. Zo zei ze eens een etentje af omdat hij een ‘verrassing’ voor haar had. Hij nam haar gewoon mee naar hun favoriete restaurant; kon dat dan niet een andere dag?

Laura had mij gevraagd te speechen tijdens de ceremonie. Ik heb dagen gezocht naar de juiste woorden. Ik wilde natuurlijk niet laten merken dat ik mijn twijfels had over de toekomst van hun relatie, maar ik vond het ook niet eerlijk om een jubelverhaal op te hangen. Ik heb me uiteindelijk voornamelijk gericht op Laura en onze vriendschap. Aan Boyd besteedde ik maar een paar zinnen.

Na hun huwelijk werd Laura snel zwanger: van een tweeling. Ze stopte vrijwel direct na de bevalling met werken. Dat had Boyd voorgesteld. Het was ook niet te combineren, twee kinderen en een baan, vond Laura. Ik wist niet wat ik hoorde, ze had zo’n leuke baan als communicatiemedewerker! Ik had op dat moment ook twee kleine kinderen die ik dan weliswaar niet tegelijk had gekregen, maar ik werkte er nog gewoon vier dagen bij. ‘Wij hebben hier samen voor gekozen’, zei Laura snibbig toen ik haar vroeg of ze niet bang was haar onafhankelijkheid op te geven. Ik hield mijn mond. Ik geloofde niet dat ze er echt samen voor hadden gekozen. Dit was weer een manier van Boyd om Laura nog meer aan hem te binden.”

Altijd gejaagd

“Na de tweeling volgden er nog twee kinderen. Laura’s leven stond 24/7 in het teken van haar gezin. Als ik een keer met haar wilde kletsen, schreeuwde er altijd wel een peuter of kleuter op de achtergrond mee. Ze klonk altijd gejaagd, onze ooit zo lange telefoongesprekken werden steeds korter. Ik had niet de indruk dat ze gelukkig was. Eetafspraken zei ze vaak last minute af. Vaak omdat er een kind ziek was. Na de zoveelste keer opperde ik dat Boyd misschien een keer bij de kinderen thuis kon blijven? De discussie die daarop volgde, eindigde bijna in een ruzie. Ik gaf het op. Ik moest me er bij neerleggen dat ik mijn beste vriendin een beetje kwijt was. Ik heb er wel een paar keer geprobeerd met Laura over te praten, maar ze verdedigde hem. Wat moest ze dan? Hem voor mij verlaten? Ze zou er vast wel achterkomen, op den duur, zei ik tegen mezelf.

Twee jaar geleden bliezen we onze vriendschap nieuw leven in. We hadden elkaar jarenlang weinig gezien of gesproken, toen Laura ineens op een verjaardag voorstelde een dag naar de sauna te gaan. Onze kinderen zijn inmiddels allemaal pubers, misschien dat ze daardoor ook wat meer lucht kreeg. Ze hoefde niet meer thuis te wachten met koekjes en thee. We hebben die dag veel met elkaar gesproken. Laura vertelde dat ze spijt had van bepaalde keuzes die ze had gemaakt. Ze was openhartiger dan ooit. ‘Ik ben de afgelopen jaren heel eenzaam geweest’, zei ze. En toen kwam het hoge woord eruit: ‘Iemand vertellen dat je niet gelukkig bent in je huwelijk, is niet makkelijk. Daarom heb ik het voor mezelf gehouden.’ Ik moest me inhouden om niet iets als ‘Ik wist het!’ te roepen. Maar Laura was me voor. Ze zei meteen: ‘Ik denk dat jij dat, als enige, wel hebt aangevoeld.’ Ik knikte. Ik had zo met haar te doen. Want ik wist ook wel dat ze nu ze dit aan mij opbiechtte niet de volgende dag de scheiding zou aanvragen. Laura’s hele leven draaide om haar gezin en haar man…”

Ieder huisje had z’n kruisje

“Ze vertelde dat ze al een paar keer bij Boyd had aangekaart dat ze zich ongelukkig voelde. Daar had hij heel heftig op gereageerd. Ze moest vooral niet denken dat het in andere relaties wél perfect was; ieder huisje had z’n kruisje, had hij gezegd. Maar hij had haar ook meteen duidelijk gemaakt dat áls ze hem ooit zou verlaten, hij haar kapot zou maken – zowel emotioneel als financieel.

Ik zei dat ze in ieder geval weer zo snel mogelijk aan het werk moest gaan, zo zou ze in elk geval weer een inkomen hebben. Ze schudde haar hoofd. ‘In mijn vakgebied staan per vacature honderden net afgestudeerde meiden klaar. Ik heb al een paar sollicitatiebrieven verstuurd, maar ik krijg vaak niet eens een reactie.’ Ik opperde dan iets in een andere branche te proberen, als het maar geld opleverde. Maar Boyd wilde dat écht niet, zei ze. Laura mocht haar eigenbelang niet voor de kinderen laten gaan. Stabiliteit in hun leven was belangrijker. Het maakte me boos te horen dat mijn altijd zo sterke vriendin bang was voor haar eigen man. Waar was haar daadkracht gebleven? Ik heb Laura mijn mening laten weten. Ze deed er niets mee. Boyd had binnen hun huwelijk de financiële zaken zo geregeld, dat Laura geen kant op kon. Het huis was van hem. Ze zou na een scheiding wel alimentatie krijgen, had ze uitgevogeld, maar met de huidige torenhoge huurprijzen in onze regio, zou ze financieel klem komen te zitten. Ik piekerde me suf naar een oplossing, maar kon die ook zo één, twee, drie niet verzinnen. En ook al zou ik een goedkoop huisje ergens voor haar kunnen regelen, ze moest nog wel zélf de knoop doorhakken.”

Lees ook: de kinderen van Liesbeth maken dag en nacht ruzie met elkaar

Veel te laf

“Inmiddels zijn we twee jaar verder en zijn ze nog steeds bij elkaar. Boyd heeft zijn klauwen nog verder om haar heengeslagen, nu hij het gevoel heeft dat ze bij hem weg wil. Hij werkt nog wel, maar heeft haar wijsgemaakt dat hij tegen een burn-out aan zit. Ze is als de dood dat hij omvalt als zij hem verlaat. Hij dreigt zelfs regelmatig met zelfmoord. Een leven zonder haar heeft voor hem geen zin, zegt hij steeds. Laura is heel bang dat hij op een dag de daad bij het woord voegt en zij verantwoordelijk is voor zijn dood. Ik word woest als ze zoiets zegt. ‘Hij is verantwoordelijk! Niet jij!’ roep ik dan. Maar die woorden komen niet aan. ‘Wat als hij de kinderen in zijn wanhoop meeneemt’, zei ze onlangs. Ik geloof daar helemaal niks van. Boyd is iemand die alleen maar roept dat hij er een einde gaat maken om haar angst in te boezemen. Hij is veel te laf voor zelfmoord. En ondanks dat ik hem een vreselijke vent vind, zie ik wel dat hij zielsveel van zijn kinderen houdt. Hij zal ze nooit iets aandoen. Toch snap ik ook dat Laura geen enkel risico neemt. Hoe vaak hoor je niet in het nieuws dat de buurt het gezinsdrama echt niet had zien aankomen? Ik vermijd het om Boyd te zien. Ik kan niet meer normaal doen tegen die man, hij maakt me woedend. Afstand houden is beter voor iedereen.

Laura heeft naast mij inmiddels ook twee andere vriendinnen verteld over haar huwelijksproblemen. Zij staan er net zo in als ik: wegwezen bij die man. Een van die vriendinnen spreekt uit ervaring. Zij is ook gescheiden en heeft er jaren over gedaan voordat ze de knoop doorhakte. Haar ex deed alsof zijn wereld verging, toen ze het hem uiteindelijk vertelde – hij zei ook dat het leven zonder haar geen zin meer had. Ik zie haar nog radeloos en in tranen bij me op de stoep staan; ze voelde zich zo ongelooflijk schuldig. Binnen een maand trok hij in bij een vrouw die hij op Tinder had ontmoet. Zo kapot van verdriet bleek hij toch niet.”

Vrijheid terug

“Laura hoort zulke verhalen wel aan, maar ik zie dat die haar niet overtuigen. Vooral de financiële zorgen die haar te wachten staan na een scheiding, vindt ze heftig. Boyd regelt binnen het gezin al sinds ze bij elkaar zijn alle financiën. Laura is wat dat betreft best onwetend – ze heeft amper een idee van alle kosten, maar ook niet van de regelingen die er voor gescheiden moeders zijn. Ik probeer zo veel mogelijk voor haar uit te zoeken, maar ik vind ook dat ze daar zelf achteraan kan gaan. En ja, ze zal het met minder geld moeten doen dan ze nu gewend is. Misschien kan ze wel geen auto meer betalen. En ze zal ook zeker niet meer elke vier weken een paar uur  bij de kapper kunnen zitten of elke dag in een leuk tentje koffie kunnen drinken. Maar ze heeft wel haar vrijheid terug en dat zou mij persoonlijk toch veel meer waard zijn.

Ik druk het mijn dochters regelmatig op hun hart: zorg dat je altijd financieel onafhankelijk blijft. Ik heb een goed huwelijk en ben heel gelukkig met mijn man, maar als ik zou willen, zou ik zo op eigen benen kunnen staan. Dat geeft rust.
Wat Boyd doet, is Laura psychisch gijzelen, zeg ik weleens. Hij heeft haar volledig in zijn greep met zijn bangmakerijen. Ik weet zeker dat bij Laura ooit het kwartje gaat vallen. Ze heeft al eens gezegd dat ze bij hem weggaat als de kinderen de deur uit zijn, maar ik verwacht dat het veel eerder gebeurt. Op een dag zal ze er klaar mee zijn. Misschien wel omdat ze een leuke vent tegen het lijf loopt die haar ogen echt opent. Voor nu moeten we lijdzaam toekijken hoe ze gevangen zit. Gevangen in haar eigen huwelijk.”

Lees ook: Sandra: ‘Ik ging vreemd met de man van mijn zus’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.