3 redenen waarom bingewatchen helemaal zo slecht nog niet is

11 februari 2021

Je hele zondagmiddag spenderen aan het kijken van je favoriete nieuwe serie? Wij vertellen je waarom dit gedrag helemaal niet ongezond hoeft te zijn.

Bingewatchen

Bingewatchen is een bezigheid die een vrij negatieve reputatie heeft. Het verwijst naar gedrag waarbij je buitensporig lang meerdere afleveringen van een serie kijkt. Eenmaal begonnen, kun of wil je vaak niet meer stoppen met kijken. Natuurlijk is bingewatchen niet goed als er eigenlijk een berg huiswerk of afwas op je staat te wachten. Toch is bingewatchen niet alleen maar ongezond. Er zijn namelijk drie voordelen:

1. Het verhaal

Het voordeel van streamingsdiensten als Netflix, is dat er vaak één of meerdere seizoenen van een serie beschikbaar zijn. Je kunt dus meerdere afleveringen achter elkaar kijken. Het voordeel hiervan is dat je helemaal in het verhaal wordt opgezogen. Je hoeft niet een week te wachten op een nieuwe aflevering. Dit levert een heerlijk positief gevoel op.

Lees ook: Bingen maar: déze films en series verschijnen in februari op Netflix

2. Teleurstellingen voorkomen

Je kent het vast wel. Je hebt één aflevering van een serie gezien en de hele week verheug je je op de tweede aflevering. Als deze aflevering eenmaal verschijnt, ben je teleurgesteld. Je had je er zo op verheugd, maar de aflevering valt tegen. Van dit gevoel heb je geen last als je meerdere afleveringen achter elkaar bekijkt. De spanning bouwt zich namelijk niet op.

3. Je ontkomt er niet aan

Jaren geleden toen er nog geen streamingdiensten waren, zaten de afleveringen van een serie veel beter in elkaar. Eén aflevering vertelde al een heel verhaal. Tegenwoordig is dit niet meer zo. Niet alle afleveringen eindigen met zo’n fijne cliffhanger. Hierdoor wordt je stiekem gedwongen om langer door te kijken. Hunkerend naar spanningsopbouw en cliffhangers. Je kunt er dus eigenlijk helemaal niets aan doen.

Lees ook: Bewezen: elke dag kaas en een glas wijn houdt je slim én scherp

Foto: GettyImages
Bron: Psychologytoday