Ciska: ‘Mijn baas weet niet dat mijn cv uit mijn duim is gezogen’

22 oktober 2024

Iedereen heeft wel iets wat hij liever (even) voor zich houdt. Ciska (31) is bang dat haar baas alsnog zal ontdekken dat ze haar cv uit haar duim heeft gezogen…

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

“Ik heb jaren langer over mijn opleiding gedaan dan de bedoeling was. Deels omdat ik in die periode niet zo lekker in mijn vel zat, maar ook gewoon omdat ik wel van een feestje hield. Rond mijn twintigste kreeg ik een vriend die helemaal gek was van reizen en ik ging graag met hem mee. Alles bij elkaar heb ik zeker tweeënhalf jaar in het buitenland gezeten, van Zuid-Amerika tot aan Australië.

Ik heb er geen spijt van, want ik heb er veel mooie herinneringen aan overgehouden. Maar ja, toen was ik ineens negenentwintig en had ik toch eigenlijk wel een echte baan nodig. Zelfs mijn ouders lieten doorschemeren dat ze vonden dat ze inmiddels wel voldoende hadden bijgedragen aan mijn levensonderhoud. Dus moest ik gaan solliciteren.

Opstellen van cv

Het was best confronterend om te ontdekken dat je zelfs voor vrij simpele baantjes al aan allerlei eisen moest voldoen. Een diploma alleen was blijkbaar niet voldoende, je had meestal ook relevante werkervaring nodig. Tja, en die had ik dus niet. Met het opstellen van mijn cv was ik dan ook heel snel klaar. Nadat ik de datum van mijn diploma wat terug in de tijd had geplaatst om te verhullen dat ik veel te lang over mijn opleiding had gedaan, had ik ineens een gat van bijna tien jaar…

Eerst fleurde ik dat gat een beetje op met alle bijbaantjes die ik had gehad. Maar dat ik in een paar kroegen had gewerkt en Engelse les had gegeven in een klooster in Thailand, maakte blijkbaar niet heel veel indruk op toekomstige werkgevers, want ik werd niet één keer voor een eerste gesprek uitgenodigd. Eerlijk? Dat viel me vies tegen en deed mijn zelfvertrouwen absoluut geen goed.

Kennismakingsgesprek

Toen zag ik die vacature voor een administratief medewerkster bij een klein garagebedrijf in mijn woonplaats. Ik had er de juiste opleiding voor, was enthousiast en flexibel, maar ja, die ervaring… Dus verzon ik in een opwelling dat ik jarenlang had gewerkt op de administraties van twee verschillende bedrijfjes. Bedrijfjes die wel bestonden, maar waar ik uiteraard nog nooit binnen was geweest. Niet te ver weg, ook niet te dicht in de buurt, in een iets andere sector. Ja, ik dacht er wel over na.
Ergens ging ik ervan uit dat ik toch niet uitgenodigd zou worden, dus wat maakte het uit? Maar ik werd deze keer dus wél gebeld.

Het kennismakingsgesprek ging ook goed: ik had me erop voorbereid, maar er werd niet eens naar mijn vorige banen gevraagd. Ik nam aan dat ze daarna toch wel wat meer research zouden plegen en dat ik alsnog door de mand zou vallen, maar ik kreeg eerst een tweede uitnodiging en vervolgens een contract aangeboden…

Schuldig

Inmiddels werk ik er alweer ruim een jaar. Mijn contract is onlangs verlengd. Ik ben daar helemaal op mijn plek, maar voel me nog steeds schuldig. Een tijdje terug stond ik eigenlijk op het punt om het alsnog op te biechten aan mijn baas, met wie ik inmiddels echt wel op goede voet sta. Het is een klein bedrijf, dus je leert elkaar snel persoonlijk kennen en we gaan allemaal heel vriendschappelijk met elkaar om. Bovendien heb ik inmiddels wel laten zien dat ik deze baan heel goed aankan. Dus ik had goede moed dat het me met een glimlach en een schouderklopje vergeven zou worden.

Strafbaar

Maar toen las ik ergens dat zelfs een klein beetje creativiteit op je cv voldoende reden is voor ontslag op staande voet en soms zelfs strafbaar… Daar schrok ik zo van, dat ik heb besloten om het voorlopig toch maar voor me te houden. Maar de angst dat ik op een dag alsnog betrapt zal worden, blijft. En betrapt worden op leugens is natuurlijk nog veel erger dan ze zelf opbiechten. Bovendien zou een ontslag op staande voet ook niet bepaald een opsteker voor mijn cv zijn. Zou ik dáár weer over moeten gaan liegen…”

Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd.
Foto: Getty Images

Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.