Ineke: ‘Ik had mijn zoon beloofd te stoppen, maar rook weer’

14 november 2024

Iedereen heeft wel eens iets wat hij liever (even) voor zich houdt. Ineke (42) had haar zoon beloofd dat ze eindelijk definitief zou stoppen met roken…

“Het was een doodgewone woensdagavond. Nietsvermoedend zat ik met mijn gezin aan het avondeten. ‘Mam?’ zei mijn zevenjarige zoon Micah ineens. ‘Ik weet al wat ik voor mijn verjaardag wil.’ ‘O?’ Ik keek hem vragend aan. ‘Ik hoef dit jaar geen cadeautje.’ Ik fronste mijn voorhoofd. ‘Niet? Wat dan?’ Micah beet op zijn lip. ‘Ik wil dat jij stopt met roken.’ De vork met boerenkool bleef vlak voor mijn mond hangen. De stilte die volgde was oorverdovend. Zelfs Jeffrey, onze jongste van drie, stopte met eten en keek aarzelend van zijn grote broer naar mij. ‘Dat wil ik óók,’ zei hij vervolgens voor de zekerheid, omdat hij nu eenmaal altijd alles wilde wat zijn broer wilde. Mijn blik gleed naar mijn man Jorg. Die grimaste, maar richtte zijn ogen vervolgens weer op zijn eten en kwam me niet te hulp. ‘Nou…’ begon ik aarzelend, terwijl ik het gevoel had dat mijn keel werd dichtgeknepen. Micah keek in zijn bord. ‘De juf zegt dat je ziek wordt en doodgaat van roken. Ik wil niet dat jij ziek wordt en doodgaat.’ Mijn hoofd begon zachtjes te bonken. Ik keek weer naar Jorg, maar die was vastbesloten om zich er niet mee te bemoeien. Die was vast stiekem blij dat ik zo voor het blok werd gezet. Zelf was hij anderhalf jaar daarvoor gestopt. Van de ene op de andere dag. Superknap, vond ik. Maar ik vond steeds wel weer een smoesje om er zelf nog ‘even’ mee door te gaan. Terwijl ik heel goed wist dat Micahs juf gelijk had.

Roken

Ik was op mijn achttiende begonnen met roken, toen ik een opleiding deed waar bijna iedereen rookte. Nu zou ik wel tegen mijn achttienjarige zelf willen schreeuwen: doe het níét! Op mijn ‘hoogtepunt’ – tussen mijn twintigste en dertigste – rookte ik wel anderhalf pakje per dag. Toen Jorg en ik besloten dat we voor kinderen gingen, ben ik serieus geminderd, om tijdens mijn twee zwangerschappen helemaal te stoppen. Maar vrij snel na beide bevallingen ben ik toch weer gaan roken. Want ja, zo’n baby brengt stress met zich mee…

Een wake-upcall

Ik was inmiddels voor mezelf begonnen en werkte vooral vanuit huis, dus niets hield me tegen om op mijn werkzolder met de deur dicht en het dakraam open mijn sigaretjes te roken. Daar had niemand er last van, zo hield ik mezelf voor. Nou ja, afgezien van het feit dan dat ik er ziek van werd en dood aan ging. Maar dat blokte ik voor het gemak maar weg. Maar als je kind zelfs bereid is om zijn verjaardagscadeau op te offeren om jou te laten stoppen met roken, is dat toch een wake-upcall. En hoe kon ik nee zeggen? Dus stopte ik, op 23 december, Micahs verjaardag. Micah kreeg natuurlijk toch dat skateboard dat hij zo graag wilde, maar het eerste wat hij iedereen vertelde, was dat zijn moeder was gestopt met roken. Hij was er zó blij mee. Jorg trouwens ook. En ik ook, zo zei ik streng tegen mezelf.

Trance

Ruim drie maanden ging het goed. En toen gebeurde er iets geks. Zonder enige aanleiding. Ik had op een ochtend net boodschappen gedaan, liep op mijn gemakje door naar de servicebalie waar de sigaretten lagen, kocht een pakje en een aansteker en liep naar buiten, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Het leek bijna alsof ik in een soort trance verkeerde. Op de parkeerplaats stak ik er meteen eentje op. Het smaakte vies, maar dat duurde maar even. Sindsdien rook ik weer. Een, twee sigaretten op een dag. Soms drie. Stiekem. Jorg rook het natuurlijk meteen, maar de kinderen hebben niets in de gaten. Ik denk niet dat ik ooit nog zonder schuldgevoel kan roken. Maar ik doe het dus wel. En ik schaam me kapot. Ik had het nog zo beloofd…”
Tekst: Lizet Jonkers – Uit privacy-overwegingen zijn de namen gewijzigd
Foto: Getty Images

Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.

LEES OOK