Ingrid (63) heeft spijt van een familieruzie
23 september 2024
Soms zou je willen dat je de klok terug kon draaien. Dat je een andere keuze had gemaakt, waardoor alles anders was gelopen. Ingrid (63) heeft spijt van een familieruzie.
Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.
“Het was een triest afscheid. Jos liet niemand na. Alles bij elkaar was er nog geen twintig man. Een paar grijze mensen uit het dorp, wat buren van omliggende boerderijen. Ik was er. En Geert was er, ondanks alles, ook. Dat vond ik heel fatsoenlijk van hem. Met hem heb ik achteraf nog een kop koffie gedronken. Maar over Jos hebben we het zelfs toen niet gehad. Niemand die tijdens de dienst een woordje sprak. Ik ook niet. Wat moest ik zeggen? Wat ik had moeten zeggen, had ik moeten zeggen voordat hij was overleden. Nu had het geen zin meer. Eigenlijk drong het pas op de begrafenis goed tot me door. Wat zonde. Waarom was het toch zo gelopen? Had het nou écht niet anders gekund? Stel dat ik later nog een poging tot verzoening had ondernomen? Maar dat had ik niet gedaan. En nu was-ie dood. Jos, mijn oudste broer, die ik toen al bijna vijfentwintig jaar niet meer had gesproken.
Vroeger
We waren vroeger thuis met z’n vieren. Jos, Cor, Geert en ik, in die volgorde geboren, allemaal thuis op de boerderij. Mijn drie broers hielpen al van jongs af aan mee op het land en in de schuur. Die zaten al op de trekker voordat ze van de basisschool af waren. Als meisje hielp ik mijn moeder in de keuken en bij het huishouden. Zo ging dat in die tijd gewoon. Ik moet zeggen dat ik dat ook nooit erg heb gevonden.
Mijn vader is al vrij jong overleden na een ongeluk met een machine. Jos, Cor en Geert namen het na zijn dood helemaal over. Waar Cor en Geert
ieder een eigen gezin stichtten, bleef Jos altijd bij mam op de boerderij wonen. Het ging allemaal in harmonie. Feestdagen en verjaardagen vierden we vaak samen op de boerderij, met alle kinderen erbij. Hartstikke gezellig, daar heb ik warme herinneringen aan.
Erfenis
Maar zoals je wel vaker hoort, werd de erfenis een splijtzwam in ons gezin. Ik wil er verder niet te veel over uitweiden, maar het kwam erop neer dat Jos na mams overlijden vond dat hij recht had op meer dan de anderen. Nou, en dat werd dus ruzie. In eerste instantie om geld, maar al snel vlogen de naarste beschuldigingen over en weer. Zelf had ik er eigenlijk niet zo heel veel mee te maken. Ik was nooit betrokken geweest bij het bedrijf en die hele erfenis kon me eerlijk gezegd gestolen worden. Maar uiteindelijk kwam ik voor het blok te staan en moest ik partij kiezen. En omdat Jos zo overduidelijk fout zat, koos ik partij voor mijn andere broers.
Cor en Geert zijn uit het bedrijf gestapt en Jos bleef op de boerderij wonen. Hij is altijd alleen gebleven. Nu waren mijn broers alle drie typische boeren: zwijgzaam, rechtlijnig en vooral koppig. Dus is er nooit meer sprake geweest van enige toenadering. Ze hebben elkaar nooit meer gesproken. Cor was zelfs niet op de begrafenis, ondanks mijn aandringen. Verschrikkelijk toch? Niet naar de begrafenis van je eigen broer gaan, om iets wat vijfentwintig jaar geleden is gebeurd?
Afscheid
Omdat Jos verder geen nabestaanden had, kwamen ze na zijn plotselinge overlijden bij mij uit met de vraag of ik de zaken rond zijn afscheid wilde regelen. Daar kon ik geen nee op zeggen. Maar het maakte wel veel bij me los. Veel herinneringen aan vroeger. En spijt, omdat het zo was gelopen. Hoe zou Jos zich eronder hebben gevoeld, al die jaren? Ik kan me gewoon niet voorstellen dat hij gelukkig is geweest, in zijn eentje daar op de boerderij. Heeft hij spijt gehad? Was hij eenzaam? Maar hij was natuurlijk net zo koppig als de rest. Al was hij degene die fout zat, ik had de verstandigste moeten zijn. Ik had hem moeten vergeven en hem de uitgestoken hand moeten bieden. Dan hadden we het vast, als broer en zus, kunnen uitpraten. Misschien had ik mijn broers zelfs nog wel met z’n drieën rond de tafel gekregen. Maar hoe dan ook: Jos was mijn broer en ik had vrede met hem moeten sluiten. Ik zal er de rest van mijn leven spijt van hebben dat ik dat niet heb gedaan.”
Tip van Vriendin
In Elke familie heeft een verhaal geeft Julia Samuel inzicht in hoe diepgaand we zijn beïnvloed door onze familie – inclusief grootouders, broertjes en zusjes – en laat ze zien hoe familieleden samen problemen kunnen oplossen. Haar twaalf regels voor familiegeluk bieden handvatten om zelf een beter familielid te worden. Voor meer informatie klik op onderstaande button.
Elke familie heeft een verhaal
Tekst: Lizet Jonkers – Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd
Foto: Getty Images
Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.
