Irene (44) heeft spijt van haar verhuizing

22 oktober 2024

Soms zou je willen dat je de klok terug kon draaien. Dat je een andere keuze had gemaakt, waardoor alles anders was gelopen. Irene (44) heeft spijt van haar verhuizing.

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

“Ik was 37 toen ik eindelijk voor het eerst zwanger was. Rob en ik woonden toen al jaren samen in mijn geboortestad Rotterdam, in een karaktervolle loft met uitzicht op de Maas. Bijzonder prijzig, maar als tweeverdieners konden we het betalen. Omdat het moederschap mijn grote droom was, hadden we echter afgesproken dat ik na de bevalling zou stoppen met werken. We moesten dus op zoek naar een nieuwe stek, die én goedkoper én kindvriendelijk moest zijn.

Huis in Brabant

Toen Rob me op zijn laptop een huis in ‘zijn’ Brabant liet zien, schrok ik. Hij bekende dat hij al langer speelde met het idee om terug te gaan naar zijn geboortestad. Niet voor zichzelf, maar vanwege zijn moeder. Die had een halfjaar daarvoor een herseninfarct gehad, waar ze maar deels van was hersteld. Met haar rechterhand kon ze nagenoeg niks meer, haar concentratievermogen was enorm achteruitgegaan en ook emotioneel gezien ging het niet goed. Toch wilde ze koste wat kost in haar eigen huisje blijven wonen. Robs zus, die in de buurt woonde, nam alle mantelzorg op zich. Iets waar Rob zich enorm schuldig om voelde.

Daar kwam bij dat een huis in Brabant, mét tuin, een heel stuk goedkoper was dan wat we in Rotterdam konden vinden. Maar weg van mijn familie, mijn vrienden, mijn geboortestad? Eerlijk? Ik zag het toen al totaal niet zitten.

Thuis voelen

Maar ik begreep waarom Rob het wilde. Rob, mijn rots in de branding, die voor het eerst in de tien jaar dat we samen waren echt iets van míj vroeg. Daar kwam bij dat ik volledig opging in mijn zwangerschap, waar ik zo lang op had gewacht. Behalve euforisch, was ik vooral angstig dat het alsnog mis zou kunnen gaan. Al het andere ging in die periode nogal langs me heen. Ik stemde toe.
Twee maanden voor de bevalling verhuisden we. Op het moment dat ik over de drempel stapte, wist ik eigenlijk al dat ik me hier nooit thuis zou gaan voelen. Toen zei ik nog tegen mezelf dat ik gewoon even moest wennen. Maar dat is nooit gelukt, ook door wat er daarna gebeurde.

Depressie

De bevalling verliep goed, de periode daarna niet. Ik kreeg een postnatale depressie. Na al die jaren was het me eindelijk gelukt om moeder te worden, maar tóch voelde ik me extreem ongelukkig. Alles was zwart, elke dag leek een onneembare horde. Ik vond het al moeilijk om mijn kind elke ochtend weer onder ogen te komen. Ik voelde me zo tekortschieten, en zo gigantisch schuldig ook.

Mijn depressie heeft ruim anderhalf jaar geduurd. Dankzij professionele hulp ben ik eruit gekomen en inmiddels gaat het gelukkig goed met me. Al heb ik nog steeds het gevoel dat ik een stukje van mezelf kwijt ben geraakt. En dat komt óók door dit huis. Misschien komt het, omdat al die verdrietige herinneringen aan die eerste tijd zo sterk zijn verbonden met deze plek. Want al kan dit huis er niets aan doen dat ik een postnatale depressie kreeg, het is wel de plek waar ik me zo lang ongelukkig heb gevoeld. Soms heb ik het gevoel dat een deel van al die negativiteit tussen deze muren is blijven hangen. Dat iets maakt dat ik hier gewoon nooit écht gelukkig zal kunnen worden. Bovendien mis ik mijn familie erg, mijn vrienden, de stad…

Terug naar huis

We wonen hier nu ruim zes jaar. Inmiddels gaat onze dochter naar de basisschool. Ze heeft hier vriendjes en vriendinnetjes, kent de buurt, voor haar is dit thuis. Het gaat niet goed met Robs moeder. Ik ga een of twee keer per week bij haar langs met haar kleindochter, daar fleurt ze van op. Ook de huidige krapte op de woningmarkt en de bijbehorende huizenprijzen maken dat verhuizen momenteel gewoon geen optie is. Maar ik wil hier zó graag weg en terug naar huis…”

Tekst: Lizet Jonkers – Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd.
Foto: Getty Images

Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.