Janneke: ‘Mijn kinderen weten niet dat ik vroeger best wat drugs heb gebruikt’
22 oktober 2024
Iedereen heeft wel iets wat hij liever (even) voor zich houdt. Janneke (70) vertelt haar kinderen nog steeds niet dat ze in haar jonge jaren aardig wat drugs heeft gebruikt.
Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.
“Ik ben in 1953 in Zeeland geboren, drie weken na de watersnoodramp. Mijn moeder zat destijds na het doorbreken van de dijken hoogzwanger op zolder, maar het water kwam gelukkig niet hoger dan halverwege de trap. Mama hield er wel een angststoornis aan over, die ze de rest van haar leven niet meer kwijtraakte. Waarschijnlijk was ze daarom zo beschermend naar mij toe. Ik mocht nooit iets. Van mijn vader trouwens ook niet, maar die was gewoon streng. Bovendien woonden we in een dorp waar iedereen elkaar kende. Alles wat anders was, werd argwanend in de gaten gehouden.
Vrije liefde en drugs
Toen ik in 1971 als achttienjarige in Amsterdam arriveerde, was ik dan ook totaal niet voorbereid op wat ik daar aantrof. Ik ging er studeren, maar dat was voor mij maar een excuus om eindelijk te kunnen ontsnappen aan thuis. Ik wilde lucht, ik snakte naar vrijheid. Van studeren kwam – voorspelbaar genoeg – niet veel. Het duurde geloof ik nog geen week voordat ik mijn eerste sigaret rookte en eerste biertje dronk.
Van de jaren die daarop volgden, kan ik me eerlijk gezegd bijzonder weinig herinneren, zelfs niet hoelang die periode nu precies heeft geduurd. Als ik heel goed reken, kom ik uit op een jaar of drie, waarin ik me hartstochtelijk overgaf aan alles wat die tijd zo veel kleur en hoop gaf: muziek, vrije liefde en drugs. Hasj en wiet natuurlijk, in grote hoeveelheden, en later vooral opium, toen dat in mijn kringen populair werd. Ik heb zelfs een keer LSD geprobeerd, maar dat was bepaald geen positieve ervaring, dus is het bij die ene keer gebleven. Gelukkig maar, denk ik nu, want voor hetzelfde geld heb je een fijne trip en raak je er vervolgens aan verknocht, om uiteindelijk in een andere dimensie te blijven hangen.
Drempel
Aan heroïne, wat in die tijd enorm in opkomst was, heb ik me gelukkig nooit gewaagd. Al was volgens mij toen nog niet zo bekend hoe destructief dat middel is, ik geloof dat ik toch wel doorhad dat dat een drempel was waar ik niet overheen moest stappen. Achteraf denk ik: misschien is mijn opvoeding uiteindelijk toch mijn redding geweest. Ergens in mijnachterhoofd hoorde ik nog steeds de waarschuwingen van mijn moeder en de dreigementen van mijn vader. Misschien was ik me daardoor meer bewust van de gevaren en grenzen dan sommige anderen om me heen. Ik heb geen contact meer met mensen uit die tijd, maar weet wel dat het niet met iedereen goed is afgelopen. Zo’n dubbeltje heeft maar een zuchtje nodig om de verkeerde kant op te vallen.
Kinderen
Met mij is het wel allemaal goed gekomen. Mijn studie heb ik destijds natuurlijk niet afgemaakt, maar ik vond uiteindelijk wel een leuke baan, waar ik vervolgens mijn aanstaande echtgenoot ontmoette, met wie ik de kinderen kreeg waar ik zo naar verlangde. De wetenschap dat ik toch een tijdje langs het randje van een afgrond heb gewandeld, is me echter altijd bijgebleven. Toen ik eenmaal zelf kinderen had, was ik dan ook erg op mijn hoede. Zeker vanaf hun puberteit, maar ook in de jaren daarvoor heb ik ze regelmatig gewezen op de gevaren van drugs.
Toen mijn oudste dochter een keer vroeg of ík weleens drugs had gebruikt, heb ik glashard ontkend. Ik? Drugs? Nee, natúúrlijk niet! Later voelde ik me wel een beetje schuldig om die leugen. Normaal gesproken vind ik de waarheid een belangrijk goed, maar toch denk ik dat dit in het belang van de kinderen het beste antwoord was. Misschien was de waarheid net dat kleine zetje geweest dat ze had aangespoord om zelf ook te gaan experimenteren. Ik kan niet zeggen dat ik spijt heb van wat ik heb gedaan, maar zou niet willen dat mijn eigen kinderen mijn voorbeeld zouden volgen. Inmiddels zijn ze allemaal de dertig gepasseerd, maar toch blijft dit mijn geheim…”
Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd.
Foto: Getty Images
Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.
