Vrouw Laptop (1)

Lianne (35) heeft spijt van haar online koopverslaving

Soms zou je willen dat je de klok terug kon draaien. Dat je een andere keuze had gemaakt, waardoor alles anders was gelopen. Lianne (35) heeft spijt van haar online koopverslaving.

Mijngeheim

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

“Begin vorig jaar beviel ik van mijn dochtertje Lieneke. Freek en ik hadden er jaren over gedaan om zwanger te raken, dus we waren dolgelukkig. Halverwege mijn zwangerschap had ik mijn baan opgezegd om me fulltime op het moederschap storten. De eerste tijd was puur genieten. Maar na een maand of drie begon de roze mist op te trekken. Heel eerlijk? Het viel me tegen. De uurtjes dat Lieneke overdag wakker was, vond ik nog wel fijn, maar verder… Ik verveelde me een ongeluk. Freek vertrok ’s ochtends om half acht naar zijn werk en was pas om zes uur weer thuis. ’s Avonds waren we allebei kapot en dan moest de gebroken nacht nog beginnen. En de volgende ochtend begon het weer van voren af aan. Toen alles vanwege corona ook nog eens dichtging, leek het helemaal alsof mijn leven stilstond.

Pakje uit China

De eerste keer dat er een pakje uit China werd bezorgd, kan ik me nog goed herinneren. Een paar weken daarvoor had ik voor de grap ook eens iets besteld bij een Chinese webshop, een horloge van een tientje. Ik was het al bijna vergeten, maar nu had ik ineens een pakje met geheimzinnige Chinese tekens erop in mijn handen. Alsof ik totaal onverwacht een cadeautje had gekregen, zo voelde het. Toen ik eenmaal had gezien dat het echt werkte, begon ik van alles te bestellen. Kettinkjes, armbandjes, bh’s, babykleertjes, babyspeeltjes, legpuzzels, telefoonhoesjes, kabeltjes, zonnebrillen, bluetooth speakers, parfum… Nooit iets duurs, al voelde ik me soms een beetje schuldig als ik weer iets had besteld. Maar in Nederland was het vijf keer zo duur, dus had ik een hoop geld uitgespaard, zo redeneerde ik dan. Op een gegeven moment kreeg ik wel drie of vier keer per week post uit China. Dat waren, naast Lienekes glimlachjes natuurlijk, ook de hoogtepunten van mijn week. Bovendien kon ik makkelijk uren door die site scrollen op zoek naar koopjes. Zo gingen de lege, eenzame dagen ineens ook een stuk sneller voorbij.

Betrapt

Op een zaterdag een maand of twee terug werden er twee pakketjes bezorgd en twee keer deed Freek de deur open. ‘Zeg, hoeveel geld stuur jij eigenlijk elke maand naar China?’ vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. ‘Het is allemaal supergoedkoop, hoor. Dit hoesje was maar anderhalve euro.’ Freek keek naar het roze ding in mijn handen. ‘Nou, dat is dan anderhalve euro te veel, want je hebt al tien hoesjes of zo.’ Ik voelde me betrapt en schoot in de verdediging. ‘Nou zeg, mag het?’ viel ik boos uit. ‘Ik kom al een jaar bijna het huis niet meer uit. We doen nooit meer iets leuks. De enige persoon die ik nog zie, is de postbode. Gelukkig zeurt die niet aan mijn kop zoals jij over een stom hoesje van anderhalve euro!’ Boem, ik trok de deur iets te hard dicht en liep naar de slaapkamer, waar ik met mijn ogen dicht op bed ging liggen. Mijn hart ging tekeer. Ik schrok van mezelf, waar kwam dit ineens vandaan?

Verwaarloosd

Een halfuurtje later kwam Freek naar boven. ‘Sorry dat ik je zo heb verwaarloosd de afgelopen tijd,’ zei hij. ‘We zijn elkaar wel een beetje kwijtgeraakt, hè?’ Hij trok me overeind. ‘Kom, we gaan een rondje wandelen met z’n drietjes.’ Die avond hebben we mijn uitgaven op een rijtje gezet. Het was veel erger dan ik had gedacht. Ik had de afgelopen tijd elke maand tussen de twee- en driehonderd euro uitgegeven, bij elkaar meer dan tweeduizend euro in een jaar. Daar hadden we ook een nieuwe koelkast, vriezer, wasmachine én vaatwasser voor kunnen kopen. Sinds die dag heb ik niks meer online besteld. In plaats daarvan zet ik nu vijftig euro per week op onze spaarrekening, zodat we over een jaar écht iets leuks kunnen kopen. Tussen Freek en mij gaat het ook weer een stuk beter. We hadden allebei een wake-upcall nodig, denk ik. Maar het blijft zonde van al dat geld!” Tekst: Lizet Jonkers – Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd
Foto: Getty Images

Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.